પ્રકરણ - ૮૪: સંતો સાથે ગોષ્ઠિ
પૂર્વછાયો
પછી ગામ ગઢડે, આવિયા તે અલબેલ;
કરે લીલા લલિત ભાત્યે, રસિયોજી રંગરેલ. ૧
નાવા જાય નિત્યે નીરમાં, સખા સર્વે સંગ લઈ;
સંત સંગે શ્યામળો, અતિ રંગે રમે રાજી થઈ. ૩
ઉછાળે જળ અતિ ઘણાં, સામસામા સખા મળી;
એક કોરે અલબેલો થઈ, વધારે રમત્ય વળી. ૪
કરે ક્રીડા જળ માંહિ, સખા સંગે શ્યામ રે;
અનેક જીવ જીવન જોઈ, થાય પૂરણકામ રે. ૫
નાહી નીસર્યા નાથજી, જળ માંહિથી વળી બહાર;
વસ્ત્ર પહેરી વાલ્યમો, થયા અશ્વ ઉપર અસવાર. ૬
જન પ્રત્યે જીવન કહે, જેને જેટલો સતસંગ;
તેને તેટલા પાપનો, થાય બાહેર ભીતર ભંગ. ૩૮
તમે જાણો અમે ત્યાગિયું, ખાન પાન સુખ સંસાર;
શીત ઉષ્ણ સહી શરીરે, ભજીયે છીએ મોરાર. ૩૯
આગ્યે મોટા અધિપતિ, જેનાં અતિ કોમળ અંગ;
એક તનની જતનમાં, જન રહેતા બહુ બહુ સંગ. ૪૦
તેણે પણ પ્રભુ કારણે, કર્યાં તન મન સુખ ત્યાગ;
સહ્યાં કષ્ટ શરીરમાં, ધન્ય ધન્ય તેનો વૈરાગ્ય. ૪૧
એના જેટલું આપણે, કાંઈ ત્યાગ્યું નથી તનથી;
માટે સંશય સુખ દુઃખનો, મેલી દેવો તન મનથી. ૪૨
અમે જોને આવિયા, તમ કારણે તનધરી;
મનવાણી પહોંચે નહિ, રહે નેતિ નેતિ નિગમ કરી. ૪૩
માટે અમારા દાખડા, સામું જોજ્યો સહુ મળી;
અન્ય વાસના અંતરે, કોઈ રાખશો મા કહું વળી. ૪૪
નરને નારી નારીને નરની, વળી પુત્રની પ્યાસ રહી;
તો બહોળા પુત્ર પુરુષ મળશે, થાશે ફજેતી બહુ સહિ. ૪૫
મારો મૂકી આશરો, જે વિષયસુખને વાંછશે;
તે સુખ નહિ પામે સ્વપને, સામું પડ્યા દુઃખમાં પચશે. ૪૬
કરે લીલા લલિત ભાત્યે, રસિયોજી રંગરેલ. ૧
નાવા જાય નિત્યે નીરમાં, સખા સર્વે સંગ લઈ;
સંત સંગે શ્યામળો, અતિ રંગે રમે રાજી થઈ. ૩
ઉછાળે જળ અતિ ઘણાં, સામસામા સખા મળી;
એક કોરે અલબેલો થઈ, વધારે રમત્ય વળી. ૪
કરે ક્રીડા જળ માંહિ, સખા સંગે શ્યામ રે;
અનેક જીવ જીવન જોઈ, થાય પૂરણકામ રે. ૫
નાહી નીસર્યા નાથજી, જળ માંહિથી વળી બહાર;
વસ્ત્ર પહેરી વાલ્યમો, થયા અશ્વ ઉપર અસવાર. ૬
જન પ્રત્યે જીવન કહે, જેને જેટલો સતસંગ;
તેને તેટલા પાપનો, થાય બાહેર ભીતર ભંગ. ૩૮
તમે જાણો અમે ત્યાગિયું, ખાન પાન સુખ સંસાર;
શીત ઉષ્ણ સહી શરીરે, ભજીયે છીએ મોરાર. ૩૯
આગ્યે મોટા અધિપતિ, જેનાં અતિ કોમળ અંગ;
એક તનની જતનમાં, જન રહેતા બહુ બહુ સંગ. ૪૦
તેણે પણ પ્રભુ કારણે, કર્યાં તન મન સુખ ત્યાગ;
સહ્યાં કષ્ટ શરીરમાં, ધન્ય ધન્ય તેનો વૈરાગ્ય. ૪૧
એના જેટલું આપણે, કાંઈ ત્યાગ્યું નથી તનથી;
માટે સંશય સુખ દુઃખનો, મેલી દેવો તન મનથી. ૪૨
અમે જોને આવિયા, તમ કારણે તનધરી;
મનવાણી પહોંચે નહિ, રહે નેતિ નેતિ નિગમ કરી. ૪૩
માટે અમારા દાખડા, સામું જોજ્યો સહુ મળી;
અન્ય વાસના અંતરે, કોઈ રાખશો મા કહું વળી. ૪૪
નરને નારી નારીને નરની, વળી પુત્રની પ્યાસ રહી;
તો બહોળા પુત્ર પુરુષ મળશે, થાશે ફજેતી બહુ સહિ. ૪૫
મારો મૂકી આશરો, જે વિષયસુખને વાંછશે;
તે સુખ નહિ પામે સ્વપને, સામું પડ્યા દુઃખમાં પચશે. ૪૬
