સારસિદ્ધિ
કડવું - ૨૦
રાગ: ધન્યાશ્રી
સર્વે વાતનું શોધી લીધું સારજી, નથી કોઈ બૃહત વૈરાગ્યની હારજી ।
અંતર વિચારિયું વારમવારજી, શુદ્ધ વૈરાગ્ય તો સહુને પારજી ॥૧॥
રાગ: ઢાળ
શુદ્ધ વૈરાગ્ય પાર સહુને, નથી એથી અધિક કોઈ એક ।
વાંધો ન રહે કોઈ વાતનો, જો આવી ઊપજે ઠીકોઠીક1 ॥૨॥
શાસ્ત્ર સર્વે સાંભળ્યાં, તેમાં છે ચ્યાર પ્રકારની વાત ।
ધર્મ અર્થ કામનું કહ્યું, માંહી મોક્ષનું પણ સાક્ષાત ॥૩॥
પણ બૃહત વૈરાગ્ય વિસ્તાર વિના,2 થોડે ઠેકાણે લખ્યો લહી ।
પણ તીખા તીવ્ર વૈરાગ્યની, વાત પૂરી પુરાણે નવ કહી ॥૪॥
ખાન પાન વળી વિષય સુખનું, ઠામોઠામ સ્થાપન કર્યું ।
હરખ શોકને હાર્યા જીત્યા, એ સાંભળતામાં શું સર્યું ॥૫॥
આખી અવનિમાં એકનું, કહ્યું ઉદય અસ્ત લગી રાજ ।
સુખ દુઃખ તેનાં સુણતાં, કહો શું સરિયું કાજ ॥૬॥
આખા જગતમાં એવી વાતો, ઘરોઘર ઘણી ગવાય છે ।
પણ નર અમર નિશાચર, બૃહત વૈરાગ્યને કોઈ ચા’ય છે? ॥૭॥
વૈરાગ્ય માગવો વિકટ છે, જેમ નાખવો કલેજે હાથ ।
જીવવા ન દિયે જીવથી, રે’વા ન દિયે કોઈનો સાથ ॥૮॥
જેને મરવાનું હોય મનમાં, તે માગજો બૃહત વૈરાગ્ય ।
તે અક્ષરથી આણી કોરે,3 રે’વા ન દિયે જાગ્ય ॥૯॥
એ તો મરજીવાનો માર્ગ છે, હોય મરજીવા તે માંડે પગ ।
નિષ્કુળાનંદ એ જેને પ્રગટે, તેને સર્વે ચડી જાયે સગ4 ॥૧૦॥