(વચનામૃત વરતાલ પ્રકરણ ૧૨)

ધન્ય વૃન્દાવનવાસી વટની છાયા રે જ્યાં હરિ બેસતા;

શ્રી જમુનાજી પુણ્ય તણો ગત નહિ પાર રે નાવા હરિ પેસતા... ટેક

ધન્ય ધન્ય તે વ્રજના સાથને, ધન્ય ધન્ય એ નંદજી તાતને;

ધન્ય ધન્ય તે જશોદા માતને, ધન્ય ધન્ય તે વ્રજના સાથને... ધન્ય ૧

ધન્ય ધન્ય તે વ્રજની વૃક્ષવેલી, ધન્ય ધન્ય એ સરખી સાહેલી;

ધન્ય હરિ વળગી જેની બેલી, ધન્ય ધન્ય તે વ્રજની વૃક્ષવેલી... ધન્ય ૨

ધન્ય ધન્ય ગોકુળની ધેનુને, ધન્ય ધન્ય વા’લાની વેણુને;

ધન્ય ધન્ય કામણગારી નેણુને, ધન્ય ધન્ય ગોકુળની ધેનુને... ધન્ય ૩

ધન્ય ધન્ય કરુણા પૂતના માસી, ધન્ય ધન્ય મૃત્યુની ટાળી ફાંસી;

વા’લો મુક્ત પમાડ્યાં ગોકુળવાસી, ધન્ય ધન્ય કરુણા પૂતના માસી... ધન્ય ૪

ધન્ય ધન્ય એ ગોકુળ ગામને, તે તે પામ્યાં હરિના ધામને;

વારી જાઉં શામળા શ્યામને, ધન્ય ધન્ય એ ગોકુળ ગામને... ધન્ય ૫

ધન્ય કંસરાયનાં કારજ કર્યાં, રાજા ઉગ્રસેનને શીર છત્ર ધર્યાં;

મહેતા નરસૈયાને અખૂટ ભર્યા, ધન્ય કંસરાયનાં કારજ કર્યાં... ધન્ય ૬