॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥

ભગવાન સ્વામિનારાયણનાં

॥ વચનામૃત ॥

Gadhada II-62: Ātmā-Realization, Fidelity and Servitude

Nirupan

September 1956, Nārāyan Sarovar. Yogiji Mahārāj said, “After becoming a devotee, we should learn the qualities of a sadhu and offer devotion with servitude. Based on this, think of these Vachanāmruts - Gadhadā I-14 and Gadhadā II-62. In Gadhadā II-62, Shriji Mahārāj uses very subtle words: ‘One only likes the darshan of his Ishtadev, likes to hear his talk, likes his nature, and likes to stay only with him.’ Despite behaving like this, one would be eager to follow any āgnā. Only such devotion with servitude is of value.”

[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 2/109]

સપ્ટેમ્બર, ૧૯૫૬. નારાયણ સરોવર. યોગીજી મહારાજ કહે, “ભક્ત થઈ સાધુતા શીખવી અને દાસત્વભક્તિ કરવી તે ઉપર ગઢડા પ્રથમ ૧૪ અને ગઢડા મધ્ય ૬૨ – એ બે વચનામૃત વિચારવાં. મધ્ય ૬૨માં તો શ્રીજીમહારાજે બહુ જ ઝીણા શબ્દો મૂક્યા છે, ‘પોતાના ઇષ્ટદેવનાં જ દર્શન ગમે, વાતો ગમે, સ્વભાવ ગમે અને પાસે રહેવું ગમે.’ એમ વર્ત્યા છતાં આજ્ઞામાં ટૂક ટૂક થઈ જાય. આવી દાસત્વભક્તિ હોય તો જ શોભે.”

[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૨/૧૦૯]