॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥

ભગવાન સ્વામિનારાયણનાં

॥ વચનામૃત ॥

Gadhada III-11: Understanding like that of Sitāji

Mahima

17 May 1963, Sardārgadh. Yogiji Mahārāj had Vachanāmrut Gadhadā III-11 read in the afternoon assembly and said, “This Vachanāmrut is worthy enough to be imbibed into one’s jiva. If one does this, one will be rid of all adversities. This is the one worth imbibing.”

[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 3/492]

તા. ૧૭/૫/૧૯૬૩, સરદારગઢ, યોગીજી મહારાજે બપોરની સભામાં વચનામૃત ગઢડા અંત્ય ૧૧મું વંચાવી વાત કરી, “આ વચનામૃત જીવમાં ઉતારવા જેવું છે. આ ઉતારે તો બધા દેશકાળ ઊડી જાય. એક જ ઉતારવા જેવું છે.”

[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૩/૪૯૨]

Nirupan

May 17, 1963, Sardārgadh. After having Vachanāmrut Gadhadā III-11 read during the afternoon discourse, Yogiji Mahārāj said, “How much greatness of Shri Rām did Sitāji understand? She experienced grave misery; but because of understanding (the greatness of God), she did not consider the misery and sent a message saying I experience no misery; I will ‘happily worship’ you, meaning with love; I will not turn away from you.

“Others (without this understanding) would say ’Jai Swāminārāyan’ and catch the first train out, never to return. Sitāji had time to find a fault in Shri Rām; however, she refrained from doing so. This level of understanding has been praised (in this Vachanāmrut). One with an understanding like Sitāji would not engage in fault finding, even if rebuked for no reason.”

[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 3/493]

તા. ૧૭/૫/૧૯૬૩, સરદારગઢ. યોગીજી મહારાજ બપોરની સભામાં વચનામૃત ગઢડા અંત્ય ૧૧મું વંચાવી વાત કરતાં કહે, “... સીતાજીને કેટલો મહિમા? દુઃખ તો પાતાળ જેટલું હતું, પણ જ્ઞાનની સમજણે કરીને ‘કાંઈ દુઃખ નથી’ એમ કહેવરાવ્યું. સુખે ભજન એટલે કે હેતથી ભજન કરવાનું કહ્યું. તમથી વિમુખ નહીં થાઉં. બીજો તો ‘જય સ્વામિનારાયણ!’ પહેલી ગાડી પકડે. આવે જ નહીં. સીતાજીને અવગુણ લેવાનો ટાઇમ તો હતો, પણ એમાં અવગુણ ન લીધો. તે સમજણ વખાણી. કોઈ રીતે ભૂલ વિના ટોકે, ન હોય ને ટોકી પાડે, તો પણ અવગુણ ન લે.”

[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૩/૪૯૩]