॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥

ભગવાન સ્વામિનારાયણનાં

॥ વચનામૃત ॥

સારંગપુર-૧૦: આત્મદૃષ્ટિ-બાહ્યદૃષ્ટિનું, પાંચ ખાસડાંનું

પ્રસંગ

પ્રસંગ ૩

સંવત ૧૯૫૦, વાંસદા, સારંગપુર ૧૦મું વચનામૃત વંચાવી ભગતજીએ કહ્યું, “આવી રીતે નિરંતર પોતે શરીર અને ભગવાન શરીરી છે એમ ધારવું.” આમ ઘણી વાતો કરીને દીવાનજીને મહારાજનો સર્વોપરી નિશ્ચય કરાવ્યો અને રાજી થઈ કોલ આપ્યો, “જાઓ, શ્રીજીમહારાજ અંતકાળે તેડવા આવશે.” ત્યારે દીવાનસાહેબે કહ્યું, “મહારાજ! મેં તો શ્રીજીમહારાજને દીઠા જ નથી. તે શી રીતે ઓળખીશ?” ત્યારે ભગતજી હસતાં હસતાં બોલ્યા, “આ ડોસો તમારી સાથે બોલે છે તે સાથે આવશે. એટલે ઓળખશો.”

[બ્રહ્મસ્વરૂપ શ્રી પ્રાગજી ભક્ત: ૩૫૧]

Prasang 3

Samvat 1950, Vānsadā. Bhagatji Mahārāj had Sārangpur 10 read and said, “In this way, one should understand their form is the sharir (body) and Bhagwān is the shariri (the one who dwells in the body).” He spoke in this manner and explained the supremacy of Shriji Mahārāj to the Diwānji. He promised the Diwānji that Shriji Mahārāj will take him to dhām at the end of his life. Diwānji asked, “I have never seen Shriji Mahārāj. How will I recognize him?” Laughingly, Bhagatji Mahārāj said, “This old man who is speaking to you will also come with Shriji Mahārāj, so you will be able to recognize him.”

[Brahmaswarup Shri Prāgji Bhakta: 351]