॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥
ભગવાન સ્વામિનારાયણનાં
॥ વચનામૃત ॥
Gadhada I-56: Hollow Stones
Nirupan
Gunātitānand Swāmi said, “One can renounce other vishays but ego is not something that can be renounced.” Swāmi gave the analogy of a dry bone and said, “Even an ant would not walk over it - similarly, one who behaves as brahmarup would not become egotistic. Moreover, to be virtuous and not become egotistic of that is even more difficult. That is mentioned in the ‘Hollow Stones’ Vachanāmrut: When one becomes egotistic or overcome with anger, one loses the discretion of what to say and what not to say; and he reduces all of his accomplishments to ashes... Therefore, one should not look with envy at anyone and develop ill-will toward anyone - then God will be pleased and one will acquire the virtues of a sadhu. It seems to me that listening to such talks, the jiva will progress. It has been said, ‘raheshu dāsnā dās thai, Vrushrājji.’ (We will behave as the servant of servants.)”
[Aksharāmrutam: 7/25]
બીજા વિષય તો મુકાય પણ માન મુકાય તેવું નથી. તે ઉપર સૂકા હાડકાનું દૃષ્ટાંત દીધું કે તેને કીડી પણ ન ચડે, તેમ બ્રહ્મરૂપે વર્તે તો માન ન આવે. ને ગુણ હોય ને નિર્માની રહેવું એ તો બહુ જ કઠણ છે. તે પોલા પાણાના વચનામૃતમાં કહ્યું છે જે, માન ને ક્રોધ આવે ત્યારે બોલવા ન બોલવાનો વિચાર નથી રહેતો ને જે સર્વે કર્યું હોય તે બાળી મૂકે. ને અગીઆર કરોડ રૂદ્રે કામ બાળ્યો પણ ક્રોધે કરીને તો અરધા હોઠ કરડી ખાધા છે. માટે આપણામાં કોઈના ઉપર કરડી નજર ન થાય ને કોઈ ઉપર મત્સર ન આવે ત્યારે જ ભગવાન રાજી થાશે ને સાધુપણું આવશે. માટે અમને તો એમ જણાય છે જે, આવી વાતુમાંથી જીવ વૃદ્ધિ પામશે. તે કહ્યું છે જે, રહેશું દાસના દાસ થઈ, વૃજવાસજી.