॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥
ભગવાન સ્વામિનારાયણનાં
॥ વચનામૃત ॥
Loya-17: Reverence and Condemnation
Mahima
7 August 1955, Tororo. Speaking on Vachanāmrut Loyā 17, Yogiji Mahārāj said, “Gunātitānand Swāmi passed away in Samvat 1923 (1867 CE). From Samvat 1920 (1864 CE) and onward, he had this Vachanāmrut read daily. We all have to perfect this.”
[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 1/615]
તા. ૭/૮/૧૯૫૫, ટરોરો. લોયા ૧૭મા વચનામૃત પર વાત કરતાં યોગીજી મહારાજે કહ્યું, “ગુણાતીતાનંદ સ્વામી ૧૯૨૩ની સાલમાં ધામમાં ગયા. ૧૯૨૦ની સાલથી વંચાવતા. કાયમ ત્રણ વર્ષ સુધી આ વચનામૃત વંચાવતા. એ દરેકે સિદ્ધ કરવાનું છે.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૧/૬૧૫]
8 December 1961, Mumbai. During the morning discourse, Yogiji Mahārāj said, “Vachanāmrut Loyā 17 should be read and explained weekly. Spare two hours. [Gunātitānand] Swāmi had this read in the villages. Frustration can only be eradicated through knowledge.”
[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 3/251]
તા. ૮/૧૨/૧૯૬૧, મુંબઈ. મંગળપ્રવચનમાં યોગીજી મહારાજ કહે, “અઠવાડિયે લોયા ૧૭ વાંચી નિરૂપણ કરવું. બે કલાક કાઢવા. સ્વામી ગામડે વંચાવતા. જ્ઞાને કરીને મૂંઝવણ ટળે.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૩/૨૫૧]
25 November 1962, Bochāsan. During the Sunday assembly discourse, Yogiji Mahārāj said to Māvji Bhagat, “Perfect Vachanāmrut Loyā 17. Gunātitānand Swāmi had this Vachanāmrut read unceasingly for three years.”
[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 3/407]
તા. ૨૫/૧૧/૧૯૬૨, બોચાસણ. રવિવારે કથાપ્રસંગમાં યોગીજી મહારાજ માવજી ભગતને કહે, “લોયા ૧૭મું સિદ્ધ કરવું. તે વચનામૃત ગુણાતીતાનંદ સ્વામીએ લાગટ ત્રણ વરસ વંચાવેલું.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૩/૪૦૭]
14 January 1964, Mumbai. In the morning, Yogiji Mahārāj had Vachanāmrut Loyā 17 read before saying, “If this is perfected, then adverse circumstances will never be able to deflect us. One will not quarrel over sensual pleasures (vishays). Quarreling will end. This Vachanāmrut is one of the excellent ones.”
[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 3/575]
તા. ૧૪/૧/૧૯૬૪, મુંબઈ. સવારે વચનામૃત લોયા ૧૭મું વચનામૃત વંચાવી યોગીજી મહારાજ કહે, “આ સિદ્ધ કરીએ તો દેશકાળ કો...ઈ દી’ ન લાગે. વિષય સારુ બખેડો ન થાય. ધમાલ ને બધું બંધ. આ વચનામૃત ઉત્તમ પ્રકારનું.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૩/૫૭૫]
7 June 1965, Vadodarā. Yogiji Mahārāj instructed the sadhus leaving for Mumbai to memorize Vachanāmrut Loyā 17 before saying, “I will test you. Also teach the young pārshads. Three things must be achieved: 1. Perfecting ekāntik dharma. 2. Attaining the brāhmic state. 3. Disregarding one’s physical body.”
[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 4/77]
તા. ૭/૬/૧૯૬૫, વડોદરા. મુંબઈ જતા સંતોને યોગીજી મહારાજે લોયા ૧૭ વચનામૃત મોઢે કરવા આજ્ઞા કરી ને કહે, “હું પાઠ લઈશ. નાના ભગતને શિખવાડવું. ત્રણ વાનાં કરવાં: ૧. એકાંતિક ધર્મ સિદ્ધ કરવો. ૨. બ્રહ્મની સ્થિતિ કરવી. ૩. દેહનો અનાદર કરવો.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૪/૭૭]
22 March 1966, Mumbai. During the morning discourse, while discoursing on Vachanāmrut Loyā 17, Yogiji Mahārāj said, “Perfect Vachanāmrut Loyā 17. Each line should be imbibed in our life. If one’s foundation becomes strong, then their mind will not desire anything. Do it today. This is very easy. You, Kishorebhai! Have you memorized it? Householders cannot do it? Now do it. This is the sanctified Vachanāmrut of [Gunātitānand] Swāmi. With the grace of Shāstriji Mahārāj and Bhagatji Mahārāj, it will be perfected.”
[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 4/236]
તા. ૨૨/૩/૧૯૬૬, મુંબઈ. મંગળપ્રવચનમાં વચનામૃત લોયા ૧૭ નિરૂપતાં યોગીજી મહારાજ કહે, “લોયા ૧૭ સિદ્ધ કરવું. જીવનમાં લીટીએ લીટી ઉતારવી. પાયો અચળ થાય, તો મન ઘાટ ન કરે. આજે જ કરી નાખો. આ તો બહુ સુગમ. તમે, કિશોરભાઈ! મોઢે કર્યું? ગૃહસ્થને નો કરાય? હવે કરજો. સ્વામીની પ્રસાદીનું છે. શાસ્ત્રીજી મહારાજ, ભગતજી મહારાજના પ્રતાપે સિદ્ધ થઈ જાશે.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૪/૨૩૬]
6 August 1965, Mumbai. During the morning discourse, Yogiji Mahārāj asked, “Who has yet to memorize Vachanāmrut Loyā 17? Before sleeping, before eating, it should always be recited.”
[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 4/96]
તા. ૬/૮/૧૯૬૫, મુંબઈમાં મંગળ પ્રવચનમાં યોગીજી મહારાજ કહે, “લોયા ૧૭ કોને મોઢે કરવાનું બાકી છે? સૂતાં પહેલાં, ખાતાં પહેલાં હંમેશાં બોલવું.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૪/૯૬]
Yogiji Mahārāj said, “The important Vachanāmruts – Loyā 17, Kāriyāni 1, Gadhadā II-59 and Gadhadā II-28 – should all be perfected.”
[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 3/206]
યોગીજી મહારાજ કહે, “મુદ્દાનાં વચનામૃત લોયાનું ૧૭, કારિયાણી ૧, ગઢડા મધ્ય ૫૯ તથા ગઢડા મધ્ય ૨૮ આટલાં વચનામૃતો સિદ્ધ કરવાં.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૩/૨૦૬]
After having Vachanāmrut Loyā 17 (Reverence and Condemnation) read, Gunātitānand Swāmi said, “When these talks are imbibed in one’s heart, then just as one sees their reflection in the mirror, similarly their behavior is reflected in accordance [with the talks mentioned].”
સ્તુતિ-નિંદાનું લોયાનું સત્તરમું વચનામૃત વંચાવીને ગુણાતીતાનંદ સ્વામીએ કહ્યું, “આ બધી વાતું જ્યારે હૈયામાં ઊતરે ત્યારે જેમ દર્પણમાં દેખાય છે તેમ પોતાનું વરતાઈ આવે છે.”
September 28, 1973. When Swamishri was retiring after the evening sabhā, Anupam Bhagat commented on the incision on his foot because of a wound, “It seems the swelling in your foot has decreased. But the ‘seed’ has not come out yet.”
Swamishri replied, “That is how it is... If the seed remains, it will sprout again.” Saying that, he said to the yuvaks sitting there, “The seeds of ego, taste, etc. remains in us; therefore, they sprout again. Therefore, if we understand according to Loya 17, then we would not become egotistic.”
[Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj: Part 1/279]
સપ્ટેમ્બર ૨૮, ૧૯૭૩. રાત્રિસભા બાદ સ્વામીશ્રી આરામમાં જઈ રહેલા ત્યારે પગમાં થયેલા ગૂમડાની શસ્ત્રક્રિયાના સંદર્ભમાં અનુપમ ભગતે કહ્યું, “આજે પગનો સોજો ઊતરી ગયેલો લાગે છે. પણ દાણો નીકળ્યો નથી.”
આ સાંભળી સ્વામીશ્રી મર્મમાં બોલ્યા, “એવું છે. દાણો હોય તો પાછું ફૂટે.” આટલું કહી સામે બેઠેલા યુવકોને કહ્યું, “આપણામાં માન, સ્વાદનો દાણો રહી જાય તો બધું પાછું ફૂટે. માટે લોયા (પ્રકરણના) ૧૭(મા વચનામૃત) પ્રમાણે સમજીએ તો માન ન આવે.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ પ્રમુખસ્વામી મહારાજ: ભાગ ૨/૨૭૯]