॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥
ભગવાન સ્વામિનારાયણનાં
॥ વચનામૃત ॥
ગઢડા મધ્ય-૧૩: તેજનું
મહિમા
ગુણાતીતાનંદ સ્વામી કહે, “મધ્યના તેરના વચનામૃતમાં કહ્યું છે તેમ સમજે ત્યારે છૂટકો છે ને બીજું તો હાથ-પગ કહેવાય ને આ તો માથું કહેવાય. માટે આ કહ્યું તેમ સમજવું. તે સારુ એવી રુચિવાળા ગુરુ કરવા ને એવાં જ શાસ્ત્ર વાંચવાં, એમ કરીને સિદ્ધ કરવું.”
Gunātitānand Swāmi said, “If one understands the form of God as described in Vachanāmrut Gadhadā II-13, only then does one attain liberation. The other means of liberation are like hands and legs, while this knowledge of the form of God is the head. Therefore, to understand all which has been said, a capable guru has to be accepted and only such scriptures which strengthen this knowledge should be read. By doing as stated above, knowledge of his form should be attained.”
અંતિમ મંદવાડમાં એક રાત્રે ટાઢ આવી અને ગભરામણ પણ બહુ થઈ. પછી શાસ્ત્રીજી મહારાજ બોલ્યા, “ગઢડા મધ્ય ૯મું વચનામૃત તમામ વચનામૃતોમાં સર્વોપરી છે. ત્યાર પછી ગઢડા મધ્ય ૧૩મું આવે અને ગઢડા અંત્ય ૩૦ અને ૩૮ વચનામૃત તો જીવનપ્રાણ જેવાં લાગે છે.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ શાસ્ત્રીજી મહારાજ: ૨/૩૪૪]
1950, Atlādrā. One night during his final illness, Shāstriji Mahārāj became cold and felt uneasy. Shāstriji Mahārāj said, “Of all the Vachanāmruts, Vachanāmrut Gadhadā II-9 is supreme. Following that is Vachanāmrut Gadhadā II-13. And Gadhadā III-30 and Gadhadā III-38 seems like one’s ‘lifeline’.”
[Brahmaswarup Shāstriji Mahārāj: 2/344]