॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥

ભગવાન સ્વામિનારાયણનાં

॥ વચનામૃત ॥

Gadhada II-7: A Poor Man

Nirupan

December 28, 1961, Mumbai. Addressing the sādhus in the morning discourse, Yogiji Mahārāj said, “If Vachanāmrut Gadhadā II-7 is perfected, then all of them are perfected. Everyone’s guru is their own mind. We should expel the mind and make the Sant our guru. One can make this their last birth if they fight their mind. One should look at the pleasures of this world with sānkhya and realize that there is no happiness in this world. We will experience misery if we do not do as God and the Sant say. Conversely, if we do as they say, then we will experience eternal peace. One experiences constant ecstasy if God and the Sant look upon them with grace.

“Our sevā is to enhance the reputation of the sampradāy after completing our education. Krishnacharan Swāmi used to say to me, ‘Shāstriji Mahārāj will educate you.’ But Shāstriji Mahārāj said to me, ‘You have Mahārāj and Swāmi - this encompasses brahmavidyā.’ (Meaning, you (Yogiji Mahārāj) do not need any other education.) One should do as God and the Sant say, without feeling dispirited. True service is when it is done according to āgnā.”

[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 3/266]

તા. ૨૮/૧૨/૧૯૬૧, મુંબઈ. મંગળ પ્રવચનમાં સંતોને સંબોધતાં યોગીજી મહારાજ કહે, “વચનામૃત ગઢડા મધ્ય ૭ સિદ્ધ થયું તો બધાં થયાં. દરેકને ‘મન’ ગુરુ છે, તે કાઢી સંત ગુરુ કરવા. મન સાથે લડાઈ લેવી, તો છેલ્લો જન્મ થાય. સાંખ્યે કરીને જગતનાં સુખ જોઈ લેવાં કે સુખ ક્યાંય નથી. ભગવાન કે સંત કહે તેમ ન કરીએ તો અંતે દુઃખ આવે; ને કહે તેમ કરીએ તો શાંતિ, શાંતિ, શાંતિ. ભગવાન ને સંત દૃષ્ટિ કરે તો અખંડ કાંટો રહે.

“આપણે ભણીને તૈયાર થઈને સંપ્રદાય ઊજળો કરવો તે સેવા. કૃષ્ણચરણ સ્વામી મને કહેતા, ‘તમને શાસ્ત્રીજી મહારાજ ભણાવશે,’ પણ સ્વામી શાસ્ત્રીજી મહારાજ મને કહે, ‘તમારે તો મહારાજ ને સ્વામી બે રાખ્યા છે, તે બ્રહ્મવિદ્યા આવી જાય છે.’ ભગવાન અને સંત કહે તેમ કરવું. મનમાં ઝાંખપ ન રાખવી. આજ્ઞાથી જે કરીએ તે ખરી સેવા.”

[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૩/૨૬૬]

After having Vachanāmrut Gadhadā II-7 read, Yogiji Mahārāj said, “What are the qualities of a sādhu? To tolerate. To tolerate and remain humble despite having power. Muktānand Swāmi asked Mahārāj about the means to eradicate vicious natures and Mahārāj replied, ‘If one intensely serves a great Sant and obediently perseveres in his observance of the injunctions of God, then God will look upon one with an eye of compassion and one’s vicious natures will be eradicated.’ Muktānand Swāmi was endowed with the highest virtues of a sādhu, yet Mahārāj showed him a great Sant. Who is that great Sant? That Sant is Gunātit. What is intense service? It is to perform service beyond limits. Diligently obeying any command exactly without any doubts. For example, one who applies cow dung (a menial task) is told to learn Sanskrit. One who is studying and is a great scholar is told to apply cow dung. (One would not question.) One served the Sant but earned the grace of God. The key point is that only by serving the Sant does one receive the grace of God and will have their vicious natures eradicated.”

[Yogi Vāni: 24/128]

મધ્યનું ૭મું વચનામૃત વંચાવી યોગીજી મહારાજે કહ્યું, “સાધુતાના ગુણ શું? ખમવાના, સહનશક્તિના, સમર્થ થકા જરણા કરવાના. મુક્તાનંદ સ્વામીએ વિકાર ટાળવાનો ઉપાય મહારાજને પૂછ્યો ત્યારે મહારાજે કહ્યું કોઈ મોટા સંત હોય તેની અતિશય સેવા કરે અને પરમેશ્વરની આજ્ઞામાં મંડ્યો રહે, તો પરમેશ્વરની કૃપા થાય અને વિકારમાત્ર ટળી જાય. મુક્તાનંદ સ્વામી જેવા સર્વોપરી સાધુતાના ગુણે યુક્ત સાધુને પણ મહારાજે કોઈ મોટા સંત બતાવ્યા. એવા મોટા સંત કોણ હશે? તે જ ગુણાતીત! અતિશય સેવા શું? હદ ઉપરાંત સેવા. આજ્ઞામાં જેમ કહે તેમ ટૂક ટૂક. સંશય રહિત. વાસીદું વાળતો હોય ને સંસ્કૃત ભણવાનું કહે; ને ભણતો હોય, વિદ્વાન હોય ને વાસીદું વાળવાનું કહે. સેવા સંતની કરી ને દૃષ્ટિ પરમેશ્વરની પડે. મુદ્દો એ છે કે સંતની સેવાથી જ ભગવાનની કૃપા થાય છે અને વિકાર ટળે છે.”

[યોગીવાણી: ૨૪/૧૨૮]

Yogiji Mahārāj was once asked a question, “How can flaws be eradicated?”

Yogiji Mahārāj replied, “Vachanāmrut Gadhadā II-7. If one who lacks vairāgya intensely serves the great Sant and obediently perseveres in one’s observance of the injunctions of God, then God will look upon one with an eye of compassion, and one’s vicious natures will be eradicated. In comparison, if one were to endeavor in other ways, those vicious natures may be eradicated after great efforts over a long period of time either in this birth or another birth. By intensely serving the Sant, one receives the grace of God. This method is the only way to receive such grace.”

[Yogi Vāni: 25/20]

યોગીજી મહારાજને પ્રશ્ન પુછાયો, “દોષ કેમ ટળે?”

ત્યારે યોગીજી મહારાજ કહે, “મધ્યનું ૭મું વરાનામત. જે વૈરાગ્યહીન હોય તે તો જે મોટા સંત હોય તેની અતિશય સેવા કરે અને પરમેશ્વરની આજ્ઞામાં જેમ કહે તેમ મંડ્યો રહે. પછી પરમેશ્વર તેને કૃપાદૃષ્ટિ કરે, તો વિકારમાત્ર ટળી જાય. અને સાધને કરીને તો બહુકાળ મહેનત કરતાં કરતાં આ જન્મે અથવા બીજે જન્મે ટળે. અતિશય સેવા કરે તો કૃપા થાય. કૃપા થવા માટે આ એક જ ઉપાય છે.”

[યોગીવાણી: ૨૫/૨૦]

January 25, 1964, Mumbai. After Vachanāmruts Gadhadā II-7 and Gadhadā II-8 were read in the morning, Yogiji Mahārāj explained, “A hallmark quality of a sadhu is to tolerate. One should be pleased when they are insulted. One can only perform true service if one regards everyone as free of flaws. One fully dedicates one’s mind and body.

[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 3/586]

૨૫ જાન્યુઆરી ૧૯૬૪, મુંબઈ. સવારે વચનામૃત ગઢડા મધ્ય ૭, ગઢડા મધ્ય ૮ વંચાયાં તે પર યોગીજી મહારાજે વાત કરી, “સાધુતાના ગુણ એટલે ખમવું. કોઈ કુવખાણ કરે તો મનમાં ખુશ થવું. નિર્દોષબુદ્ધિ હોય તો જ સેવા થાય. તન, ધન યાહોમ કરી દે.”

[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૩/૫૮૬]

June 21, 1968, Gondal. During the afternoon discourse, Yogiji Mahārāj said, “One wants to eradicate their vicious nature, yet lacks vairāgya. One wants to rid their hunger but does not want to eat. Muktānand Swami was pointed in the direction of the Gunātit Sant. Who did Mahārāj say to serve? The Sant. Who looks upon one with grace? God. One is observing a fast and the Sant says to lift rocks or cook. When Shāstriji Mahārāj was present, one would have to do sevā on a day of fasting. One would have to toil all day. God’s grace was earned when all the sādhus worked - ‘Go, you will freed from all flaws.’ However, if one sleeps all day, then he does not earn God’s grace. Once, we went to Bhāvnagar for a month. We never slept on the day of fasting. The sādhus of Junāgadh behaved this way. Would they not earn God’s grace?”

[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 5/137]

તા. ૨૧/૬/૧૯૬૮, ગોંડલ. બપોરની કથામાં યોગીજી મહારાજ કહે, “વૈરાગ્ય નથી ને વિકાર ટાળવા છે. ખાવું નથી ને ભૂખ ટાળવી છે. મુક્તાનંદ સ્વામીને કોઈ મોટા સંત – ગુણાતીત બતાવ્યા. સેવા કોની કહી? સંતની. દૃષ્ટિ કોણે કરી? પરમેશ્વરે. અપવાસ કર્યો હોય ને પાણા ઉપડાવે. રસોઈ કરાવે. શાસ્ત્રીજી મહારાજ છતાં ઉપવાસને દિવસે સેવા કરવાની. આખો દી’ કામ કરવું પડતું. બધા સંત કામ કરતા ત્યારે કૃપા થાય. ‘જાવ નિર્દોષ થઈ જાશો.’ પણ આ તો સવારથી સૂઈ જાય તો કૃપા ન થાય. અમે ભાવનગર ગયેલા. એક મહિનો રહેલા. તે ઉપવાસને દિવસે સૂવાનું નહીં. જૂનાગઢમાં એવી રીતે સંતો વર્તતા. ત્યારે કૃપા થાય કે નહીં?”

[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૫/૧૩૭]

Yogiji Mahārāj said, “Which actions of ours do you perceive as human-like? If I desire, I can sleep on the floor and my body would not ache. I would bathe with cold water. I would not eat. I would not allow my arms and legs to be massaged, and yet nothing would happen. Hence, we might show body-conscious traits, but one should not believe them as such. If we did not show this, how would you have an opportunity to serve?

“As per Vachanāmrut Gadhadā II-7 and Gadhadā II-59, only by performing service will one progress. Therefore, I offer you the opportunity to massage my arms and legs, to bathe me, and to cook my food. Otherwise you will sit idly and never progress. If you wish, I will not ask you to perform any service. I would behave in divinity. But one cannot excel without performing service. Do you all want to see a blaze of light? If so, I will ask Swāmi (Shāstriji Mahārāj) to show you a blaze of light. He will show it. But then you will become sakām (have desires to see such things). Hence, one should desire the spiritual state of knowledge.”

[Yogi Vāni: 10/115]

યોગીજી મહારાજ કહે, “અમારી એવી કઈ ક્રિયા છે, જેમાં તમને મનુષ્યભાવ આવે છે? જો હું ધારું તો નીચે સૂઈ જાઉં; મારું શરીર દુખે નહીં. ઠંડે પાણીએ નહાઉં. જમું જ નહીં. હાથ-પગ ન દબાવરાવું, તો પણ કાંઈ ન થાય. અમે દેહના ભાવ જણાવીએ પણ તે માનવા નહીં. ને જણાવીએ નહીં તો પછી તમને સેવા ક્યાંથી મળે? મધ્યનું ૭ અને ૫૯ વચનામૃત પ્રમાણે સેવાથી જ વૃદ્ધિ પમાય. એટલે તમને હાથ-પગ દબાવવાની, નવડાવવાની, રસોઈ કરવાની સેવા આપીએ છીએ. નહીં તો તમે બેસી રહો તો વૃદ્ધિ પામો નહીં. તમે કહો તો હું તમારી પાસે કોઈ સેવા કરાવું નહીં. દિવ્યભાવમાં વર્તું. પણ સેવા વિના વૃદ્ધિ પમાતું નથી. તમારે શું ભડકો જોવો છે? તો સ્વામીને કહું, ‘બધા યુવકોને ભડકો દેખાડો,’ તો દેખાડે. પણ સકામ થઈ જવાય. માટે જ્ઞાનની સ્થિતિ ઇચ્છવી.”

[યોગીવાણી: ૧૦/૧૧૫]

Yogiji Mahārāj said, “When one attains the association of the Satpurush and perseveres in performing service as per his command, one’s worldly desires are eradicated. One can become free from worldly desires and attachments through spiritual endeavors, but it is similar to trees - there is no happiness in this. (i.e. Trees have no desires; hence, we can say they are nirvāsanik, but they cannot experience the bliss of God and the Sant.) Moreover, the sages were affected by adverse circumstances despite performing spiritual endeavors. So, the means for ultimate liberation are different. Therefore, one needs to perfect Gadhadā II-7.”

This talk has been mentioned by Gunatitanand Swami in Swamini Vat: 1/138.

[Yogi Vāni: 22/28]

યોગીજી મહારાજ કહે, “મોટા સત્પુરુષ મળે અને તેની સેવામાં જેમ કહે તેમ મંડ્યો રહે તો વાસના ટળે, ત્યારે જ નિર્વાસનિક થાય. સાધના કરીને નિર્વાસનિક થવાય ખરું, પણ એ ઝાડવાં જેવું, એમાં કાંઈ સુખ નહીં. એમાં ઋષિમુનિઓને દેશકાળ લાગ્યા. માટે આત્યંતિક કલ્યાણની વાત જુદી છે. તે સારુ મધ્ય ૭ સિદ્ધ કરવું પડે.”

આ વાત ગુણાતીતાનંદ સ્વામીએ સ્વામીની વાતોમાં કરી છે: સ્વામીની વાત ૧/૧૩૮: “સાધને કરીને કદાપિ નિર્વાસનિક થવાશે તો પણ શું પાક્યું? ને તેણે કરીને શું ફળ છે? એ તો ઝાડવાં જેવો છે. ને ભગવાનની નિષ્ઠા છે ને વાસના છે તો પણ તેની શી ફિકર છે ને તેનો શો ભાર છે?” ઇત્યાદિ બહુ બળની વાત કરી.

[યોગીવાણી: ૨૨/૨૮]

Vachanāmrut Gadhadā II-7 mentions God looking with an eye of compassion. Regarding this, Yogiji Mahārāj said, “God resides within the Sant and looks upon with an eye of compassion. Consequently, one’s vicious natures are crushed. If one serves the Sant as per his commands, one will receive his rājipo.”

[Yogi Vāni: 27/95]

ગઢડા મધ્ય ૭માં પરમેશ્વર કૃપાદૃષ્ટિ કરીને જુએ. એ પર યોગીજી મહારાજે કહ્યું, “સંતમાં રહીને કૃપાદૃષ્ટિ કરે. વિકારના ભૂકા થઈ જાય. સંત કહે તેમ એમની સેવા કરે તો રાજીપો થાય.”

[યોગીવાણી: ૨૭/૯૫]

April 1956, Amdāvād. One evening, Yogiji Mahārāj explained Vachanāmruts Gadhadā II-7 and Gadhadā II-8. C. T. Patel, Harshadbhāi, Ambālālbhāi and other devotees were seated there. Swāmishri said, “If one performs service, do it so that no one else finds out. Do not make a show of it. This is called serving secretly. This kind of service will considerably strengthen one spiritually. One’s heart will be filled with the light and peace.”

[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 2/50]

એપ્રિલ, ૧૯૫૬, અમદાવાદ. એક રાત્રે યોગીજી મહારાજે વચનામૃત ગઢડા મધ્ય ૭ અને ગઢડા મધ્ય ૮ સમજાવ્યાં. સી. ટી. પટેલ, હર્ષદભાઈ, અંબાલાલભાઈ વગેરે હરિભક્તો બેઠા હતા. સ્વામીશ્રી કહે, “સેવા કરવી તે કોઈ ન જાણે તેમ કરવી. દેખાવ ન કરવો. તે ગુપ્તદાન કહેવાય. તે અતિ બળને પમાડે. અંતરમાં પ્રકાશ થઈ જાય. શાંતિ થઈ જાય.”

[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૨/૫૦]

May 1961, Gondal. A topic was raised: “Base natures (swabhāvs) are eradicated either by the great Sant in this world or in Shwetdwip.”

At that time, Kumud Bhagat (Rāmcharan Swāmi) asked, “Why did such desirous thoughts sprout in the sages’ minds despite having performed many austerities?”

Yogiji Mahārāj answered, “Only if one perfects Gadhadā II-7 can one become free from desires.”

“Can one become like so through spiritual endeavors?”

Swāmishri answered succinctly, “Yes, one can but that is like trees. There is no happiness in that.”

Ishwarcharan Swāmi asked, “Why did adverse circumstances affect the sages?”

Swāmishri replied, “Ultimate liberation is completely different. One must perfect Gadhadā II-7 to achieve that.”

[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 3/173]

મે, ૧૯૬૧. ગોંડલમાં વાત થઈ, “સ્વભાવ આ લોકમાં મોટા સંત પાસે ટળે અથવા શ્વેતદ્વિપમાં ટળે.”

ત્યારે કુમુદ ભગતે (રામચરણ સ્વામીએ) પૂછ્યું, “ઋષિમુનિઓએ બહુ તપ કર્યાં છતાં વાસના ઉદય કેમ થઈ?”

યોગીજી મહારાજે કહ્યું, “ગઢડા મધ્ય ૭મું વચનામૃત સિદ્ધ કરે ત્યારે જ નિર્વાસનિક થાય.”

“સાધના કરીને થવાય?”

“હા, થવાય ખરું, પણ એ ઝાડવાં જેવું, એમાં કાંઈ સુખ નહીં.” સ્વામીશ્રીએ ટૂંકમાં ઉત્તર આપ્યો.

ઈશ્વરચરણ સ્વામીએ પૂછ્યું, “ઋષિમુનિઓને દેશકાળ કેમ લાગ્યા?”

ત્યારે સ્વામીશ્રી કહે, “આત્યંતિક કલ્યાણની વાત જુદી છે. તે સારું મધ્ય ૭ સિદ્ધ કરવું પડે.”

[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૩/૧૭૩]

November 1960, Okhā. Yogiji Mahārāj said, “One can attain an elevated spiritual state if the Sant looks upon one with grace.” Based on this, Swāmishri explained the meaning behind Vachanāmrut Gadhadā II-7.

Then, he asked, “What is a characteristic of one whom the Satpurush has graced and who acts according to the inner wishes [of the Satpurush]?

“He has surrendered his mind. He does as the Satpurush commands and without doubting even the slightest. Such a person can be said to have completely dedicated his jiva [to the Satpurush]. He would not doubt [the Sant], even if the Sant breaks his resolves or has him let go of what he likes.”

[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 3/134]

નવેમ્બર, ૧૯૬૦, ઓખા. યોગીજી મહારાજ કહે, “સંતની દૃષ્ટિ પડે તો તત્કાળ સ્થિતિ થઈ જાય.” તે ઉપર વચનામૃત ગઢડા મધ્ય ૭મું વચનામૃત સમજાવ્યું. પછી પોતે જ પ્રશ્ન કર્યો, “દૃષ્ટિ પડી છે ને અનુવૃત્તિ પળાય છે, તેનું લક્ષણ શું? તો મન સોંપાઈ જાય. કહે એમ કરે, સત્પુરુષ જે જે ક્રિયા કરાવે તેમાં રંચમાત્ર સંશય ન થાય. રાત કહે તો રાત અને દિવસ કહે તો દિવસ. શંકા ન કરે. તો જીવ સોંપ્યો કહેવાય. ઠરાવ તોડે, મનગમતું મુકાવે, તોય શંકા ન થાય.”

[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૩/૧૩૪]

April 1, 1970, Mwanza, Tanzania. During Swāmishri’s stay at the bungalow of Rāmubhāi, Yogiji Mahārāj had Vachanāmrut Gadhadā II-7 read in the afternoon. He then said, “What are the characteristics of a sadhu? To tolerate. Is it like tolerating the words: ‘You are very great.’? No! ‘You are a dim-witted fool.’ Tolerating those words is a true characteristic of a sadhu. One wants to break their hunger but does not want to eat. Similarly, one wants to eradicate their vicious nature yet is lacking vairāgya. Mahārāj shows a third way - serving a Motā-Purush. Who should we understand to be greater that Muktānand Swāmi, who was the greatest is the whole Satsang? He obeys the commands of a Gunātit Satpurush, but has doubts and applies logic in executing the commands; therefore, it cannot be called true service. There are four types of shishyas: 1) One who serves according to the wishes of the Satpurush, 2) the second who only does what he is shown, 3) the third who doubts what the Satpurush says, and 4) the fourth who just runs away. The first earns 100%, the second earns 66%, the third earns 33% and the fourth is all right. What is intense service? To understand that the Motā-Purush is free of all flaws. Just as the body has achieved oneness with the ātmā, one should not keep any distance from the Satpurush; then one will acquire the qualities of the Satpurush.”

[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 6/120]

તા. ૧/૪/૧૯૭૦, મ્વાન્ઝા, ટાન્ઝાનિયા. બપોરે રામુભાઈને બંગલે યોગીજી મહારાજ વચનામૃત ગઢડા મધ્ય ૭ વંચાવતાં કહે, “સાધુતાના ગુણ શું? ખમવું. તમે બહુ સારા છો તે ખમવું એમ ને? ના. ‘તમે અક્કલના બારદાન છો.’ એમ કહે તે ખમવું તે સાધુતાના ગુણ. ખાવું નથી ને ભૂખ ભાંગવી છે. વૈરાગ્ય નથી ને વિકાર ટાળવા છે. મહારાજ ત્રીજો રસ્તો બતાવે છે. કોઈક મોટાપુરુષ... મુક્તાનંદ સ્વામી આખા સત્સંગમાં મોટા એથી મોટા કોણ સમજવા? ગુણાતીત સત્પુરુષની આજ્ઞા પાળે, તેમાં તર્ક-વિતર્ક કરે તે સેવા થઈ ન કહેવાય... શિષ્ય ચાર પ્રકારના હોય – એક સત્પુરુષની મરજી જાણીને સેવા કરે, બીજો બતાવે તેટલું કરે, ત્રીજો કહે તેમાં શંકા કરે, ચોથો નાસી જાય. પહેલા નંબરના ચોવીસ આના, બીજાના સોળ, ત્રીજાના આઠ ને ચોથો ઠીક છે... અતિશય સેવા શું? મોટાપુરુષને નિર્દોષ જાણવા તે... દેહને અને જીવને અંતરાય નથી. તેમ સત્પુરુષ સાથે અંતરાય ન રહે તો ગુણ આવે.”

[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૬/૧૨૦]

January 1957, Mumbai. A youth asked Yogiji Mahārāj, “Swāmi! How can one ensure that God looks upon one with grace?”

Yogiji Mahārāj replied, “If one disregards bodily comforts, does not feel burdened serving God and the Sant, and serves intensely, then God looks upon him with grace; but this does not happen just like that.”

Thereafter, Yogiji Mahārāj quoted Vachanāmrut Gadhadā II-7, “If a person lacks vairāgya but intensely serves a great Sant and obediently perseveres in his observance of the injunctions of God, then God will look upon him with an eye of compassion; as a result, all his vicious natures will be eradicated immediately. In comparison, if he were to endeavor in other ways, those vicious natures may be eradicated after great efforts over a long period of time either in this birth or another birth.”

[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 2/205]

જાન્યુઆરી, ૧૯૫૭, મુંબઈ. એક યુવકે પ્રશ્ન પૂછ્યો, “સ્વામી! દૃષ્ટિ કેમ થાય?”

ત્યારે યોગીજી મહારાજ બોલ્યા, “જો ભગવાન ને ભગવાનના ભક્તનો ભીડો વેઠે ને દેહને ન ગણે, ને અતિશય સેવા કરે, તો એના ઉપર દૃષ્ટિ થાય; એમ ને એમ દૃષ્ટિ થતી નથી.” તે ઉપર વચનામૃત ગઢડા મધ્ય ૭ ટાંકીને બોલ્યા, “જે વૈરાગ્યહીન હોય તે તો જે મોટા સંત હોય, તેની અતિશય સેવા કરે અને પરમેશ્વરની આજ્ઞામાં જેમ કહે તેમ મંડ્યા રહે. પછી પરમેશ્વર તેને કૃપા-દૃષ્ટિ કરે, તો વિકારમાત્ર ટળી જાય. અને સાધને કરીને તો બહુકાળ મહેનત કરતાં કરતાં આ જન્મે અથવા બીજે જન્મે ટળે.”

[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૨/૨૦૫]

March 14, 1963. In the morning, Yogiji Mahārāj delivered an extraordinary discourse on Vachanāmrut Gadhadā II-7 and explained the meaning of sevā, “Intense sevā is doing something which is impossible to his self. If one’s relative arrives but he has to see the sadhus to the station, he would become perplexed. To find a way to please the Sant is intense sevā. Do sevā beyond your limit. It may be difficult, yet one who connects with the Sant is sevā. The Gunātit Sant can eradicate all vicious natures. [Mahārāj] did not say that Sant is Muktānand or Brahmānand. (i.e. He clandestinely referred to Gunātitānand Swami by saying ‘Motā-Purush’.) Gunātit Sant never becomes non-manifest. He cannot be called non-manifest.”

[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 3/451]

તા. ૧૪મીએ (૧૪/૩/૧૯૬૩) સવારે વચનામૃત ગ. મ. ૭ ઉપર અદ્‌ભુત વાતો કરી, અતિશય સેવાનો અર્થ સમજાવ્યો: “પોતાથી ન બને તેવું હોય ને કરે, તે અતિશય સેવા. સગાં આવ્યાં હોય ને સંતને સ્ટેશને મૂકવા જવાના હોય તેમાં મૂંઝવણ થાય. રસ્તો ગોતીને સંતને રાજી કરવા તે અતિશય સેવા. હદ વિનાની સેવા કરવી. આકરું પડે, છતાં ન ગણતાં જોડાઈ જાય તે સેવા. ગુણાતીત સંત વિકાર ટાળે. મુક્તાનંદ, બ્રહ્માનંદને ન બતાવ્યા. ગુણાતીત પરોક્ષ થાતા જ નથી. પરોક્ષ કહેવાય જ નહીં.”

[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૩/૪૫૧]

SELECTION
TYPE * History * Mahima * Nirupan * Prasang * Summary * Akhyan VAKTA * Aksharbrahma Shri Gunatitanand Swami * Brahmaswarup Mahant Swami Maharaj * Brahmaswarup Pragji Bhakta * Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj * Brahmaswarup Shastriji Maharaj * Brahmaswarup Yogiji Maharaj REFERENCE * Aksharamrutam * Aksharbrahma Shri Gunatitanand Swami: Part 1 * Aksharbrahma Shri Gunatitanand Swami: Part 2 * Bhagwan Swaminarayan: Part 4 * Bhagwan Swaminarayan: Part 5 * Brahmana Sange * Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj: Part 1 * Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj: Part 2 * Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj: Part 3 * Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj: Part 4 * Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj: Part 5 * Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj: Part 6 * Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj: Part 7 * Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj: Part 8 * Brahmaswarup Shastriji Maharaj: Part 1 * Brahmaswarup Shastriji Maharaj: Part 2 * Brahmaswarup Shri Pragji Bhakta * Brahmaswarup Yogiji Maharaj: Part 1 * Brahmaswarup Yogiji Maharaj: Part 2 * Brahmaswarup Yogiji Maharaj: Part 3 * Brahmaswarup Yogiji Maharaj: Part 4 * Brahmaswarup Yogiji Maharaj: Part 5 * Brahmaswarup Yogiji Maharaj: Part 6 * Chalo Chale Ham Akshardham * Divine Memories - Part 1 * Divine Memories - Part 2 * Divine Memories - Part 3 * Jeva Me Nirakhya Re - Part 6 * Parabhakti * Sanjivani * Satsang Saurabh: Part 1 * Swabhavvash Sansar * Swamini Vato * Yogi Gita Marma * Yogi Vani * Yogiji Maharaj’s 101 Tales of Wisdom PLACE YEAR
Go

Type: Keywords Exact phrase