॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥

ભગવાન સ્વામિનારાયણનાં

॥ વચનામૃત ॥

Vartal-19: Becoming a Devotee of God; Indiscretion

Nirupan

Gunātitānand Swāmi said, “This human body should be utilized for worshiping God. A human birth in this Bharat-khand is not attained by merely a few spiritual merits. Even the deities say, ‘Aho amishām.’ After reciting this shlok, Swāmi explained, “Even the deities wish for the human body that has been attained by us. We have also attain God and his Sant. This is not a small attainment.”

Aho amishām kimkāri shobhanam prasanna eshām sviduta svayam Harihi; Yairjanma labhdham nrushu Bhāratājire Mukundasevaupayikam spruhā hi nahah. Oh, what merits must the people of Bharat have performed? Or God himself must be so pleased with them that they have been blessed with a human birth in the courtyard of Bharat (India). Such a human birth which is used in the service of God is desired even by us (gods). - Shrimad Bhagvat 5/19/21

[Swāmini Vāto: 6/16]

ગુણાતીતાનંદ સ્વામી કહે, “આ દેહ ધર્યો છે તેણે કરીને તો ભગવાન ભજી લેવા. ને આ ભરતખંડમાં મનુષ્યદેહ કાંઈ થોડા પુણ્યે આવતો નથી. તે દેવતા પણ કહે છે જે, ‘અહો અમીષાં.’ એ શ્લોક બોલીને કહે છે, “એમ દેવતા પણ ઇચ્છે છે. તે મળ્યો ને વળી ભગવાન ને ભગવાનના સંત મળ્યા એ કાંઈ થોડી પ્રાપ્તિ નહીં.”

અહો અમીષાં કિમકારિ શોભનં પ્રસન્ન એષાં સ્વિદુત સ્વયં હરિઃ । યૈર્જન્મ લબ્ધં નૃષુ ભારતાજિરે મુકુંદસેવૌપ યિકં સ્પૃહા હિ નઃ ॥ અર્થ: અહો! આ ભારતવર્ષના મનુષ્યોએ ક્યાં પુણ્ય કર્યાં હશે? અથવા શ્રીહરિ પોતે શું તેઓના ઉપર પ્રસન્ન થયા હશે કે જેઓ આ ભારતવર્ષના આંગણામાં મનુષ્યોની અંદર જન્મ પામ્યા છે કે જે મનુષ્યજન્મ શ્રીહરિની સેવામાં ઉપયોગી હોઈ, તે માટે અમને (દેવોને) પણ ઝંખના છે. (ભાગવત: ૫/૧૯/૨૧)

[સ્વામીની વાતો: ૬/૧૬]

April 12, 1959, Jambusar. At 11pm, Yogiji Mahārāj, speaking on Vartāl 19, said, “If one cannot recognize the Sant, then he cannot be called a devotee. What does it mean to recognize the Sant? We have understood the importance of rupees, so will we throw them away? We put them in our pockets. The Ekāntik Sant of God has dharma, gnān, vairāgya, bhakti and is flawless. If one develops love for him, then one is a devotee; otherwise one may sit in the mandir and turn the mālā but one is still not a devotee. God says no.

“If Swāminārāyan sādhus are walking on the streets, people comment, ‘Swāminārāyan’s sādhus are walking past.’ However, they do not understand them fully (their association with God). This sādhu is capable of taking us to Akshardhām and is the granter of liberation. Doing as he says is definition of knowing him. Nothing else. We have understood Shriji Mahārāj to be God and Swāmi to be Akshar; therefore we must obey the five religious vows (panch-vartamān). When we experience the bliss of God’s murti, happiness of the world is removed. Once you have eaten dudkpāk, other tastes are insignificant. The worms in feces experience happiness of feces. Do we believe there is happiness (in feces)?

“What wishes? Of going to Akshardhām, of nirdosh-buddhi, of perfecting ekāntik dharma. And, one wishes for worldly affairs too, right?

“The pleasures of the 14 realms are insignificant, like the droppings of a crow. God’s devotees means devotees who believe in the non-manifest (past avatārs)? No, it means Mahārāj’s devotees. Crow droppings are feces made up of other feces. Having realized this, why are we still infatuated with happiness of this world? Why is this not consolidated in our jiva? Because we have never heard such courageous talks.”

Here, Yogiji Mahārāj’s explanation of ‘wishes’ (manorath) is from these words of Mahārāj in the Vachanāmrut: “... whatever a devotee of God wishes for comes true. ” Hence, a true devotee’s wishes are not worldly.

[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 2/539]

તા. ૧૨/૪/૧૯૫૯, રાત્રે ૧૧-૦૦ વાગે જંબુસરમાં યોગીજી મહારાજ વચનામૃત વરતાલ ૧૯ ઉપર વાત કરતાં કહે, “સંત જ્યાં વિચરતા હોય, પણ ઓળખાણ ન થઈ તો ભગત કહેવાય નહીં. ઓળખાણ શું? રૂપિયાને ઓળખ્યા છે તો કોઈ ફેંકી દે છે? ખીસ્સામાં જ મૂકે. ભગવાનના એકાંતિક સંત, ધર્મ, જ્ઞાન, વૈરાગ્ય, ભક્તિ, નિર્દોષબુદ્ધિવાળા. તેની સાથે હેત થાય તો ભગત, નહીં તો મંદિરમાં બેસી રહે, માળા ફેરવે, પણ ભગત નહીં. મહારાજ ના પડે છે.

“રસ્તામાં સ્વામિનારાયણના સાધુ જાય તો સૌ કહે, ‘સ્વામિનારાયણના સાધુ જાય છે.’ પણ એ તત્ત્વે સહિત ઓળખાણ નથી. આ જ સાધુ અક્ષરધામમાં લઈ જાય એવા છે, મોક્ષના દાતા છે, કહે એમ કરવું, એ જ ઓળખાણ. બીજું કાંઈ નહીં. આપણે શ્રીજીમહારાજને ભગવાન માન્યા અને સ્વામીને અક્ષર માન્યા, તેથી પાંચ વર્તમાન પાળવા પડે. ભગવાનની મૂર્તિનું સુખ આવે છે ત્યારે જગતનું સુખ નીકળી જાય છે. દૂધપાક ખાધો હોય પછી બીજા સ્વાદ કૂચા. નરકના કીડા નરકમાં સુખ માને છે. આપણે કોઈ માનીએ છીએ?

“મનોરથ શું? અક્ષરધામમાં જવાના, નિર્દોષબુદ્ધિના, એકાંતિક ધર્મ સિદ્ધ કરવાના વગેરે મનોરથ સિદ્ધ કરે. વળી, થોડા વ્યવહારના પણ કરે, એમ ને?

“ચૌદ લોકનાં સુખ કાકવિષ્ટા તુલ્ય! અહાહા! એવું કાં વાંસો (વાંચો)? ભગવાનના ભક્ત એટલે પરોક્ષના ભક્તને? ના, મહારાજના ભક્ત. કાકવિષ્ટા એટલે વિષ્ટાની વિષ્ટા. આવું સમજ્યા છતાં મોહ કેમ નથી છૂટતો? જીવમાં કેમ ઊતરતું નથી? આવા બળના શબ્દો પડ્યા નથી.”

[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૨/૫૩૯]

June 19, 1962, Mumbai. During the discourse, Yogiji Mahārāj said, “Mahārāj said that we are talking about God. Everyone understood that Mahārāj was talking about the non-manifest God; but no-one said, ‘Mahārāj, talk about yourself.’ Having attained the Satpurush is itself liberation and the attainment of Akshardhām. Through the grace and blessings of the great Sant, we can experience this.”

[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 3/360]

તા. ૧૯/૬/૧૯૬૨, મુંબઈ. કથાપ્રસંગમાં યોગીજી મહારાજ કહે, “ભગવાનની વાર્તા કરીએ છીએ – એમ મહારાજે કહ્યું. તે સૌ પરોક્ષનું સમજ્યા, પણ ‘મહારાજ, તમારી વાત કરો’ એમ કોઈ ન બોલ્યા. સત્પુરુષ મળ્યા એ જ મોક્ષ અને એ જ અક્ષરધામની પ્રાપ્તિ. મોટાપુરુષના આશીર્વાદથી ને કૃપાથી અનુભવ થાય.”

[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૩/૩૬૦]

After having Vachanāmrut Vartāl 19 read, Yogiji Mahārāj explained, “In this, Mahārāj said that all must listen as he is delivering a discourse about God. By merely saying this, all became alert. He himself was God, but Mahārāj spoke from the perspective of the non-manifest form of God, because the jiva does not have the same level of conviction for the manifest form as it has for the non-manifest form of God. However, God and his Sant are always present on this earth. Hence, Mahārāj explained that they are never non-manifest, but one is unable to recognize them.”

[Yogi Vāni: 23/10]

યોગીજી મહારાજે વરતાલનું ૧૯મું વચનામૃત વંચાવ્યું અને વાત કરી, “આમાં મહારાજે કહ્યું કે સાંભળો, ભગવાનની વાર્તા કરીએ છીએ. એટલી વાત કરી એટલે સૌ સાવધાન થઈ ગયા. ભગવાન તો પોતે હતા, પણ પરોક્ષપણે મહારાજે વાત કરી તેનું કારણ એ છે કે આ જીવને જેટલી પરોક્ષને વિષે પ્રતીતિ છે એટલી પ્રત્યક્ષ વિષે નથી. પણ ભગવાન ને ભગવાનના સંત તો જરૂર પૃથ્વી ઉપર વિચરતા જ હોય છે, એમ મહારાજે કહ્યું કે એ તો પરોક્ષ થાય એવા નથી, પણ ઓળખાય નહીં.”

[યોગીવાણી: ૨૩/૧૦]

July 19, 1980. London. Pramukh Swami Maharaj spoke on Vachanamrut Vartal 19 in the morning discourse:

“When one understands the divine powers of Bhagwan and the Sant, then one has recognized them. ‘Olkhān (recognition) e moti khān (treasure mine) chhe.’ Recognition is a great treasure mine. Association means (simply) being together. Even flies sit on the Satpurush. That is called an association. However, when can one say one has recognized them? It is when one understands God to be the king of infinite brahmānds and everything happens because of him. If we have the darshan of God because of our light, even so, we should believe it was because of God. When we perceive constant divinity and understand his greatness in our jiva, that is known as recognizing God.”

[Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj: Part 4/234]

લંડન, તા. ૧૯૮૦/૧૯/૭ની પ્રાતઃકથામાં વચનામૃત વરતાલ ૧૯ની રસલહાણ કરાવતાં પ્રમુખસ્વામી મહારાજે જણાવ્યું કે:

“ભગવાન ને સંતનું અલૌકિક સામર્થ્ય સમજાય તો ઓળખાણ થઈ કહેવાય. ઓળખાણ એ મોટી ખાણ છે. સંબંધ એટલે ભેગા બેઠા-ઊઠ્યા એ. મોંખીઓય (સત્પુરુષ પર) બેઠી હોય. એ સંબંધ થયો કહેવાય. જ્યારે ઓળખાણ થઈ ક્યારે કહેવાય કે જ્યારે ભગવાનને અનંતકોટિ બ્રહ્માંડના રાજાધિરાજ જાણીએ, એના થકી જ બધું થાય છે, આપણે અજવાળે એનાં દર્શન થાય તોય પણ એમ જાણવું કે ભગવાન થકી જ થાય છે, એમાં અખંડ દિવ્યભાવ રહે – આવો મહિમા જીવમાં રહે તે પાકી ઓળખાણ થઈ કહેવાય.”

[બ્રહ્મસ્વરૂપ પ્રમુખસ્વામી મહારાજ: ભાગ ૪/૨૩૪]

On January 31, 1983, Pramukh Swami Maharaj arrived in Vidyanagar. After the evening ārti, Swamishri spoke based on Vachanamrut Vartal 19:

“Whatever God and the Sant does is appropriate. If one understands this, then that is called having recognized them. The Sant is Gunatit, who is the vessel of Maharaj. He is not one that begs for food, but rather one who feeds thousands. Because he beholds God, he has just as much powers as God. The Sant can accomplish what God can accomplish. If one understands this, then that is complete recognition. His greatness is not based on whether everyone in the worlds believes it or not. The extent of greatness is the extent to which one has strengthened āgna and upāsanā. Understanding them to be the source of happiness and peace is recognition. Even if they show ignorance, they are still great.

“If one find a fault in the Sant, one will also find a fault in God. Therefore, one should look at their own faults instead. If one wants to do according to their own mindset, then one has not developed faith. The extent to which one lack understanding is proportional to not being able to experience happiness in satsang.”

[Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj: Part 5/16]

તા. ૩૧/૧ની સાંજે પ્રમુખસ્વામી મહારાજ વિદ્યાનગર પધાર્યા. અત્રે સંધ્યા આરતી બાદ વચનામૃત વરતાલ ૧૯ના આધારે સદ્‌બોધ વહાવતાં તેઓએ જણાવ્યું:

“ભગવાન ને સંત જે કરે છે તે બધું બરાબર જ છે – આમ સમજાય તો ઓળખાણ થઈ કહેવાય. સંત એટલે ગુણાતીત. તે મહારાજને અખંડ ધારી રહ્યા છે. રામરોટી માગે તેવા નથી. હજારોને રામરોટી ખવરાવે તેવા છે. ભગવાનને ધાર્યા એટલે ભગવાન જેટલું સામર્થ્ય. ભગવાન જેવું સંત કાર્ય કરી શકે છે – તેમ સમજાય તો ઓળખાણ પાકી થઈ કહેવાય. દુનિયા તેને માને કે ન માને તેણે કરીને તેમની મોટપ નથી. આજ્ઞા-ઉપાસના જેટલી દૃઢ તેટલી મોટપ. તેમનાં સુખ, સામર્થી સહિત ઓળખાણ તે તત્ત્વે સહિત ઓળખાણ. તેઓ અજ્ઞાન બતાવે પણ મહાન જ છે.

“સંતમાં અવગુણ આવ્યો તો ભગવાનમાં આવશે. માટે પોતાનું જોવું. આપણું ધાર્યું કરવું છે ત્યાં સુધી આપણી નિષ્ઠા પાકી થઈ જ નથી. જેટલું સમજણમાં ચૂંથાય છે તેટલું સત્સંગમાં સુખ આવતું નથી. પડળ ખસી જાય તો સુખ. શાસ્ત્રીજી મહારાજ ૮૬ વર્ષ સુધી ફર્યા. શું કામ? આપણું સારું થાય તે માટે. તેમનો દાખડો જોઈ આપણે તો ન્યોછાવર થઈ જવું જોઈએ. ‘કેમ કર્યું?’ એમ સંકલ્પ થાય તો વિમુખ. ભગવાન ને સંતની જેમાં ગૌણતા હોય તેમાં કાન ન દેવાય. પાજી-પળાવની છાયામાં દબાવું નહીં. જેને માન્યા છે તે રાજી થયા? આ ન થયું તો અંતરમાં શાંતિ ન થાય. ભગવાન ને સંતને સમજ્યા તે વિવેક.”

[બ્રહ્મસ્વરૂપ પ્રમુખસ્વામી મહારાજ: ભાગ ૫/૧૬]

SELECTION
TYPE * History * Mahima * Nirupan * Prasang * Summary * Akhyan VAKTA * Aksharbrahma Shri Gunatitanand Swami * Brahmaswarup Mahant Swami Maharaj * Brahmaswarup Pragji Bhakta * Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj * Brahmaswarup Shastriji Maharaj * Brahmaswarup Yogiji Maharaj REFERENCE * Aksharamrutam * Aksharbrahma Shri Gunatitanand Swami: Part 1 * Aksharbrahma Shri Gunatitanand Swami: Part 2 * Bhagwan Swaminarayan: Part 4 * Bhagwan Swaminarayan: Part 5 * Brahmana Sange * Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj: Part 1 * Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj: Part 2 * Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj: Part 3 * Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj: Part 4 * Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj: Part 5 * Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj: Part 6 * Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj: Part 7 * Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj: Part 8 * Brahmaswarup Shastriji Maharaj: Part 1 * Brahmaswarup Shastriji Maharaj: Part 2 * Brahmaswarup Shri Pragji Bhakta * Brahmaswarup Yogiji Maharaj: Part 1 * Brahmaswarup Yogiji Maharaj: Part 2 * Brahmaswarup Yogiji Maharaj: Part 3 * Brahmaswarup Yogiji Maharaj: Part 4 * Brahmaswarup Yogiji Maharaj: Part 5 * Brahmaswarup Yogiji Maharaj: Part 6 * Chalo Chale Ham Akshardham * Divine Memories - Part 1 * Divine Memories - Part 2 * Divine Memories - Part 3 * Jeva Me Nirakhya Re - Part 6 * Parabhakti * Sanjivani * Satsang Saurabh: Part 1 * Swabhavvash Sansar * Swamini Vato * Yogi Gita Marma * Yogi Vani * Yogiji Maharaj’s 101 Tales of Wisdom PLACE YEAR
Go

Type: Keywords Exact phrase