॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥
ભગવાન સ્વામિનારાયણનાં
॥ વચનામૃત ॥
Gadhada III-38: The Sānkhya Scriptures and Others; Remaining Forever Happy
Nirupan
Gunātitānand Swāmi said, “Without knowing Mahārāj as Purushottam, it is not possible to go to Akshardhām. Without becoming brahmarup, it is not possible to stay in the service of Mahārāj.”
Shivlāl then asked a question, “How should Mahārāj be known as Purushottam? And how can one become brahmarup?”
Swāmi then said, “Know that Mahārāj is supreme, the source of all avatārs and the cause of all causes.” Based on this, he had Vachanāmruts Gadhadā II-9 and Gadhadā III-38 read and said, “Today, in Satsang, the sādhus, achāryas, mandirs and murtis are all supreme. So what is there to say in Mahārāj being supreme? One should understand that he is supreme. And one can become brahmarup by believing this sādhu to be brahmarup and associating with him through one’s mind, deed and speech. Then one becomes brahmarup.” Based on this, he had Vachanāmrut Vartāl 11 read and said, ‘When one becomes like this, then one stays in the service of Purushottam.”
ગુણાતીતાનંદ સ્વામી કહે, “મહારાજને પુરુષોત્તમ જાણ્યા વિના અક્ષરધામમાં જવાય નહીં ને બ્રહ્મરૂપ થયા વિના મહારાજની સેવામાં રહેવાય નહીં.” ત્યારે શિવલાલે પ્રશ્ન પૂછ્યો જે, “પુરુષોત્તમ કેમ જાણવા? ને બ્રહ્મરૂપ કેમ થવાય?” ત્યારે કહ્યું જે, “મહારાજ તો સર્વોપરી ને સર્વ અવતારના અવતારી, સર્વ કારણના કારણ છે.” તે ઉપર મધ્યનું નવમું ને છેલ્લાનું આડત્રીસમું વચનામૃત વંચાવીને કહ્યું જે, “આજ તો સત્સંગમાં સાધુ, આચાર્ય, મંદિર ને મૂર્તિયું તે સર્વોપરી છે, તો મહારાજ સર્વોપરી હોય તેમાં શું કહેવું? એ તો સર્વોપરી જ છે એમ સમજવું, અને બ્રહ્મરૂપ તો એમ થવાય છે જે, આવા સાધુને બ્રહ્મરૂપ જાણીને મન, કર્મ, વચને તેનો સંગ કરે છે તે બ્રહ્મરૂપ થાય છે.” તે ઉપર વરતાલનું અગિયારમું વચનામૃત વંચાવીને કહ્યું જે, “આવો થાય છે ત્યારે પુરુષોત્તમની સેવામાં રહેવાય છે.”
Swamishri explained Vachanamrut Gadhada III-38, “The supreme God is present and perceivable before your eyes. He is right in front of your eyes. Although he comes in māyā, he is not false. He looks like us, yet he is divine. All of the forms are destroyed but God’s form is never destroyed. This form (manifest) and that form (the form in Akshardham) are not different. Both forms are the same.”
[Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj: Part 2/330]
દર્શન-પ્રસાદીનાં સુખથી સૌને ધરવી સ્વામીશ્રીએ વાતોની વાનગી પીરસવી શરૂ કરી. ગઢડા અંત્ય પ્રકરણના ૩૮મા વચનામૃત પર અમૃતધારા રેલાવતાં જણાવ્યું: “સર્વોપરી ભગવાન નયનગોચર વર્તે છે. આંખની સામે તે નયનગોચર. માયામાં આવે માટે મિથ્યા નથી. આપણા જેવા દેખાય તો પણ દિવ્ય છે. બધા આકાર નાશ પામે પણ ભગવાનનો આકાર નાશ ન પામે. આ સ્વરૂપ ને એ સ્વરૂપમાં ભેદ, જુદાપણું નથી. બેય એક જ વસ્તુ છે.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ પ્રમુખસ્વામી મહારાજ: ભાગ ૨/૩૩૦]
One Who Identified Himself as the Body Is Miserable Wherever He Goes
March 14, 1974. Swamishri explained Vachanamrut Gadhada III-38:
“God forever possesses a divine definite form. He has two hands like humans. He is the truth. He never dies. Our form (human body) is born and our form (human body) dies, but not God. Just as he is in Akshardham, he comes on the earth to liberate countless jivas. He never leaves. He is present, present, present. Man makes arrangements for what should happen after his death. God came to liberate countless jivas, so would he not make similar arrangements after he departs?
“One who identified himself as the body will be miserable no matter where he goes. ‘No one called me or asked me’ - he becomes disturbed in this way because he did not receive attention. Did we come to a wedding here? Is anyone telling you they will not take your daughter (in marriage)? (Implying, no one is being insulted or rejected.) We are here for three days so we should tolerate some inconveniences. Some do not come to samaiyās because of inconveniences. But are there not inconveniences in social affairs? We tolerate those. If we understand the great benefit of satsang, then one would not have any problems. We run after worldly prestige. We boast if we went to the governor’s assembly, because he is great. If he does not call you, no one has a problem. However, Shriji Maharaj is the king of infinite brahmānds. If we go to him and he does not call us, so what. If one caters this understanding, then one would not become arrogant. Mrutyu-lok, Gujarat, Rajkot - all these would not even show on the map of the brahmānd. If one understands this way, there will be no problems for him.”
[Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj: Part 2/344]
દેહાભિમાનીને જ્યાં જાય ત્યાં દુઃખ
૧૯૭૪. તા. ૧૪/૩. સ્વામીશ્રી ઘોઘાસમડીથી ગોંડલ પધારેર્યા અને યુવાસભામાંથી વડીલ સભામાં પધારી અહીં ગઢડા અંત્ય પ્રકરણના ૩૮મા વચનામૃત પર કથારસ રેલાવતાં કહ્યું કે:
“ભગવાન સદા સાકાર છે. મનુષ્ય જેવા દ્વિભુજ છે. સત્ય છે. તે નાશ પામતા નથી. આપણો આકાર જન્મે, નાશ પામે તેમ ભગવાનને નથી. અક્ષરધામમાં છે તેવા જ પૃથ્વી પર અનંત જીવનાં કલ્યાણ કરવા આવે છે. તેઓ જતા નથી. છે, છે ને છે જ. માણસ વ્યવસ્થા કરતો જાય તો ભગવાન કલ્યાણ કરવા આવ્યા છે તે ન કરે?
“દેહાભિમાનીને જ્યાં જાય ત્યાં દુઃખ. અભિમાન હોય તો સેવા થાય નહીં. ‘બોલાવ્યા, ચલાવ્યા નહીં’ એમ ફેર પડી જાય. પણ અહીં જાનમાં આવ્યા છીએ? ‘જાઓ, તમારી છોકરી નહીં લઈએ’ એમ કહીએ છીએ? ત્રણ દા’ડા આવ્યા તો અગવડ-સગવડ ચલાવી લેવી. અગવડ થશે એટલે સમૈયે ન આવે. પણ વ્યાવહારિક કામમાં અગવડ નથી હોતી? ત્યાં ચલાવી લઈએ છીએ. તેમ મોટો લાભ સત્સંગનો જણાય તો વાંધો ન આવે. જગતની મોટપ હોય ત્યાં દોડીએ. ગવર્નરની સભામાં ગયા તેનો પોરસ રહે. મોટો માણસ છે, ન બોલાવ્યા તો વાંધો નહીં. અનંત કોટિ બ્રહ્માંડના રાજા શ્રીજીમહારાજ છે. તેની પાસે જઈએ તે ન બોલાવે તેમાં શું? એમ સમજાય તો અભિમાન ન રહે. મૃત્યુલોક, ગુજરાત, રાજકોટ બ્રહ્માંડના નકશામાં જ ન આવે. એમ સમજાય તો વાંધો ન આવે.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ પ્રમુખસ્વામી મહારાજ: ભાગ ૨/૩૪૪]
July 29, 1979. During the three-day pārāyan held in Pandoli, Pramukh Swami Maharaj showered his blessing based on Vachanamrut Gadhada III-28:
“If one crack forms in a dam and is neglected, then the whole dam breaks. Similarly, if there is a lapse in observing [minor] dharma-niyams, then one will fall from Satsang due to a transgression of the great religious vows (vartamāns). Only Sahajanand Swami is God. Gunatitanand Swami and others are his servants. When someone serves lāddus to those sitting in a line, he is called by the item he is serving (i.e. everyone calls him ‘lāddu’). However, he is not a lāddu. Similarly, the Sant who beholds God is a servant of God.”
[Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj: Part 4/83]
પંડોળી ગામમાં યોજાયેલા ત્રિદિવસીય પારાયણના પ્રથમ દિવસે તા. ૨૯/૭ની સવારે પ્રમુખસ્વામી મહારાજે વચનામૃત ગઢડા અંત્ય ૩૮ના આધારે કથારસ વહાવ્યો કે:
“બંધમાં એક તિરાડ પડે તેની ઉપેક્ષા કરીએ તો આખો બંધ તોડી નાંખે. તેમ ધર્મ-નિયમમાં સહેજ ફેર પડે તો આગળ મોટાં વર્તમાનમાંથી ને સત્સંગમાંથીયે પાડી નાંખે. ભગવાન તો એક સહજાનંદ છે. ગુણાતીતાનંદ સ્વામી ને બીજા બધા તેમના દાસ છે. જેમ પંગતમાં લાડુ પીરસતો હોય તેને ‘લાડુ’ કહે છે, પણ તે લાડુ નથી. તેમ ભગવાનને ધારણ કરેલા સંત ભગવાનના દાસ છે.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ પ્રમુખસ્વામી મહારાજ: ભાગ ૪/૮૩]
Joining One’s Jiva Means...
On May 1, 1998, Pramukh Swami Maharaj explained a principle from Vachanamrut Gadhada III-38:
“We are not to join our jiva with someone who pretends to be wise. On the contrary, we have to join our jiva with a Sant who has total disregard for his physical body and who is complete with vairāgya. Is joining our jiva with the Sadhu similar to fitting a diamond to a ring? No. To join our jiva to the Sadhu means doing as he says, to have no other thought other than his, and to have thoughts of only pleasing him. Atma-buddhi (attaching one’s jiva to his) means having joined one’s jiva to his.”
[Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj: Part 8/494]
જીવ જડવો એટલે...
તા. ૧/૫/૧૯૯૮ની સાયંસભામાં ગઢડા અંત્ય પ્રકરણના ૩૮મા વચનામૃતના આધારે કથામૃત પીરસતાં પ્રમુખસ્વામી મહારાજે કહ્યું:
“આપણે કોઈ લેભાગુ સાથે જીવ નથી જડવાનો, પણ દેહાભિમાને રહિત ને વૈરાગ્યે યુક્ત સંત સાથે જીવ જડવાનો છે. સાધુમાં જીવ જડી દેવો એટલે હીરો વીંટીમાં ફિટ કરે છે તેમ? ના. જીવ જડવો એટલે એ કહે તેમ કરવું. એમના સિવાય બીજો સંકલ્પ નહીં. એમને રાજી કરવાનો જ વિચાર. એમનામાં આત્મબુદ્ધિ એ જીવ જડ્યો કહેવાય.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ પ્રમુખસ્વામી મહારાજ: ભાગ ૮/૪૯૪]