॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥
ભગવાન સ્વામિનારાયણનાં
॥ વચનામૃત ॥
ગઢડા અંત્ય-૧૩: દેશકાળે એકાંતિક ધર્મ રહ્યાનું
નિરૂપણ
છેલ્લા પ્રકરણનું તેરમું વચનામૃત વંચાવીને ગુણાતીતાનંદ સ્વામીએ વાત કરી જે, “પોતાના સ્વરૂપને અક્ષર માનીને ઉપાસના કરે તેની પ્રીતિ દેશ, કાળ, કર્મ, ક્રિયા કોઈથી ટળે નહીં ને એ કોઈની મોટાઈમાં લેવાય નહીં. ગોલોકાદિક ધામ પણ કાળનું ભક્ષણ છે એમ જાણતો હોય ને તેના દેહની વ્યવસ્થા બ્રાહ્મણ મટીને મુસલમાનની થાય પણ ભગવાનમાંથી પ્રીતિ ટળે નહીં.” ત્યાં દૃષ્ટાંત દીધું જે, “બીજું સર્વે દ્રવ્ય જાતું રહે ને ચિંતામણિ રહે તો કાંઈ ગયું જ નથી ને ચિંતામણિ ગઈ તો કાંઈ રહ્યું જ નથી.”
Gunātitānand Swāmi had Vachanāmrut Gadhadā III-13 read and said, “The love of one who identifies himself as Akshar and offers upāsanā will not diminish due to place, time, deeds, actions, etc., and he is not intimidated by anyone’s greatness. He understands Golok and other abodes will be destroyed by kāl; and even if he converts from a brāhmin to a Muslim, his love for God will never diminish.” Then, he gave an example, “All of the other wealth is lost but if one still has the chintāmani, then nothing is lost; on the other hand, if the chintāmani is lost, then nothing is saved.”
છેલ્લા પ્રકરણનું તેરમું વચનામૃત વંચાવીને તેમાં દેશકાળનું બહુ પ્રકારે વિષમપણું થઈ જાય ને તેમાં એકાંતિકપણું કેમ રહે? એ પ્રશ્ન ઉપર ગુણાતીતાનંદ સ્વામીએ વાત કરી જે, “નિશ્ચય રહે એ જ એકાંતિકપણું છે અને એ જ રહેવાનું. તે જેમ ચિંતામણિ રહી ને બીજું ધન સર્વે ગયું પણ કાંઈ ગયું નથી ને ચિંતામણિ ગઈ ને બીજું ધન સર્વે રહ્યું તો પણ કાંઈ રહ્યું નહીં; તેમ જ એક નિશ્ચય રહ્યો તો સર્વે રહ્યું ને અંતે એ જ રહેવાનું છે.”
Vachanamrut Gadhada III-13 was read and then Swami talked on the question, “How can one maintain their ekāntik status (i.e. possess dharma, gnān, vairāgya, and bhakti) even when circumstances become adverse?” Swami said, “If complete faith remains, that is itself a characteristic of one who is God-centred. Just as, if the chintāmani remains and all other wealth is lost, then nothing is lost; but if the chintāmani is lost and all wealth remains, then nothing remains; similarly, if firm faith remains then everything remains and in the end only that will remain and is the means of final moksha.