॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥
ભગવાન સ્વામિનારાયણનાં
॥ વચનામૃત ॥
સારંગપુર-૫: અન્વય-વ્યતિરેકનું
પ્રસંગ
સં. ૧૯૬૬, સારંગપુર. જળઝીલણીના સમૈયાના બીજા દિવસે બારસનાં પારણાં કરતાં શાસ્ત્રીજી મહારાજ પોતાના પત્તરમાંથી પ્રસાદી આપતા હતા. તે વખતે સંતવલ્લભદાસ સ્વામીએ એક પ્રશ્ન પૂછ્યો, “સ્વામી બાપા! એક તલના અર્ધા દાણાની પ્રસાદીમાંથી ૮૪ વૈષ્ણવ થયા. વળી, ભગતજી મહારાજને સ્વામીએ ધાણીના ગાંગડાની પ્રસાદી આપી ત્યારે ભગતજી મહારાજે સ્વામીને પૂછ્યું, ‘ખરા રાજીપાની છે કે સર્વને આપી એવી છે?’ ત્યારે સ્વામીએ કહ્યું, ‘ખરા રાજીપાની છે.’ પછી ભગતજીએ પૂછ્યું, ‘સ્વામી! મારા કામ, ક્રોધ, લોભ, સ્વાદ અને માન બળી ગયા?’ એમ ગાંગડા મુખમાં મૂકતા જાય ને પૂછતા જાય. સ્વામીએ કહ્યું, ‘હા, બળી ગયા.’ તેમ આજે તો પત્તર ભરી ભરીને પ્રસાદી આપો છો તો પણ દોષ કેમ ટળતા નથી?” ત્યારે શાસ્ત્રીજી મહારાજે કહ્યું, “એ તો લેનારની અને આપનારની ભાવના ઉપર ફળ મળે છે.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ શાસ્ત્રીજી મહારાજ: ૨/૬૧]
Samvat 1966, Sārangpur. The day after the Jal-Jhilani samaiyo Shāstriji Mahārāj was breaking his fast and giving prasādi from his pattar. Santvallabh Swāmi asked Shāstriji Mahārāj, “Swāmi Bapa, from the prasādi of half of a sesame seed, 84 bhaktas became true Vaishnavs. And Gunātitānand Swāmi gave Bhagatji Mahārāj unpopped kernels of popcorn; Bhagatji Mahārāj asked, ‘Are these given to me from your sincere rājipo?’ Swāmi said, ‘Yes, indeed.’ Eating one kernel at a time, Bhagatji Mahārāj asked again, ‘Swāmi, have my ego, anger, lust, taste, greed been burnt away?’ Swāmi said yes each time. In the same way, today you are giving us your prasādi from your pattar; yet, why are our faults not eradicated?”
Shāstriji Mahārāj answered, “The fruit obtained depends on the faith of the giver and the receiver.”
[Brahmaswarup Shāstriji Mahārāj: 2/61]