॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥
ભગવાન સ્વામિનારાયણનાં
॥ વચનામૃત ॥
Gadhada III-25: Pleasing Shriji Mahārāj; A True Devotee of God
Nirupan
June 12, 1962. Mumbai. During the morning discourse, Yogiji Mahārāj had Vachanāmrut Gadhadā III-25 read and said, “These last Vachanāmruts are Mahārāj’s final teachings. Mahārāj is giving his final advice - understand the greatness of God and his devotees. Then one will remain ecstatic and experience bliss. We have self-interest in liberation but we do not understand the greatness; therefore, we are unable to surrender our mind. We fear: what if he asks us to become a sadhu? But the Sadhu does not want to take anything from us, yet we still fear. If sadhus come to our village, we are struck with fear: they must have come to ask us for money. However, whoever has surrendered their body, mind, and wealth fears nothing. Everything belongs to God.”
[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 3/357]
તા. ૧૨/૬/૧૯૬૨, મુંબઈ. મંગળ પ્રવચનમાં વચનામૃત ગઢડા અંત્ય ૨૫ વંચાવતાં યોગીજી મહારાજે વાત કરી, “આ બધાં છેલ્લી શિખામણનાં વચનામૃત છે. પછી મહારાજ ધામમાં જતી વખતે છેલ્લી શિખામણ આપે છે કે ભગવાન ને ભક્તોનો મહિમા સમજો, દિવ્યભાવ રાખો, તો કેફ વર્તશે અને અનુભવમાં મુકાશે. ખપ છે, પણ મહિમાની ખામી છે તેથી મન સોંપાતું નથી. બીક રાખે, ‘અમને બાવા કરશે તો?’ સાધુને ક્યાં લઈ લેવું છે? પણ એવી બીક રહે. સાધુ ગામ આવ્યા હોય તો, ‘ફંડફાળા સારુ આવ્યા લાગે છે’ એમ ધ્રાસ્કો પાડે; પણ જેણે તન, મન, ધન અર્પણ કર્યું હોય, તેને શી બીક હોય? સર્વસ્વ ભગવાનનું જ છે.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૩/૩૫૭]