॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥
ભગવાન સ્વામિનારાયણનાં
॥ વચનામૃત ॥
ગઢડા મધ્ય-૭: દરિદ્રીનું
નિરૂપણ
તા. ૧૪મીએ (૧૪/૩/૧૯૬૩) સવારે વચનામૃત ગ. મ. ૭ ઉપર અદ્ભુત વાતો કરી, અતિશય સેવાનો અર્થ સમજાવ્યો: “પોતાથી ન બને તેવું હોય ને કરે, તે અતિશય સેવા. સગાં આવ્યાં હોય ને સંતને સ્ટેશને મૂકવા જવાના હોય તેમાં મૂંઝવણ થાય. રસ્તો ગોતીને સંતને રાજી કરવા તે અતિશય સેવા. હદ વિનાની સેવા કરવી. આકરું પડે, છતાં ન ગણતાં જોડાઈ જાય તે સેવા. ગુણાતીત સંત વિકાર ટાળે. મુક્તાનંદ, બ્રહ્માનંદને ન બતાવ્યા. ગુણાતીત પરોક્ષ થાતા જ નથી. પરોક્ષ કહેવાય જ નહીં.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૩/૪૫૧]
March 14, 1963. In the morning, Yogiji Mahārāj delivered an extraordinary discourse on Vachanāmrut Gadhadā II-7 and explained the meaning of sevā, “Intense sevā is doing something which is impossible to his self. If one’s relative arrives but he has to see the sadhus to the station, he would become perplexed. To find a way to please the Sant is intense sevā. Do sevā beyond your limit. It may be difficult, yet one who connects with the Sant is sevā. The Gunātit Sant can eradicate all vicious natures. [Mahārāj] did not say that Sant is Muktānand or Brahmānand. (i.e. He clandestinely referred to Gunātitānand Swami by saying ‘Motā-Purush’.) Gunātit Sant never becomes non-manifest. He cannot be called non-manifest.”
[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 3/451]