॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥
ભગવાન સ્વામિનારાયણનાં
॥ વચનામૃત ॥
Gadhada III-30: Constant Awareness of Five Thoughts
Nirupan
July 22, 1965. Bochasan. One day, Motā Swāmi was explaining Gadhadā III-30. Yogiji Maharaj was giving darshan. Yogiji Mahārāj picked up Motā Swāmi’s talk in the middle and said, “One is aware that we must die, yet if something trivial happens, we call a doctor. Ask Gunātit (Gunātitcharan Swāmi) if the awareness of these five thoughts remains constantly. In Junāgadh, a question came up: how many of these five thoughts apply to us and how many to Mahārāj?
“The first three thoughts are for us and the last two are for Mahārāj. To look at others’ faults is not our prerogative...”
[Brahmaswarup Yogiji Mahārāj: 4/90]
૨૨/૭/૧૯૬૫, બોચાસણ. એક દિવસ અહીં બપોરની સભામાં મોટાસ્વામી ગ. અં. ૩૦નું નિરૂપણ કરતા હતા. સ્વામીશ્રી દર્શન દેતા બિરાજ્યા હતા. થોડી વારે મોટાસ્વામીની વાતમાંથી એમણે વાત ઉપાડી લીધી અને કહે, “મરી જવું છે એમ તો રહે છે, પણ જરાક કંઈક થાય તો દાક્તરને બોલાવીએ છીએ. ગુણાતીતને પૂછો, પાંચ વાતનું અનુસંધાન નિરંતર રહે છે? અમારા જૂનાગઢમાં પ્રશ્ન નીકળ્યો’તો કે આ પાંચમાં આપણાં કેટલાં ને મહારાજનાં કેટલાં?
“ઉપરની ત્રણ વાત આપણી. ને પછીની બે વાત ભગવાનની. બીજાના અવગુણ જોવા તે આપણું કામ નહીં. મનને ભીડામાં રાખવું.”
[બ્રહ્મસ્વરૂપ યોગીજી મહારાજ: ૪/૯૦]