Meaning: Gujarati
English
યજ્ઞ દાન તપઃ કર્મ ન ત્યાજ્યં કાર્યમેવ તત્ । યજ્ઞો દાનં તપશ્ચૈવ પાવનાનિ મનીષિણામ્ ॥
यज्ञ दान तपः कर्म न त्याज्यं कार्यमेव तत् । यज्ञो दानं तपश्चैव पावनानि मनीषिणाम् ॥
Yagna dān tapah karma na tyājyam kāryameva tat | Yagno dānam tapashchaiva pāvanāni manīṣhiṇām ||
42
યજ્ઞ, દાન અને તપરૂપી કર્મ ન તજવાં. તે કરવા જોઈએ. યજ્ઞ, દાન અને તપ એ વિદ્વાનોને પવિત્ર કરનારા છે. (ગીતા: 18-5)
વિહાય કામાન્ યઃ સર્વાન્ પુમાંશ્ચરતિ નિસ્પૃહઃ । નિર્મમો નિરંહકારઃ સ શાન્તિમધિગચ્છતિ ॥
विहाय कामान् यः सर्वान् पुमांश्चरति निस्पृहः । निर्ममो निरंहकारः स शान्तिमधिगच्छति ॥
Vihāya kāmān yah sarvān pumānshcharati nispṛuhah | Nirmamo niranhakārah sa shānti-madhi-gachchhati ||
43
નિઃસ્પૃહી, મમતા વગરનો, નિરભિમાની, જે પરુષ બધી ઇચ્છાઓને છોડીને વિચરે છે તે પરુષ શાંતિ પામે છે. (ગીતા: 2-71)
કરારવિન્દેન પદારવિન્દં મુખારવિન્દે વિનિવેશયન્તં । વટસ્ય પત્રસ્ય પુટે શયાનં બાલં મુકુન્દં મનસા સ્મરામિ ॥
करारविन्देन पदारविन्दं मुखारविन्दे विनिवेशयन्तं । वटस्य पत्रस्य पुटे शयानं बालं मुकुन्दं मनसा स्मरामि ॥
Karāravindena padāravindam mukhāravinde viniveshayantam | Vaṭasya patrasya puṭe shayānam bālam mukundam manasā smarāmi ||
44
હસ્તકમળ વડે પગના અંગુઠાને મો‚માં મુકતા એવા વડના પાંદડા પર સૂતેલા બાલમુકુંદ ભગવાનને હું મનમાં સ્મરું છું.
શ્રવણં કીર્તનં વિષ્ણોઃ સ્મરણં પાદસેવનમ્ । અર્ચનં વંદનં દાસ્યં સખ્યં આત્મનિવેદનમ્ ॥
श्रवणं कीर्तनं विष्णोः स्मरणं पादसेवनम् । अर्चनं वंदनं दास्यं सख्यं आत्मनिवेदनम् ॥
Shravaṇam kīrtanam viṣhṇoho smaraṇam pādasevanam | Archanam vandanam dāsyam sakhyam ātmanivedanam ||
45
ભગવાનનું શ્રવણ, કીર્તન, સ્મરણ, ચરણસેવન, પૂજન, વંદન, દાસપણું, મિત્રતા અને આત્મસમર્પણ આ નવ પ્રકારની ભક્તિ છે. (ભાગવત: 7-5-23; વચ. ગ. પ્ર. ૪૦)
સાધવો હૃદયં મહ્યં સાધૂનાં હૃદયં ત્વહમ્ । મદન્યત્ તે ન જાનન્તિ નાહં તેભ્યો મનાગપિ ॥
साधवो हृदयं मह्यं साधूनां हृदयं त्वहम् । मदन्यत् ते न जानन्ति नाहं तेभ्यो मनागपि ॥
Sādhavo hṛudayam mahyam sādhūnām hṛudayam tvaham | Madanyat te na jānanti nāham tebhyo manāgapi ||
46
સાધુ મારું હૃદય છે અને હું સાધુઓનું હૃદય છું. તેઓ મારા વિના બીજું કંઈ જાણતા નથી અને હું પણ તેઓ વિના કાંઈ જાણતો નથી. (ભાગવત: 9-4-68)
ન જાતુ કામઃ કામાનામ્ ઉપભોગેન શામ્યતિ । હવિષા કૃષ્ણવર્ત્મેવ ભૂય એવાભિવર્ધતે ॥
न जातु कामः कामानाम् उपभोगेन शाम्यति । हविषा कृष्णवर्त्मेव भूय एवाभिवर्धते ॥
Na jātu kāmah kāmānām upabhogena shāmyati | Haviṣhā kṛuṣhṇa-vartmeva bhūya evābhivardhate ||
47
વિષયોની તૃષ્ણા વિષયોનું સેવન કરવાથી કદી શાંત થતી નથી પણ ઊલટુ ઘી નાખવાથી જેમ અગ્નિ વધે તેમ વધતી જ જાય છે. (ભાગવત: 9-19-14)
અહો ભાગ્યમ્ અહો ભાગ્યમ્ નન્દગોપવ્રજૌકસામ્ । યન્મિત્રં પરમાનન્દમ્ પૂર્ણં બ્રહ્મ સનાતનમ્ ॥
अहो भाग्यम् अहो भाग्यम् नन्दगोपव्रजौकसाम् । यन्मित्रं परमानन्दम् पूर्णं ब्रह्म सनातनम् ॥
Aho bhāgyam aho bhāgyam nandagopavrajaukasām | yanmitran paramānandam pūrṇan brahma sanātanam ||
48
અહો ! નંદગોવાળિયાનું તથા સર્વ વ્રજવાસીઓનું ભાગ્ય ખરેખર અમાપ છે, કારણ કે આનંદરૂપ સનાતન પરબ્રહ્મ તેઓના મિત્ર છે. (ભાગવત: 10-14-30)
ન હ્યમ્મયાનિ તીર્થાનિ ન દેવા મૃચ્છિલામયાઃ । તે પુનન્ત્યુરુકાલેન દર્શનાદેવ સાધવઃ ॥
न ह्यम्मयानि तीर्थानि न देवा मृच्छिलामयाः । ते पुनन्त्युरुकालेन दर्शनादेव साधवः ॥
Na hyammayāni tīrthāni na devā mṛuchchhilāmayāhā | Te punantyurukālena darshanādeva sādhavah ||
49
જળમય તીર્થ, પથ્થરમય દેવતા પવિત્ર નથી કરતાં, ઘણે કાળે પવિત્ર કરે છે. જ્યારે સત્પુરુષો તો દર્શનથી પવિત્ર કરે છે. (ભાગવત: 10-48-31)
દુર્લભો માનુષો દેહો દેહિનાં ક્ષણભંગુરઃ । તત્રાપિ દુર્લભં મન્યે વૈકુંઠ પ્રિયદર્શનમ્ ॥
दुर्लभो मानुषो देहो देहिनां क्षणभंगुरः । तत्रापि दुर्लभं मन्ये वैकुंठ प्रियदर्शनम् ॥
Durlabho mānuṣho deho dehinām kṣhaṇabhangurah | Tatrāpi durlabham manye vaikunṭha priyadarshanam ||
50
આ મનુષ્યશરીર ક્ષણભંગુર છે તો પણ પ્રાણીઓને દુર્લભ છે. અને તેમાં પણ ભગવાનના પ્રિય ભક્તોનું દર્શન હું અતિ દુર્લભ માનું છું. (ભાગવત: 11-2-29)
તસ્માદ્ ગુરું પ્રપદ્યેત જિજ્ઞાસુઃ શ્રેય ઉત્તમમ્ । શાબ્દે પરે ચ નિષ્ણાતં બ્રહ્મણ્યુપશમાશ્રયમ્ ॥
तस्माद् गुरुं प्रपद्येत जिज्ञासुः श्रेय उत्तमम् । शाब्दे परे च निष्णातं ब्रह्मण्युपशमाश्रयम् ॥
Tasmād gurum prapadyet jignāsuhu shreya uttamam | Shābde pare cha niṣhṇātam brahmaṇyupashamāshrayam ||
51
ઉત્તમ કલ્યાણ જાણવાની જેને ઇચ્છા હોય તેણે શબ્દ, બ્રહ્મવેદ તેમજ પરબ્રહ્મમાં અપરોક્ષ અનુભવ કરી નિષ્ણાત થયેલા, બ્રહ્મચિંતન પરાયણ અને ઉપશમના આશ્રયરૂપ ગુરુને શરણે જવું. (ઉપનિષદ્)
