કીર્તન મુક્તાવલી
પ્રસંગ
(૧) સંત જન સોઈ સદા મોહે ભાવે
મેરો હી ધ્યાન રટન મુખ મેરો
૧૯૭૪માં લંડનથી વિદાય લેતાં, વિમાનમાં ચઢવા જતી વખતે જ સ્વામીશ્રીને ખ્યાલ આવ્યો કે: “ઠાકોરજીને પાણી ધરાવવા માટેનો જગ સામાન સાથે જતો રહ્યો છે.” આ જાણતાં જ તેઓ વ્યાકુળ થઈ ગયા. સેવકને ઠપકો આપતાં કહ્યું, “ઠાકોરજી માટેની કોઈપણ વસ્તુ હાથમાં જ રાખવી. ગમે ત્યાં ન મૂકવી.” એટલું જ નહીં, સ્વામીશ્રીએ તાબડતોબ તે જગ લઈ આવવા આગ્રહ સેવ્યો. તેથી તાત્કાલિક એક મોટર દોડાવવામાં આવી અને તે વસ્તુ મંગાવી લેવાઈ ત્યારે સ્વામીશ્રીને નિરાંત થઈ.
તેઓ દેશ-પરદેશમાં વિચરતા પણ તેઓનું મન તો ‘મેરો હી ધ્યાન રટન મુખ મેરો, સો તજી અન્ય ન જાવે...’ની જેમ ભગવાનમાં જ ખોવાયેલું રહેતું. આજે એકાદશી હોવાથી પોતાને તો જલપાન કરવાનું જ નહોતું, પણ ઠાકોરજીના જળ માટે તેઓએ આવો આગ્રહ સેવ્યો.
[બ્રહ્મસ્વરૂપ પ્રમુખસ્વામી મહારાજ: ભાગ ૨/૫૦૯]
Prasang
(1) Sant jan soī sadā mohe bhāve
During the departure of London trip in 1974, Pramukh Swami Maharaj realized when boarding the airplane that the jug used to offer Thakorji water went with the luggage. Swamishri became uneasy. Swamishri scolded the attendant sadhu, “Keep all of Thakorji’s items on hand with you.” Then, Swamishri insisted that they bring the jug immediately somehow. A car was sent to retrieve Thakorji’s items; and only when the items arrived was Swamishri at ease.
Swamishri traveled all over the world, yet his mind was lost in God as written in the kirtan ‘Mero hi dhyān ratan mukh mero, so taji anya na jāve...’ (The Sant’s mind is always on me and my chanting is always on his lips.) Today was Ekadashi so Swamishri had not a drop of water; yet, he insisted that Thakorji does not go thirsty.
[Brahmaswarup Pramukh Swami Maharaj: Part 2/509]
