૧. ભગવાન થકી જ ભગવાન ઓળખાય છે. (૪/૭૧)

1. God (the supreme Godhead) is recognized only through God (the God-realized Sadhu).

૨. આપણે તો અક્ષરધામમાં જાવું છે એવો એક સંકલ્પ રાખવો. (૧/૩૦૧)

2. Our sole wish should be that we want to go to Akshardham.

૩. આપણે ભગવાનના છીએ પણ માયાના નથી એમ માનવું. (૧/૨૩૦)

3. Believe that we belong to God and not to māyā.

૪. ગામ ચાડિયામાં વાત કરી જે, ‘ઘરમાં રહેવું તે મહેમાનની પેઠે રહેવું.’ (૪/૬૨)

4. In the village of Chadiya, Swami said, “Live in the home, like a guest.”

૫. શાસ્ત્ર છે તે કાર્ય છે ને મોટા છે તે કારણ છે. (૪/૧૦૨)

5. Scriptures are the effects and the great Sadhu is their cause.

૬. ગામ માળિયામાં આ વાત કરી જે, ‘આ તો ભગવાન છે, સાધુ કે વેરાગી નથી.’ (૪/૬૫)

6. In the village of Maliya, Swami said, “This Sadhu is like God. He is not an ordinary sadhu or ascetic.”

૭. ભગવાન ને ભગવાનના ભક્તની સેવા એ બેમાં જ માલ છે. (૫/૩૪૪)

7. There is worth only in the service of God and his devotees.

૮. વચનામૃત કરતાં બીજામાં માલ મનાય છે એ મોહ જાણવો. (૪/૧૩૨)

8. To believe that there is more worth in anything other than the Vachanamrut is infatuation.

૯. પછી સ્વામી કહે, ‘જેના અક્ષર ગુરુ હોય તે અક્ષરધામમાં લઈ જાય ને પુરુષોત્તમને મેળવે.’ (૬/૨૬૪)

9. Then Swami said, “One whose guru is Akshar will take one to Akshardham and will unite one with Purushottam.”

૧૦. જો થોડું જ જ્ઞાન હોય પણ સારધાર દેહપર્યંત રહે તો સારું. (૬/૨૭૬)

10. Even if one has only a little spiritual wisdom, but if one lives consistently throughout life, it is good.

૧૧. કલ્યાણના માર્ગમાં વિઘ્ન કરનારાં ઘણાં, તેને ઓળખી રાખવાં. (૬/૨૭૮)

11. There are many who create obstacles on the path of moksha. They should be recognized.

૧૨. અમને તો એક જન્મ-મરણનો રોગ ટાળતાં આવડે છે, બીજું આવડતું નથી. (૧/૭૮)

12. Swami said, “I know only how to cure the disease of birth and death, but not anything else.”

૧૩. અનેક પ્રકારના પાપી જીવ છે, તેને સમજાવવા એ જ ભગવાનનો પ્રતાપ છે. (૫/૩૪૨)

13. There are many types of sinful jivas and only God has the power to explain to them the path of moksha.

૧૪. સારા માણસને વર્તવામાં તો ફેર નથી પણ સમજવામાં ફેર રહે છે. (૫/૨૪૬)

14. Good people do not act differently but they have a different understanding (regarding the form of God and his holy Sadhu).

૧૫. દેહ પોતે નથી તે સાક્ષાત્ દેખાય છે ને દેહ મનાઈ ગયું છે એ અજ્ઞાન છે. (૨/૧૩૫)

15. That we are not (really) this body is manifestly seen, but that we believe ourselves to be this body is ignorance.

૧૬. આ વાતું અનંત સંશયને છેદી નાખે એવી ભગવાન પુરુષોત્તમની વાતું છે. (૫/૧૭૬)

16. These are the talks of Bhagwan Purushottam which can destroy infinite doubts.

૧૭. મરનારાને શીદ રડો છો, રડનારાં નથી રહેવાનાં; તોપને મોઢે તુંબડાં, તે સર્વે ઊડી જાવાનાં. (૫/૩૩૭)

17. Why cry for the deceased? Even the ones who cry will not remain. Like gourds in front of a cannon, our body will not remain.

૧૮. દિવ્યભાવ ને મનુષ્યભાવ એક થઈ જાય ત્યારે ભગવાન ભજવાનું સુખ આવે. (૫/૧૦૦)

18. When the divine and human characteristics of God and his Sadhu are considered as equally divine, then true bliss in worshipping God is attained.

૧૯. આ સાધુનું તો દર્શન કર્યે પંચમહાપાપ બળી જાય; પણ પૂરું માહાત્મ્ય ક્યાં જાણ્યામાં આવ્યું છે? (૬/૧૭૯)

19. By the mere darshan of this Sadhu, the five grave sins are washed away; but has his true glory been understood?

૨૦. જેને જીવનું રૂડું કરવું હોય તે આ સાધુની પાસે આવીને વાતું સાંભળજો. (૪/૨૦)

20. One who wants to do good for his jiva, should come to this Sadhu and listen to his talks.

૨૧. હમણાં જણાતું નથી, પણ આપણને ભગવાન મળ્યા છે માટે કૃતાર્થ થયા છીએ. (૪/૯)

21. At present we do not realize it, but we have attained God so we are fulfilled.

૨૨. ભગવાન, સાધુ, શ્રદ્ધા ને સત્શાસ્ત્ર એ ચાર વાનાં હોય તો પ્રભુ ભજાય; એમાં શ્રદ્ધા નથી બાકી બધું છે. (૬/૨૫૬)

22. When the four – God, Sadhu, faith and scriptures are present then God can be worshipped. Of them, everything is present except faith.

૨૩. ભગવાન જેવા આ સાધુ છે, પણ તેની પાસે રહેવાતું નથી, એ મોટી ખોટ છે. (૧/૨૮૯)

23. This Sadhu is like God, but that we are unable to stay with him is our great loss.

૨૪. અંતરમાં ભજન કરવા શીખવું, તેણે કરીને વિષયના રાગ ઓછા થાય છે. (૨/૩૦)

24. Learn to worship God from within. By doing this the desires for material pleasures will be reduced.

૨૫. આ બ્રહ્માંડના સર્વ જીવને ખવરાવવું તે કરતાં એક ભગવદીને જમાડવો એ અધિક છે. (૨/૧૧૬)

25. To feed a devotee of God is superior than feeding all the jivas of this universe.

૨૬. ઝેરના લાડવા ખાતાં સારા લાગે પણ ઘડીક પછી ગળું ઝલાય, તેમ આ વે’વાર છે. (૫/૩૩૬)

26. Poisoned laddus taste good when eaten, but after a while the throat burns. Worldly activities are like this.

૨૭. ભગવાનના સ્વરૂપની નિષ્ઠા થઈ તેને સાધન સર્વે થઈ રહ્યાં, બાકી કાંઈ કરવું રહ્યું નથી. (૧/૧૨૩)

27. One who has resolute faith in God (that he will grant liberation) has completed all endeavours. He has nothing more left to do.

૨૮. ભગવાન તો ત્રીસ વરસ સત્સંગમાં રહ્યા ને હવે સાધુરૂપે દસ-વીસ પેઢી રહેશે. (૧/૨૭૦)

28. Maharaj stayed in Satsang for 30 years and now He’ll stay in the form of a Sadhu for ten to twenty generations.

૨૯. મોરે તો ભગવાનને મુમુક્ષુ ખોળતા ને આજ તો ભગવાન મુમુક્ષુને ખોળે છે. (૧/૧૪૨)

29. Previously, spiritual aspirants sought God and today God searches for the spiritual aspirants.

૩૦. મોક્ષને અર્થે તો ભગવાન ને સાધુ એ બે જ છે ને બીજાં સાધનનું ફળ તો ધર્મ, અર્થ ને કામ છે. (૧/૧૫૨)

30. For attaining moksha, there is only God and his holy Sadhu. The fruit of other spiritual endeavours is dharma, wealth and fulfilment of desires.

૩૧. આ સત્સંગ મળ્યો છે એ તો પરમ ચિંતામણિ મળી છે, તેમાં જીવ બહુ વૃદ્ધિને પામે છે. (૧/૧૬૬)

31. This satsang we have attained is the best chintāmani. With it, the jiva will make great progress.

૩૨. મહારાજ સ્વધામ પધારવાના હતા, ત્યારે મને એકાંતે મળ્યા, જેમ શ્રીકૃષ્ણ ને ઉદ્ધવજી એકાંતે મળ્યા હતા તેમ. (૫/૩૭૧)

32. When Maharaj was to return to his abode, he met me in private, just like Shri Krishna and Uddhavji had met in private (when the former was about to leave the world).

૩૩. બે પ્રકારના સાધુ-સત્સંગી છે, તેમાં એક વિષય મળે તો રાજી થાય ને એક વિષય ટળે તો રાજી થાય. (૫/૩૭૮)

33. There are two types of sadhus and satsangis. Of them, one is pleased on attaining worldly pleasures and the other is pleased when desires for worldly pleasures are overcome.

૩૪. ડાહ્યો હોય તેને વઢે ત્યારે રાજી થાય ને મૂર્ખ હોય તેને વખાણે ત્યારે રાજી થાય, એમ મહારાજ કહેતા. (૫/૩૮૮)

34. One who is wise is pleased when rebuked by God and his holy Sadhu, while the foolish is pleased when praised.

૩૫. કામ, ક્રોધ, માન, ઈર્ષા ને દેહાભિમાન એ સર્વે મૂકશે ત્યારે ભગવાન ને ભગવાનના સાધુ રાજી થાશે. (૬/૧૪)

35. When lust, anger, ego, jealousy and body-consciousness are all overcome, then God and his holy Sadhu will be pleased.

૩૬. આપણને જે લાભ મળ્યો છે એ તો કાંઈ કહેવાય નહીં. માટે હવે તે જાળવી રાખવો. (૬/૧૭)

36. The benefit we have gained is so great that it is indescribable, so now preserve it at any cost.

૩૭. એકથી પચાસ માળા સુધી જો એકાગ્ર દ્રષ્ટિ રાખે તો સુખે ધ્યાન થાય નીકર સંકલ્પ થયા કરે. (૬/૧૨૦)

37. If one maintains total concentration while saying the first to the fiftieth rosary, then meditation can be done happily, otherwise desires continually arise during meditation.

૩૮. ભગવાન ને ભગવાનના સાધુ એ બે સામું જોવું ને એ જ જોયા જેવા છે, બીજામાં કાંઈ માલ નથી. (૧/૧૦૧)

38. Observe only God and his holy Sadhu. Only these two are worth observing. There is no worth in anything else.

૩૯. કેટલેક રૂપિયે આંખ્ય, કાન આદિક ઇન્દ્રિયું મળે નહિ તે ભગવાને આપ્યાં છે, પણ જીવ કેવળ કૃતઘ્ની છે. (૧/૧૨૦)

39. No amount of money can buy eyes, ears and other sense organs, but God has given them free. However, the jiva is forever ungrateful.

૪૦. કોટિ કલ્પે ભગવાનનું ધામ ન મળે, તે આવા સાધુને હાથ જોડે એટલામાં મળે છે. (૧/૧૨૧)

40. God’s abode cannot be obtained even after tens of millions of years, but is attained by merely folding one’s hands to such a God-realized Sadhu.

૪૧. કેટલાકને મન રમાડે છે ને કેટલાક મનને રમાડે છે. આ વાત નિત્યે વિચારવા જેવી છે. (૪/૧૧૯)

41. Some are controlled by the mind while some control the mind. This statement is worth contemplating on daily.

૪૨. શાસ્ત્રમાં કેટલાંક વચન તો સિદ્ધાંતરૂપ હોય ને કેટલાંક વચન તો કોઈ નિમિત્ત અર્થે હોય તે સમજી રાખવું. (૧/૬૫)

42. In the scriptures, some words are important principles, while others are for some other objective. The difference (in these words) should be understood.

૪૩. સર્વે વાત સાધુ વતે છે, માટે તેને મુખ્ય રાખવા પણ સાધુ ગૌણ થાય ને જ્ઞાન પ્રધાન થઈ જાય એમ ન કરવું. (૧/૧૬૮)

43. Everything is gained through the Sadhu. Therefore, keep him as the main. But do not let him become secondary and knowledge become the main aim.

૪૪. હવે તો મહારાજ સાધુ દ્વારે દર્શન આપે છે, ને વાતું કરે છે, ને વળી મૂર્તિ દ્વારે દર્શન આપે છે. (૧/૨૯૦)

44. At present Maharaj gives darshan and discourses through the Sadhu, and gives darshan through the murti.

૪૫. બાપના હૈયામાં સ્ત્રી છે તે છોકરાને પરણાવે છે ને સાધુના હૈયામાં ભગવાન છે તે જીવના હૈયામાં ઘાલે છે. (૨/૭૪)

45. A father has a wife in his heart (as the most important person), so he marries off his son; and the Sadhu has God in his heart (as the most important person), whom he instils in the heart of the jiva.

૪૬. ખરેખરો જીવ સોંપીને તેનો થઈ રહે તો સિંહનો માલ શિયાળિયાં ખાઈ શકે નહીં. (૫/૩૨૩)

46. If one truly entrusts the jiva (to God) and lives as one of his, then the food of lions (i.e. God) will not be eaten by foxes (i.e. māyā).

૪૭. મહાપૂજામાં બેસતી વખતે બોલ્યા જે, આ બેઠા તેના હાથમાં સર્વે છે ને બધુંય એમાં છે. (૫/૧૨૮)

47. While sitting down for mahāpujā, Swami said, “Everything is in the hands of the one (referring to Himself) sitting here and everything is in Him.”

૪૮. પોતાનું કલ્યાણ કરવામાં દ્રષ્ટિ બરાબર રાખવી ને બીજાનું કલ્યાણ તો લોંટોજોંટો કરવું. (૫/૨૫૭)

48. Keep a proper focus in attaining one’s own moksha and make only simple efforts for the moksha of others.

૪૯. આજ્ઞા ને ઉપાસના બે રાખજો. વૈરાગ્ય ને આત્મનિષ્ઠા તો કોઈકને ઝાઝી હશે ને કોઈકને થોડી હશે. (૫/૧૯૨)

49. Preserve the two, observance of God’s commands and upāsanā. Detachment and ātmā-realization may be present more in some and less in others.

૫૦. વિષયને માર્ગે આંધળા થાવું, બહેરા થાવું, લૂલા થાવું એમ થાવું, પણ આસક્ત ન થાવું. (૨/૧૧૫)

50. On the path of sense pleasures, become blind, deaf and lame, but do not become attached to them.