ભગવાનની ઉપાસનાનું બળ હોય તેને મહાપ્રલય^૧ જેવું દુઃખ આવી પડે તો પણ એમ સમજે જે, ‘દેહ તો પડી જાશે ને આપણે ભગવાનના ધામમાં જાશું;’ એમ સમજીને સુખિયો રહે.

Even if one encounters intense misery, like the final destruction of the world, one who has firmly developed the upāsanā of God understands that the body will die one day and we (the ātmā) will go to God’s abode. With this understanding one remains happy.

Bhagwānnī upāsanānu baḷ hoy tene mahāpralay¹ jevu dukh āvī paḍe to paṇ em samaje je, ‘Deh to paḍī jāshe ne āpaṇe Bhagwānnā dhāmmā jāshu,’ em samajīne sukhiyo rahe.