TEXT OPTIONS
AUDIO OPTIONS
Show audio player
Auto play audio
Auto advance audio
Auto scroll to audio
Auto advance to next page
॥ સ્વામીની વાતો ॥
Prakaran: ૧
Vat: ૪૯ to ૪૯
ભગવાનના ભક્તને વિષયસુખ મળે એ જ નર્ક છે. તે કહ્યું છે જે,
કુંતાજી દુઃખ માંગ કે લીનો, એહિ ભક્ત કી રીતિ વે;
વિષય આનંદ ન લહે સુપન મેં, જાહિ પ્રભુપદ પ્રીતિ વે.૧
એ ભક્તનું લક્ષણ છે.
૧. મહાભારતમાં યુદ્ધવિરામ બાદ ત્રણ અશ્વમેધ યજ્ઞ દ્વારા મૃતાત્માઓની શાંતિ કરી શ્રીકૃષ્ણ પાંડવોને રાજ્યધુરા સોંપ્યા બાદ દ્વારકા જવા પ્રયાણ કરે છે. રાજ-કારભારમાં ગૂંથાયેલાં કુંતાજી ભગવાનને મળવા નવરાશ લઈ શક્યાં નહીં. છેવટે પ્રયાણ વેળાએ મળે છે, ત્યારે પ્રાર્થના કરે છે કે “વિપદઃ સન્તુ નઃ શશ્વત્...” “હે ભગવાન! અમને પળે પળે વિપત્તિઓ આવે, જેથી કરીને તમને યાદ તો કરી શકીએ...” (ભાગવત: ૧/૮/૨૫)
For a devotee of God, attaining pleasures of the senses is itself narak. It has been said:
Kuntājī dukh māng ke līno, ehi bhakta kī rīti ve;
Viṣhay ānand na lahe supan me, jāhi Prabhupad prīti ve.1
That is the characteristic of a devotee.
1. After the Mahabharat war, the Pandavas performed the Ashwarmedh Yagna for the benefit of those who died in the battle. After the yagna finished, Shri Krishna was returning back to Dwarika. Kuntaji was very busy with the management of the royal duties and forgot about Krishna. When Krishna was taking leave, she asked Krishna for misery so that he can be remembered forever. (Bhagwat: 1/8/25).
Bhagwānnā bhaktane viṣhay-sukh maḷe e ja nark chhe. Te kahyu chhe je,
Kuntājī dukh māng ke līno, ehi bhakta kī rīti ve;
Viṣhay ānand na lahe supan me, jāhi Prabhupad prīti ve.1
E bhaktanu lakṣhaṇ chhe.
1. Mahābhāratmā yuddhavirām bād traṇ Ashvamedh Yagna dvārā mṛutātmāonī shānti karī Shrī Kṛuṣhṇa Pānḍavone rājyadhurā sopyā bād Dvārkā javā prayāṇ kare chhe. Rāj-kārbhārmā gūnthāyelā Kuntājī Bhagwānne maḷavā navarāsh laī shakyā nahī. Chhevaṭe prayāṇ veḷāe maḷe chhe, tyāre prārthanā kare chhe ke “Vipadah santu nah shashvat...” “He Bhagwān! Amane paḷe paḷe vipattio āve, jethī karīne tamane yād to karī shakīe...” (Bhāgwat: 1/8/25)
