નાગર ગવૈયા પાસે ‘બતિયાં તેરી શામ સોહાવનિયાં વે’^૧ એ કીર્તન બોલાવીને વાતું કરી. ને કહે જે, આ કલાક લેખે લાગી. બાકી બધી ખાલી ગઈ. તે ઉપર દૃષ્ટાંત દીધું જે, એક ગામને પાદર પાવળિયામાં^૨ આયુષ્ય લખેલ કે કે’નુંક મહિનો, કે’નુંક બે મહિના, કે’નુંક છ મહિના ને કો’કનું વરસ. તે એ ગામમાં એક બ્રાહ્મણ રહેવા જતો હતો, તે એ વાંચીને પાછો વળ્યો. ત્યારે માણસે કહ્યું જે, “એમ નથી. આ તો જેણે આ ગામમાં જેટલી ઘડી ભગવાન ભજેલ, ને ભગવાનની કથાવાર્તા સાંભળેલ, તે બધી ઘડી ભેળી કરીને જેટલી થઈ તેટલી જ આવરદા પાવળિયામાં માંડી છે. કેમ જે, બાકીની તો એળે ગઈ છે.” એમ આપણે પણ એવું છે જે, જેટલી ઘડી ભગવાન સંબંધી થયું એટલી જ ઘડી સાચું છે. ને કામમાં, ક્રોધમાં, લોભાદિકમાં જેમાં જેટલી કસર આંહીં રહેશે તેટલી ક્યાંક ટાળ્યા પછી ધામમાં જવાશે.

The devotional song, ‘Batiyā teri shām sohavaniya re’¹ was sung by the Nagar singers. Then Swami said, “This hour can be counted as time well spent; the rest of the time has been wasted.” To illustrate, he gave an example, “The lifespans of deceased villagers were written on the memorial stones on the outskirts of a village. Some lived for a month, some two months, some six months and some a year. A Brahmin entered, planning to live in the village. But on reading the memorial stones with brief lifespans, he turned back. Then, a resident said, “It (the lifespan) is not like that. This is the time these people had spent in worshipping God and listening to the spiritual discourses of God in the village. All such time has been added together, and whatever the total is, that is written as the lifespan on the memorial stone. Since, the rest has gone to waste.” Similarly, it is like that for us. Only the time spent for God is of value. And whatever deficiencies in lust, anger, greed, etc. remain here will have to be overcome somewhere and then one will be able to go to Akshardham.

Nāgar gavaiyā pāse ‘Batiyā terī shām sohāvaniyā ve’¹ e kīrtan bolāvīne vātu karī. Ne kahe je, ā kalāk lekhe lāgī. Bākī badhī khālī gaī. Te upar draṣhṭānt dīdhu je, ek gāmne pādar pāvaḷiyāmā² āyuṣhya lakhel ke ke’nuk mahino, ke’nuk be mahinā, ke’nuk chha mahinā ne ko’knu varas. Te e gāmmā ek brāhmaṇ rahevā jato hato, te e vānchīne pāchho vaḷyo. Tyāre māṇase kahyu je, “Em nathī. Ā to jeṇe ā gāmmā jeṭalī ghaḍī Bhagwān bhajel, ne Bhagwānnī kathā-vārtā sāmbhaḷel, te badhī ghaḍī bheḷī karīne jeṭalī thaī teṭalī ja āvardā pāvaḷiyāmā mānḍī chhe. Kem je, bākīnī to eḷe gaī chhe.” Em āpaṇe paṇ evu chhe je, jeṭalī ghaḍī Bhagwān sambandhī thayu eṭalī ja ghaḍī sāchu chhe. Ne kāmmā, krodhamā, lobhādikmā jemā jeṭalī kasar āhī raheshe teṭalī kyāk ṭāḷyā pachhī dhāmmā javāshe.