॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥

॥ સત્સંગદીક્ષા ॥

206

यद्देशे हि स्ववासः स्यात् तद्देशनियमाश्च ये।

सर्वथा पालनीयास्ते तत्प्रशासनसंमताः॥२०६॥

યદ્દેશે હિ સ્વવાસઃ સ્યાત્ તદ્દેશનિયમાશ્ચ યે।

સર્વથા પાલનીયાસ્તે તત્પ્રશાસનસંમતાઃ॥૨૦૬॥

Yad-deshe hi sva-vāsah syāt tad-desha-niyamāsh-cha ye ।

Sarvathā pālanīyāste tat-prashāsana-sammatāhā ॥206॥

જે દેશમાં પોતે રહેતા હોય તે દેશના પ્રશાસનને સંમત નિયમોનું સર્વ રીતે પાલન કરવું. (૨૦૬)

Je deshmā pote rahetā hoy te deshnā prashāsanne sammat niyamonu sarva rīte pālan karavu. (206)

In the country one resides, one should observe the prescribed laws of that country in every way. (206)

जिस देश में स्वयं रहते हों, उस देश के प्रशासनिक नियमों का सर्वथा पालन करें। (२०६)

ज्या देशात स्वतः राहत असतील, त्या देशाच्या प्रशासनाला संमत नियमांचे सर्व प्रकारे पालन करावे. (206)

ਜਿਹੜੇ ਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਆਪ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋਵੋ, ਉਸ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨਿਕ ਨਿਯਮਾਂ ਦੀ ਸਦਾ ਪਾਲਣਾ ਕਰੋ। (206)

207

संजाते देशकालादेर्वैपरीत्ये तु धैर्यतः।

अन्तर्भजेत सानन्दम् अक्षरपुरुषोत्तमम्॥२०७॥

સંજાતે દેશકાલાદેર્વૈપરીત્યે તુ ધૈર્યતઃ।

અન્તર્ભજેત સાનન્દમ્ અક્ષરપુરુષોત્તમમ્॥૨૦૭॥

Sanjāte desha-kālāder-vaiparītye tu dhairyataha ।

Antar-bhajeta sānandam Akṣhara-Puruṣhottamam ॥207॥

જ્યારે દેશકાળાદિનું વિપરીતપણું થઈ આવે ત્યારે ધીરજ રાખી અક્ષરપુરુષોત્તમ મહારાજનું આનંદ સાથે અંતરમાં ભજન કરવું. (૨૦૭)

Jyāre desh-kāḷādinu viparītpaṇu thaī āve tyāre dhīraj rākhī Akṣhar-Puruṣhottam Mahārājnu ānand sāthe antarmā bhajan karavu. (207)

During adverse times, one should keep patience and joyously worship Akshar-Purushottam Maharaj within. (207)

जब देशकालादि के कारण परिस्थिति विपरीत हो जाए, तब धैर्यपूर्वक अक्षरपुरुषोत्तम महाराज का आनंदसहित हृदय में भजन करें। (२०७)

जेव्हा देशकाळाची विपरीत परिस्थिती येईल तेव्हा धैर्य ठेवून अक्षरपुरुषोत्तम महाराजांचे आनंदाने अंतरात भजन करावे. (207)

ਜਦੋਂ ਦੇਸ਼-ਕਾਲ ਆਦਿ ਕਾਰਨ ਹਾਲਾਤ ਉਲਟ ਹੋ ਜਾਣ, ਤਦ ਧੀਰਜ ਨਾਲ ਅਕਸ਼ਰਪੁਰਸ਼ੋਤਮ ਮਹਾਰਾਜ ਦਾ ਆਨੰਦ ਸਹਿਤ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਭਜਨ ਕਰੋ। (207)

208

आपत्काले तु सम्प्राप्ते स्वीयवासस्थले तदा।

तं देशं हि परित्यज्य स्थेयं देशान्तरे सुखम्॥२०८॥

આપત્કાલે તુ સમ્પ્રાપ્તે સ્વીયવાસસ્થલે તદા।

તં દેશં હિ પરિત્યજ્ય સ્થેયં દેશાન્તરે સુખમ્॥૨૦૮॥

Āpat-kāle tu samprāpte svīya-vāsa-sthale tadā ।

Tam desham hi pari-tyajya stheyam deshāntare sukham ॥208॥

પોતે જે સ્થાનમાં રહેતા હોય તે સ્થળે આપત્કાળ આવી પડે ત્યારે તે દેશનો ત્યાગ કરી અન્ય દેશને વિષે સુખે નિવાસ કરવો. (૨૦૮)

Pote je sthānmā rahetā hoy te sthaḷe āpatkāḷ āvī paḍe tyāre te deshno tyāg karī anya deshne viṣhe sukhe nivās karavo. (208)

If unfavorable circumstances arise where one lives, one should leave that place and live happily elsewhere. (208)

अपने निवासक्षेत्र में आपत्काल आ पड़ने पर उस क्षेत्र का त्याग करके, अन्य क्षेत्र में सुखपूर्वक निवास करें। (२०८)

ज्या देशात राहत असू, त्या देशाचा आपत्काळी त्याग करून अन्य देशात सुखाने निवास करावा. (208)

ਆਪਣੇ ਨਿਵਾਸ-ਖੇਤਰ ਵਿਚ ਸੰਕਟ-ਕਾਲ ਆ ਜਾਣ ’ਤੇ ਉਸ ਖੇਤਰ ਦਾ ਤਿਆਗ ਕਰ ਕੇ, ਹੋਰ ਖੇਤਰ ਵਿਚ ਸੁਖ ਨਾਲ ਨਿਵਾਸ ਕਰੋ। (208)

209

कार्यं बालैश्च बालाभिर्बाल्याद् विद्याऽभिप्रापणम्।

दुराचारः कुसङ्गश्च त्याज्यानि व्यसनानि च॥२०९॥

કાર્યં બાલૈશ્ચ બાલાભિર્બાલ્યાદ્ વિદ્યાઽભિપ્રાપણમ્।

દુરાચારઃ કુસઙ્ગશ્ચ ત્યાજ્યાનિ વ્યસનાનિ ચ॥૨૦૯॥

Kāryam bālaish-cha bālābhir bālyād vidyā’bhi-prāpaṇam ।

Durāchārah kusangash-cha tyājyāni vyasanāni cha ॥209॥

નાના બાળકો તથા બાલિકાઓએ બાળપણથી જ વિદ્યા પ્રાપ્ત કરવી. દુરાચાર, કુસંગ અને વ્યસનોનો ત્યાગ કરવો. (૨૦૯)

Nānā bāḷako tathā bālikāoe bāḷpaṇthī ja vidyā prāpt karavī. Durāchār, kusang ane vyasanono tyāg karavo. (209)

Young boys and girls should acquire education from childhood. They should avoid inappropriate behaviour, bad company and addictions. (209)

बालक और बालिकाएँ शिशुकाल से ही विद्या प्राप्त करें। दुराचार, कुसंग और व्यसनों का त्याग करें। (२०९)

लहान बाल-बालिकांनी बालपणापासूनच विद्यार्जन करावे. दुराचार, कुसंगती व व्यसनांचा त्याग करावा. (209)

ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਬੱਚੀਆਂ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਵਿੱਦਿਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ। ਭੈੜਾ ਆਚਰਨ, ਭੈੜੀ ਸੰਗਤ ਅਤੇ ਨਸ਼ੇ ਆਦਿ ਦੀ ਲਤ ਦਾ ਤਿਆਗ ਕਰਨ। (209)

210

उत्साहाद् आदरात् कुर्यात् स्वाऽभ्यासं स्थिरचेतसा।

व्यर्थतां न नयेत्कालं विद्यार्थी व्यर्थकर्मसु॥२१०॥

ઉત્સાહાદ્ આદરાત્ કુર્યાત્ સ્વાઽભ્યાસં સ્થિરચેતસા।

વ્યર્થતાં ન નયેત્કાલં વિદ્યાર્થી વ્યર્થકર્મસુ॥૨૧૦॥

Utsāhād ādarāt kuryāt svā’bhyāsam sthira-chetasā ।

Vyarthatām na nayet kālam vidyārthī vyartha-karmasu ॥210॥

વિદ્યાર્થીએ પોતાનો અભ્યાસ સ્થિર ચિત્તે, ઉત્સાહથી અને આદર થકી કરવો. સમયને વ્યર્થ કર્મોમાં બગાડવો નહીં. (૨૧૦)

Vidyārthīe potāno abhyās sthir chitte, utsāhthī ane ādar thakī karavo. Samayne vyarth karmomā bagāḍavo nahī. (210)

Students should study with concentration, enthusiasm and respect. They should not waste their time in useless activities. (210)

विद्यार्थी अपना अध्ययन स्थिर चित्त, उत्साह और आदर से करें। व्यर्थ कार्यों में समय का व्यय न करें। (२१०)

विद्यार्थ्याने स्वतःचा अभ्यास स्थिर चित्ताने, उत्साहाने व आदराने करावा. व्यर्थ कर्मांमध्ये वेळ वाया घालवू नये. (210)

ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਆਪਣਾ ਅਧਿਐਨ ਸਥਿਰ ਮਨ, ਉਤਸ਼ਾਹ ਅਤੇ ਆਦਰ ਨਾਲ ਕਰਨ। ਵਿਅਰਥ ਕੰਮਾਂ ਵਿਚ ਸਮਾਂ ਬਰਬਾਦ ਨਾ ਕਰਨ। (210)

211

बाल्यादेव दृढीकुर्यात् सेवाविनम्रतादिकम्।

निर्बलतां भयं चाऽपि नैव गच्छेत् कदाचन॥२११॥

બાલ્યાદેવ દૃઢીકુર્યાત્ સેવાવિનમ્રતાદિકમ્।

નિર્બલતાં ભયં ચાઽપિ નૈવ ગચ્છેત્ કદાચન॥૨૧૧॥

Bālyād eva dṛuḍhī-kuryāt sevā-vinamratādikam ।

Nirbalatām bhayam chā’pi naiva gachchhet kadāchana ॥211॥

બાળપણથી જ સેવા, વિનમ્રતા વગેરે દૃઢ કરવાં. ક્યારેય નિર્બળ ન થવું અને ભય ન પામવો. (૨૧૧)

Bāḷpaṇthī ja sevā, vinamratā vagere dṛuḍh karavā. Kyārey nirbaḷ na thavu ane bhay na pāmavo. (211)

From childhood, one should strengthen the virtues of sevā, humility and other virtues. One should never lose courage or be fearful. (211)

बाल्यावस्था से ही सेवा, विनम्रता आदि सद्‌गुणों को दृढ करें। निर्बलता तथा भय के अधीन कभी न हों। (२११)

बालपणापासूनच सेवा, विनम्रता वगैरे दृढ करावी. कधीही निर्बळ होऊ नये, तसेच भयभीत होऊ नये. (211)

ਬਾਲ ਅਵਸਥਾ ਤੋਂ ਹੀ ਸੇਵਾ, ਨਿਮਰਤਾ ਆਦਿ ਚੰਗੇ ਗੁਣਾਂ ਨੂੰ ਦ੍ਰਿੜ੍ਹ ਕਰਨ। ਨਿਰਬਲਤਾ ਅਤੇ ਭੈਅ ਦੇ ਅਧੀਨ ਕਦੇ ਨਾ ਹੋਣ। (211)

212

बाल्यादेव हि सत्सङ्गं कुर्याद् भक्तिं च प्रार्थनाम्।

कार्या प्रतिदिनं पूजा पित्रोः पञ्चाङ्गवन्दना॥२१२॥

બાલ્યાદેવ હિ સત્સઙ્ગં કુર્યાદ્ ભક્તિં ચ પ્રાર્થનામ્।

કાર્યા પ્રતિદિનં પૂજા પિત્રોઃ પઞ્ચાઙ્ગવન્દના॥૨૧૨॥

Bālyād eva hi satsangam kuryād bhaktim cha prārthanām ।

Kāryā prati-dinam pūjā pitroh panchānga-vandanā ॥212॥

બાળપણથી જ સત્સંગ, ભક્તિ અને પ્રાર્થના કરવાં. પ્રતિદિન પૂજા કરવી તથા માતા-પિતાને પંચાંગ પ્રણામ કરવા. (૨૧૨)

Bāḷpaṇthī ja satsang, bhakti ane prārthanā karavā. Pratidin pūjā karavī tathā mātā-pitāne panchāng praṇām karavā. (212)

From childhood, one should practice satsang, offer devotion and pray. One should daily perform puja and offer panchāng pranāms to one’s mother and father. (212)

बाल्यावस्था से ही सत्संग, भक्ति और प्रार्थना करें। प्रतिदिन पूजा करें और माता-पिता को पंचांग प्रणाम करें। (२१२)

बालपणापासूनच सत्संग, भक्ती आणि प्रार्थना करावी. प्रतिदिन पूजा करावी तथा माता-पित्यांना पंचांग प्रणाम करावा. (212)

ਬਾਲ ਅਵਸਥਾ ਤੋਂ ਹੀ ਸਤਿਸੰਗ, ਭਗਤੀ ਅਤੇ ਅਰਦਾਸ ਕਰਨ। ਹਰ ਰੋਜ਼ ਪੂਜਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਪੰਚਾਂਗ ਪ੍ਰਣਾਮ ਕਰਨ। (212)

213

विशेषसंयमः पाल्यः कौमार्ये यौवने तथा।

अयोग्यस्पर्शदृश्याद्यास्त्याज्याः शक्तिविनाशकाः॥२१३॥

વિશેષસંયમઃ પાલ્યઃ કૌમાર્યે યૌવને તથા।

અયોગ્યસ્પર્શદૃશ્યાદ્યાસ્ત્યાજ્યાઃ શક્તિવિનાશકાઃ॥૨૧૩॥

Visheṣha-saiyamah pālyah kaumārye yauvane tathā ।

Ayogya-sparsha-dṛushyādyās-tyājyāh shakti-vināshakāhā ॥213॥

કુમાર તથા યુવાન અવસ્થામાં વિશેષ સંયમ પાળવો. શક્તિનો નાશ કરે એવા અયોગ્ય સ્પર્શ, દૃશ્ય વગેરેનો ત્યાગ કરવો. (૨૧૩)

Kumār tathā yuvān avasthāmā visheṣh sanyam pāḷavo. Shaktino nāsh kare evā ayogya sparsh, dṛushya vagereno tyāg karavo. (213)

During adolescence and early adulthood, one should exercise greater self-control and refrain from improper physical contact, sights and other activities that destroy one’s energies [physical, mental and spiritual]. (213)

कुमार तथा युवावस्था में विशेष संयम रखें। शक्ति का नाश करनेवाले अयोग्य स्पर्श, दृश्य आदि का त्याग करें। (२१३)

कुमार वयात तथा यौवनावस्थेत विशेष संयम पाळावा. शक्तीपात करणारे असे अयोग्य स्पर्श व दृश्य वगैरेचा त्याग करावा. (213)

ਕੁਮਾਰ ਅਤੇ ਜਵਾਨੀ ਦੀ ਅਵਸਥਾ ਵਿਚ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਸੰਜਮ ਰੱਖੋ। ਸ਼ਕਤੀ ਦਾ ਨਾਸ਼ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਅਯੋਗ ਸਪਰਸ਼, ਦ੍ਰਿਸ਼ ਆਦਿ ਦਾ ਤਿਆਗ ਕਰੋ। (213)

214

सत्फलोन्नायकं कुर्याद् उचितमेव साहसम्।

न कुर्यात् केवलं यद्धि स्वमनोलोकरञ्जकम्॥२१४॥

સત્ફલોન્નાયકં કુર્યાદ્ ઉચિતમેવ સાહસમ્।

ન કુર્યાત્ કેવલં યદ્ધિ સ્વમનોલોકરઞ્જકમ્॥૨૧૪॥

Sat-falonnāyakam kuryād uchitam eva sāhasam ।

Na kuryāt kevalam yaddhi sva-mano-loka-ranjakam ॥214॥

સારા ફળને આપે તેવું, ઉન્નતિ કરે તેવું અને ઉચિત હોય તેવું જ સાહસ કરવું. જે કેવળ પોતાના મનનું અને લોકોનું રંજન કરે તેવું સાહસ ન કરવું. (૨૧૪)

Sārā faḷne āpe tevu, unnati kare tevu ane uchit hoy tevu ja sāhas karavu. Je kevaḷ potānā mannu ane lokonu ranjan kare tevu sāhas na karavu. (214)

One should only undertake ventures that are appropriate and lead to good outcomes and development. However, one should not engage in ventures that merely entertain one’s mind or gratify others. (214)

ऐसा ही साहस करें जो उत्कृष्टफलदायक, उन्नतिकारक तथा उचित हो। जो केवल अपने मन का और लोगों का रंजन करे वैसा साहस न करें। (२१४)

उत्तम फलदायी, उन्नतीकारक व उचित असेच साहस करावे. जे केवळ स्वतःचे व इतरांचे रंजन करेल तसे साहस करू नये. (214)

ਅਜਿਹੇ ਹੀ ਉੱਦਮ (ਸਾਹਸ) ਕਰੋ, ਜਿਹੜੇ ਉੱਤਮ ਫਲਦਾਇਕ, ਉੱਨਤੀਕਾਰਕ ਅਤੇ ਉੱਚਿਤ ਹੋਣ। ਜਿਹੜਾ ਸਿਰਫ ਆਪਣੇ ਮਨ ਦਾ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਮਨ-ਪਰਚਾਵਾ ਕਰੇ, ਅਜਿਹਾ ਉੱਦਮ ਨਾ ਕਰੋ। (214)

215

नियतोद्यमकर्तव्ये नाऽऽलस्यम् आप्नुयात् क्वचित्।

श्रद्धां प्रीतिं हरौ कुर्यात् पूजां सत्सङ्गमन्वहम्॥२१५॥

નિયતોદ્યમકર્તવ્યે નાઽઽલસ્યમ્ આપ્નુયાત્ ક્વચિત્।

શ્રદ્ધાં પ્રીતિં હરૌ કુર્યાત્ પૂજાં સત્સઙ્ગમન્વહમ્॥૨૧૫॥

Niyatodyama-kartavye nā’lasyam āpnuyāt kvachit ।

Shraddhām prītim Harau kuryāt pūjām satsangam anvaham ॥215॥

પોતાને અવશ્ય કરવાના ઉદ્યમને વિષે ક્યારેય આળસ ન કરવી. ભગવાનને વિષે શ્રદ્ધા અને પ્રીતિ કરવી. પ્રતિદિન પૂજા કરવી અને સત્સંગ કરવો. (૨૧૫)

Potāne avashya karavānā udyamne viṣhe kyārey āḷas na karavī. Bhagwānne viṣhe shraddhā ane prīti karavī. Pratidin pūjā karavī ane satsang karavo. (215)

One should never be lazy in undertaking one’s important tasks. One should have faith in and love towards Bhagwan. One should daily perform puja and do satsang. (215)

अवश्य करने योग्य उद्यम में कदापि आलस्य न करें। भगवान में श्रद्धा और प्रीति करें। प्रतिदिन पूजा और सत्संग करें। (२१५)

स्वकर्मात कधीही आळस करू नये. भगवंतांच्याविषयी श्रद्धा आणि प्रीती करावी. प्रतिदिन पूजा करावी आणि सत्संग करावा. (215)

ਜ਼ਰੂਰੀ ਕਰਨ ਯੋਗ ਉੱਦਮ ਵਿਚ ਕਦੇ ਵੀ ਆਲਸ ਨਾ ਕਰੋ। ਭਗਵਾਨ ਵਿਚ ਸ਼ਰਧਾ ਅਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਰੱਖੋ। ਹਰ ਰੋਜ਼ ਪੂਜਾ ਕਰੋ ਅਤੇ ਸਤਿਸੰਗ ਕਰੋ। (215)