સત્સંગદીક્ષા

॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥

॥ સત્સંગદીક્ષા ॥

Pramukh

SHASTRIJI/GUNATIT CHALLENGE

126

स्वदुर्गुणान् अपाकर्तुं संप्राप्तुं सद्‌गुणांस्तथा।

सत्सङ्गाऽऽश्रयणं कार्यं स्वस्य परममुक्तये॥१२६॥

સ્વદુર્ગુણાન્ અપાકર્તું સંપ્રાપ્તું સદ્‌ગુણાંસ્તથા।

સત્સઙ્ગાઽઽશ્રયણં કાર્યં સ્વસ્ય પરમમુક્તયે॥૧૨૬॥

Sva-dur-guṇān apā-kartum sam-prāptum sad-guṇāns-tathā ।

Satsangā’shrayaṇam kāryam svasya parama-muktaye ॥126॥

સત્સંગનો આશરો પોતાના દુર્ગુણોને ટાળવા, સદ્‌ગુણોને પ્રાપ્ત કરવા અને પોતાના પરમ કલ્યાણ માટે કરવો. (૧૨૬)

Satsangno āsharo potānā durguṇone ṭāḷavā, sadguṇone prāpt karavā ane potānā param kalyāṇ māṭe karavo. (126)

One should take the refuge of satsang to rid oneself of flaws, acquire virtues and attain ultimate moksha. (126)

सत्संग का आश्रय अपने दुर्गुणों को दूर करने, सद्‌गुणों को प्राप्त करने एवं अपने परम कल्याण के लिए करें। (१२६)

सत्संगाचा आश्रय स्वतःच्या दुर्गुणांना टाळण्यासाठी, सद्गुणांच्या प्राप्तीसाठी आणि स्वतःच्या परम कल्याणासाठी करावा. (126)

loop
127

प्रसन्नतां समावाप्तुं स्वामिनारायणप्रभोः।

गुणातीतगुरूणां च सत्सङ्गमाश्रयेत् सदा॥१२७॥

પ્રસન્નતાં સમાવાપ્તું સ્વામિનારાયણપ્રભોઃ।

ગુણાતીતગુરૂણાં ચ સત્સઙ્ગમાશ્રયેત્ સદા॥૧૨૭॥

Prasannatām samāvāptum Swāminārāyaṇa-Prabhoho ।

Guṇātīta-gurūṇām cha satsangam āshrayet sadā ॥127॥

સ્વામિનારાયણ ભગવાન તથા ગુણાતીત ગુરુઓની પ્રસન્નતા પ્રાપ્ત કરવા સદા સત્સંગનો આશરો કરવો. (૧૨૭)

Swāminārāyaṇ Bhagwān tathā guṇātīt guruonī prasannatā prāpt karavā sadā satsangno āsharo karavo. (127)

One should forever take the refuge of satsang to attain the pleasure of Swaminarayan Bhagwan and the Gunatit gurus. (127)

भगवान श्रीस्वामिनारायण तथा गुणातीत गुरुओं की प्रसन्नता प्राप्त करने के लिए सदैव सत्संग का आश्रय करें। (१२७)

स्वामिनारायण भगवान आणि गुणातीत गुरूंची प्रसन्नता प्राप्त करण्यासाठी सदैव सत्संगाचा आश्रय करावा. (127)

loop
128

अहो इहैव नः प्राप्तावक्षरपुरुषोत्तमौ।

तत्प्राप्तिगौरवान्नित्यं सत्सङ्गानन्दमाप्नुयात्॥१२८॥

અહો ઇહૈવ નઃ પ્રાપ્તાવક્ષરપુરુષોત્તમૌ।

તત્પ્રાપ્તિગૌરવાન્નિત્યં સત્સઙ્ગાનન્દમાપ્નુયાત્॥૧૨૮॥

Aho ihaiva nah prāptāv-Akṣhara-Puruṣhottamau ।

Tat-prāpti-gauravān-nityam satsang-ānandam āpnuyāt ॥128॥

અહો! આપણને અક્ષર અને પુરુષોત્તમ બંને અહીં જ મળ્યા છે. તેમની પ્રાપ્તિના કેફથી સત્સંગના આનંદને સદાય માણવો. (૧૨૮)

Aho! Āpaṇne Akṣhar ane Puruṣhottam banne ahī ja maḷyā chhe. Temanī prāptinā kefthī satsangnā ānandne sadāy māṇavo. (128)

O! We have attained both Akshar and Purushottam here [in this life]. With the joy of having attained them, one should always relish the bliss of satsang. (128)

अहो! हमें तो अक्षर एवं पुरुषोत्तम दोनों यहीं मिले हैं। उनकी प्राप्ति के उल्लास से सत्संग के आनंद का सदैव अनुभव करें। (१२८)

अहो! आपल्याला अक्षर आणि पुरुषोत्तम दोन्ही येथेच मिळाले आहेत. त्यांच्या प्राप्तीच्या कैफाने सत्संगाचा आनंद सदैव मानावा. (128)

loop
129

सेवाभक्तिकथाध्यानतपोयात्रादि साधनम्।

मानतो दम्भतो नैव कार्यं नैवेर्ष्यया तथा॥१२९॥

સેવાભક્તિકથાધ્યાનતપોયાત્રાદિ સાધનમ્।

માનતો દમ્ભતો નૈવ કાર્યં નૈવેર્ષ્યયા તથા॥૧૨૯॥

Sevā-bhakti-kathā-dhyāna-tapo-yātrādi sādhanam ।

Mānato dambhato naiva kāryam naiverṣhyayā tathā ॥129॥

સેવા, ભક્તિ, કથા, ધ્યાન, તપ તથા યાત્રા ઇત્યાદિ સાધન કરીએ તે માને કરીને, દંભે કરીને, ઈર્ષ્યાએ કરીને, સ્પર્ધાએ કરીને, દ્વેષે કરીને કે પછી લૌકિક ફળની ઇચ્છાથી ન જ કરવું. પરંતુ શ્રદ્ધાએ સહિત, શુદ્ધભાવથી અને ભગવાનને રાજી કરવાની ભાવનાથી કરવું. (૧૨૯-૧૩૦)

Sevā, bhakti, kathā, dhyān, tap tathā yātrā ityādi sādhan karīe te māne karīne, dambhe karīne, īrṣhyāe karīne, spardhāe karīne, dveṣhe karīne ke pachhī laukik faḷnī ichchhāthī na ja karavu. Parantu shraddhāe sahit, shuddha-bhāvthī ane Bhagwānne rājī karavānī bhāvanāthī karavu. (129-130)

One should never perform sevā, devotion, discourses, meditation, austerities, pilgrimages and other endeavors out of vanity, pretense, jealousy, competition, enmity or for the attainment of worldly fruits. However, they should be performed with faith, pure intentions and the wish to please Bhagwan. (129–130)

सेवा, भक्ति, कथा, ध्यान, तप तथा यात्रा इत्यादि साधन अभिमान, दंभ, ईर्ष्या, स्पर्धा एवं द्वेष से या लौकिक फल की इच्छा से कदापि न करें, परंतु श्रद्धा के साथ, शुद्धभाव से तथा भगवान की प्रसन्नता-प्राप्ति के लिए करें। (१२९-१३०)

सेवा, भक्ती, कथा, ध्यान, तप तथा यात्रा इत्यादी साधन करावे ते मान, दंभ, ईर्ष्या, स्पर्धा, द्वेषाने किंवा लौकिक फळाच्या इच्छेने करूच नये. परंतु श्रद्धेने, शुद्धभावाने आणि भगवंतांना प्रसन्न करण्याच्या भावाने करावे. (129-130)

loop
130

स्पर्धया द्वेषतो नैव न लौकिकफलेच्छया।

श्रद्धया शुद्धभावेन कार्यं प्रसन्नताधिया॥१३०॥

સ્પર્ધયા દ્વેષતો નૈવ ન લૌકિકફલેચ્છયા।

શ્રદ્ધયા શુદ્ધભાવેન કાર્યં પ્રસન્નતાધિયા॥૧૩૦॥

Spardhayā dveṣhato naiva na laukika-falechchhayā ।

Shraddhayā shuddha-bhāven kāryam prasannatā-dhiyā ॥130॥

સેવા, ભક્તિ, કથા, ધ્યાન, તપ તથા યાત્રા ઇત્યાદિ સાધન કરીએ તે માને કરીને, દંભે કરીને, ઈર્ષ્યાએ કરીને, સ્પર્ધાએ કરીને, દ્વેષે કરીને કે પછી લૌકિક ફળની ઇચ્છાથી ન જ કરવું. પરંતુ શ્રદ્ધાએ સહિત, શુદ્ધભાવથી અને ભગવાનને રાજી કરવાની ભાવનાથી કરવું. (૧૨૯-૧૩૦)

Sevā, bhakti, kathā, dhyān, tap tathā yātrā ityādi sādhan karīe te māne karīne, dambhe karīne, īrṣhyāe karīne, spardhāe karīne, dveṣhe karīne ke pachhī laukik faḷnī ichchhāthī na ja karavu. Parantu shraddhāe sahit, shuddha-bhāvthī ane Bhagwānne rājī karavānī bhāvanāthī karavu. (129-130)

One should never perform sevā, devotion, discourses, meditation, austerities, pilgrimages and other endeavors out of vanity, pretense, jealousy, competition, enmity or for the attainment of worldly fruits. However, they should be performed with faith, pure intentions and the wish to please Bhagwan. (129–130)

सेवा, भक्ति, कथा, ध्यान, तप तथा यात्रा इत्यादि साधन अभिमान, दंभ, ईर्ष्या, स्पर्धा एवं द्वेष से या लौकिक फल की इच्छा से कदापि न करें, परंतु श्रद्धा के साथ, शुद्धभाव से तथा भगवान की प्रसन्नता-प्राप्ति के लिए करें। (१२९-१३०)

सेवा, भक्ती, कथा, ध्यान, तप तथा यात्रा इत्यादी साधन करावे ते मान, दंभ, ईर्ष्या, स्पर्धा, द्वेषाने किंवा लौकिक फळाच्या इच्छेने करूच नये. परंतु श्रद्धेने, शुद्धभावाने आणि भगवंतांना प्रसन्न करण्याच्या भावाने करावे. (129-130)

loop
131

दृश्यो न मानुषो भावो भगवति तथा गुरौ।

मायापरौ यतो दिव्यावक्षरपुरुषोत्तमौ॥१३१॥

દૃશ્યો ન માનુષો ભાવો ભગવતિ તથા ગુરૌ।

માયાપરૌ યતો દિવ્યાવક્ષરપુરુષોત્તમૌ॥૧૩૧॥

Dṛushyo na mānuṣho bhāvo Bhagavati tathā gurau ।

Māyā-parau yato divyāv-Akṣhara-Puruṣhottamau ॥131॥

ભગવાન તથા ગુરુને વિષે મનુષ્યભાવ ન જોવો. કારણ કે અક્ષર અને પુરુષોત્તમ બંને માયાથી પર છે, દિવ્ય છે. (૧૩૧)

Bhagwān tathā gurune viṣhe manuṣhyabhāv na jovo. Kāraṇ ke Akṣhar ane Puruṣhottam banne māyāthī par chhe, divya chhe. (131)

One should not perceive human traits in Bhagwan or the guru, since both Akshar and Purushottam are beyond māyā and divine. (131)

भगवान एवं गुरु में मनुष्यभाव न देखें। क्योंकि अक्षर और पुरुषोत्तम दोनों माया से परे हैं, दिव्य हैं। (१३१)

भगवान तथा गुरुंविषयी मनुष्यभाव बाळगू नये. कारण की अक्षर आणि पुरुषोत्तम हे दोन्ही मायातीत, दिव्य आहेत. (131)

loop
132

विश्वासः सुदृढीकार्यो भगवति तथा गुरौ।

निर्बलत्वं परित्याज्यं धार्यं धैर्यं हरेर्बलम्॥१३२॥

વિશ્વાસઃ સુદૃઢીકાર્યો ભગવતિ તથા ગુરૌ।

નિર્બલત્વં પરિત્યાજ્યં ધાર્યં ધૈર્યં હરેર્બલમ્॥૧૩૨॥

Vishvāsah su-dṛuḍhī-kāryo Bhagavati tathā gurau ।

Nirbalatvam pari-tyājyam dhāryam dhairyam Harer balam ॥132॥

ભગવાન તથા ગુરુને વિષે વિશ્વાસ દૃઢ કરવો, નિર્બળતાનો ત્યાગ કરવો, ધીરજ રાખવી તથા ભગવાનનું બળ રાખવું. (૧૩૨)

Bhagwān tathā gurune viṣhe vishvās dṛuḍh karavo, nirbaḷtāno tyāg karavo, dhīraj rākhavī tathā Bhagwānnu baḷ rākhavu. (132)

One should develop firm faith in Bhagwan and the guru, renounce feebleness, have patience and derive strength from Bhagwan. (132)

भगवान तथा गुरु में विश्वास दृढ करें, निर्बलता का त्याग करें, धैर्य धारण करें एवं भगवान के बल का आधार रखें। (१३२)

भगवान तथा गुरूंविषयी दृढ विश्वास ठेवावा, निर्बळतेचा त्याग करावा, धैर्य ठेवावे आणि भगवंतांचे बळ ठेवावे. (132)

loop
133

कार्यं लीलाचरित्राणां स्वामिनारायणप्रभोः।

श्रवणं कथनं पाठो मननं निदिध्यासनम्॥१३३॥

કાર્યં લીલાચરિત્રાણાં સ્વામિનારાયણપ્રભોઃ।

શ્રવણં કથનં પાઠો મનનં નિદિધ્યાસનમ્॥૧૩૩॥

Kāryam līlā-charitrāṇām Swāminārāyaṇa-Prabhoho ।

Shravaṇam kathanam pāṭho mananam nidi-dhyāsanam ॥133॥

સ્વામિનારાયણ ભગવાનનાં લીલાચરિત્રોનું શ્રવણ, કથન, વાંચન, મનન તથા નિદિધ્યાસન કરવું. (૧૩૩)

Swāminārāyaṇ Bhagwānnā līlā-charitronu shravaṇ, kathan, vānchan, manan tathā nididhyāsan karavu. (133)

One should listen to, recite, read, reflect upon and repeatedly recall the incidents of Swaminarayan Bhagwan. (133)

भगवान श्रीस्वामिनारायण के लीलाचरित्रों का श्रवण, कथन, पठन, मनन एवं निदिध्यासन करें। (१३३)

स्वामिनारायण भगवंतांच्या लीलाचरित्रांचे श्रवण, कथन, वाचन, मनन करावे व निदिध्यास करावा. (133)

loop
134

प्रसङ्गः परया प्रीत्या ब्रह्माऽक्षरगुरोः सदा।

कर्तव्यो दिव्यभावेन प्रत्यक्षस्य मुमुक्षुभिः॥१३४॥

પ્રસઙ્ગઃ પરયા પ્રીત્યા બ્રહ્માઽક્ષરગુરોઃ સદા।

કર્તવ્યો દિવ્યભાવેન પ્રત્યક્ષસ્ય મુમુક્ષુભિઃ॥૧૩૪॥

Prasangah parayā prītyā Brahmā’kṣhara-guroh sadā ।

Kartavyo divya-bhāvena pratyakṣhasya mumukṣhubhihi ॥134॥

મુમુક્ષુઓએ પ્રત્યક્ષ અક્ષરબ્રહ્મ ગુરુનો પ્રસંગ સદા પરમ પ્રીતિ અને દિવ્યભાવથી કરવો. (૧૩૪)

Mumukṣhuoe pratyakṣh Akṣharbrahma guruno prasang sadā param prīti ane divyabhāvthī karavo. (134)

Mumukshus should always associate with the manifest Aksharbrahman guru with supreme love and divyabhāv. (134)

मुमुक्षु प्रत्यक्ष अक्षरब्रह्म गुरु का प्रसंग सदैव परम प्रीति एवं दिव्यभाव से करें। (१३४)

मुमुक्षूंनी प्रत्यक्ष अक्षरब्रह्म गुरूंचा सत्संग सदैव परम प्रीती आणि दिव्यभावाने करावा. (134)

loop
135

ब्रह्माऽक्षरे गुरौ प्रीतिर्दृढैवाऽस्ति हि साधनम्।

ब्रह्मस्थितेः परिप्राप्तेः साक्षात्कारस्य च प्रभोः॥१३५॥

બ્રહ્માઽક્ષરે ગુરૌ પ્રીતિર્દૃઢૈવાઽસ્તિ હિ સાધનમ્।

બ્રહ્મસ્થિતેઃ પરિપ્રાપ્તેઃ સાક્ષાત્કારસ્ય ચ પ્રભોઃ॥૧૩૫॥

Brahmā’kṣhare gurau prītir dṛuḍhaivā’sti hi sādhanam ।

Brahma-sthiteh pari-prāpteh sākṣhāt-kārasya cha Prabhoho ॥135॥

અક્ષરબ્રહ્મસ્વરૂપ ગુરુને વિષે દૃઢ પ્રીતિ એ જ બ્રાહ્મી સ્થિતિ તથા ભગવાનના સાક્ષાત્કારને પામવાનું સાધન છે. (૧૩૫)

Akṣharbrahma-swarūp gurune viṣhe dṛuḍh prīti e ja brāhmī sthiti tathā Bhagwānnā sākṣhātkārne pāmavānu sādhan chhe. (135)

Intense affection for the Aksharbrahman guru is the only means to attaining the brāhmic state and realizing Bhagwan. (135)

अक्षरब्रह्मस्वरूप गुरु में दृढ प्रीति ही ब्राह्मी स्थिति एवं भगवान के साक्षात्कार का साधन है। (१३५)

अक्षरब्रह्मस्वरूप गुरूंविषयी दृढ प्रीतीच ब्राह्मीस्थिती तथा भगवंतांच्या साक्षात्काराचे साधन आहे. (135)

loop
SHLOKAS

Type: Keywords Exact phrase