॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥

॥ સત્સંગદીક્ષા ॥

SHASTRIJI/GUNATIT CHALLENGE

166

अत्यन्ताऽऽवश्यके नूनं परिशुद्धेन भावतः।

सत्यप्रोक्तौ न दोषः स्याद् अधिकारवतां पुरः॥१६६॥

અત્યન્તાઽઽવશ્યકે નૂનં પરિશુદ્ધેન ભાવતઃ।

સત્યપ્રોક્તૌ ન દોષઃ સ્યાદ્ અધિકારવતાં પુરઃ॥૧૬૬॥

Atyantā’vashyake nūnam pari-shuddhena bhāvataha ।

Satya-proktau na doṣhah syād adhikāra-vatām puraha ॥166॥

અત્યંત આવશ્યક હોય તો પરિશુદ્ધ ભાવનાથી અધિકૃત વ્યક્તિને સત્ય કહેવામાં દોષ નથી. (૧૬૬)

Atyant āvashyak hoy to parishuddha bhāvanāthī adhikṛut vyaktine satya kahevāmā doṣh nathī. (166)

If extremely necessary, it is acceptable to convey the truth with pure intent to an authorized person. (166)

अत्यंत आवश्यकता होने पर अधिकृत व्यक्ति को परिशुद्ध भावना से सत्य कहने में दोष नहीं है। (१६६)

अत्यंत आवश्यक असल्यास परमशुद्ध भावनेने, अधिकृत व्यक्तीला सत्य सांगण्यास दोष नाही. (166)

167

आचारो वा विचारो वा तादृक् कार्यो न कर्हिचित्।

अन्येषाम् अहितं दुःखं येन स्यात् क्लेशवर्धनम्॥१६७॥

આચારો વા વિચારો વા તાદૃક્ કાર્યો ન કર્હિચિત્।

અન્યેષામ્ અહિતં દુઃખં યેન સ્યાત્ ક્લેશવર્ધનમ્॥૧૬૭॥

Āchāro vā vichāro vā tādṛuk kāryo na karhichit ।

Anyeṣhām ahitam dukham yena syāt klesha-vardhanam ॥167॥

જેણે કરીને અન્યનું અહિત થાય, તેને દુઃખ થાય કે ક્લેશ વધે તેવા આચાર કે વિચાર ક્યારેય ન કરવા. (૧૬૭)

Jeṇe karīne anyanu ahit thāy, tene dukh thāy ke klesh vadhe tevā āchār ke vichār kyārey na karavā. (167)

One should never act or think in a way that is hurtful or damaging to others or that increases conflict. (167)

जिनसे अन्य का अहित हो, उसे दुःख हो, या कलह बढ़े, ऐसा आचरण या विचार कदापि न करें। (१६७)

जेणे करून दुसऱ्यांचे अहित होईल, दुःख होईल किंवा क्लेश वाढेल, तसे आचार किंवा विचार कधीही करू नये. (167)

168

सुहृद्भावेन भक्तानां शुभगुणगणान् स्मरेत्।

न ग्राह्योऽवगुणस्तेषां द्रोहः कार्यो न सर्वथा॥१६८॥

સુહૃદ્ભાવેન ભક્તાનાં શુભગુણગણાન્ સ્મરેત્।

ન ગ્રાહ્યોઽવગુણસ્તેષાં દ્રોહઃ કાર્યો ન સર્વથા॥૧૬૮॥

Suhṛud-bhāvena bhaktānām shubha-guṇa-gaṇān smaret ।

Na grāhyo’vaguṇas-teṣhām drohah kāryo na sarvathā ॥168॥

સુહૃદયભાવ રાખી ભક્તોના શુભ ગુણોને સંભારવા. તેમનો અવગુણ ન લેવો અને કોઈ રીતે દ્રોહ ન કરવો. (૧૬૮)

Suhṛudaybhāv rākhī bhaktonā shubh guṇone sambhāravā. Temano avaguṇ na levo ane koī rīte droh na karavo. (168)

With suhradaybhāv, recollect the virtues of devotees. One should never view their flaws or offend them in any way. (168)

सुहृदयभाव रखकर भक्तों के शुभ गुणों का स्मरण करें। उनका अवगुण न देखें और न ही किसी भी प्रकार से उनका द्रोह करें। (१६८)

सुहृद्‌भाव (सौहार्द) ठेवून भक्तांच्या शुभ गुणांचे स्मरण करावे, त्यांचे अवगुण घेऊ नये आणि कोणत्याही प्रकाराने द्रोह करू नये. (168)

169

सुखे नोच्छृङ्खलो भूयाद् दुःखे नोद्वेगमाप्नुयात्।

स्वामिनारायणेच्छातः सर्वं प्रवर्तते यतः॥१६९॥

સુખે નોચ્છૃઙ્ખલો ભૂયાદ્ દુઃખે નોદ્વેગમાપ્નુયાત્।

સ્વામિનારાયણેચ્છાતઃ સર્વં પ્રવર્તતે યતઃ॥૧૬૯॥

Sukhe noch-chhṛunkhalo bhūyād dukhe nodvegam āpnuyāt ।

Swāminārāyaṇechchhātah sarvam pravartate yataha ॥169॥

સુખમાં છકી ન જવું અને દુઃખમાં ઉદ્વેગ ન પામવો. કારણ કે બધું સ્વામિનારાયણ ભગવાનની ઇચ્છાથી પ્રવર્તે છે. (૧૬૯)

Sukhmā chhakī na javu ane dukhmā udveg na pāmavo. Kāraṇ ke badhu Swāminārāyaṇ Bhagwānnī ichchhāthī pravarte chhe. (169)

In happy times do not get carried away and in unhappy times do not become discouraged, since everything occurs by Swaminarayan Bhagwan’s wish. (169)

सुख में उन्माद एवं दुःख में उद्वेग से दूर रहें। क्योंकि सब कुछ स्वामिनारायण भगवान की इच्छा से होता है। (१६९)

सुखात उन्मत्त व दुःखात हताश होऊ नये. कारण सर्व स्वामिनारायण भगवंतांच्या इच्छेने घडत आहे. (169)

170

विवादः कलहो वाऽपि नैव कार्यः कदाचन।

वर्तितव्यं विवेकेन रक्ष्या शान्तिश्च सर्वदा॥१७०॥

વિવાદઃ કલહો વાઽપિ નૈવ કાર્યઃ કદાચન।

વર્તિતવ્યં વિવેકેન રક્ષ્યા શાન્તિશ્ચ સર્વદા॥૧૭૦॥

Vivādah kalaho vā’pi naiva kāryah kadāchana ।

Vartitavyam vivekena rakṣhyā shāntish-cha sarvadā ॥170॥

ક્યારેય પણ કોઈની સાથે વિવાદ કે કલહ ન જ કરવો. હંમેશાં વિવેકથી વર્તવું અને શાંતિ રાખવી. (૧૭૦)

Kyārey paṇ koīnī sāthe vivād ke kalah na ja karavo. Hammeshā vivekthī vartavu ane shānti rākhavī. (170)

One should never argue or quarrel with anyone. One should always be well-mannered and remain calm. (170)

किसी के साथ विवाद या कलह कदापि न करें। सदैव विवेकयुक्त आचरण करें तथा शांति रखें। (१७०)

कधीही कोणाशी विवाद किंवा भांडण (कलह) करूच नये. नेहमी विवेकाने वागावे आणि शांती ठेवावी. (170)

171

वचने वर्तने क्वापि विचारे लेखने तथा।

कठोरतां भजेन्नैव जनः कोऽपि कदाचन॥१७१॥

વચને વર્તને ક્વાપિ વિચારે લેખને તથા।

કઠોરતાં ભજેન્નૈવ જનઃ કોઽપિ કદાચન॥૧૭૧॥

Vachane vartane kvāpi vichāre lekhane tathā ।

Kaṭhoratām bhajen-naiva janah ko’pi kadāchana ॥171॥

કોઈ પણ મનુષ્યે પોતાનાં વચન, વર્તન, વિચાર તથા લખાણમાં કઠોરતા ક્યારેય ન રાખવી. (૧૭૧)

Koī paṇ manuṣhye potānā vachan, vartan, vichār tathā lakhāṇmā kaṭhortā kyārey na rākhavī. (171)

One should never be harsh in speech, action, thought or writing. (171)

कोई भी मनुष्य अपने वचन, आचरण, विचार तथा लेखन में कदापि कठोरता न रखे। (१७१)

कोणत्याही मनुष्याने स्वतःच्या वचन, वर्तन, विचार तसेच लिखाणात कधीही कठोरता आणू नये. (171)

172

सेवां मातुः पितुः कुर्याद् गृही सत्सङ्गमाश्रितः।

प्रतिदिनं नमस्कारं तत्पादेषु निवेदयेत्॥१७२॥

સેવાં માતુઃ પિતુઃ કુર્યાદ્ ગૃહી સત્સઙ્ગમાશ્રિતઃ।

પ્રતિદિનં નમસ્કારં તત્પાદેષુ નિવેદયેત્॥૧૭૨॥

Sevām mātuh pituh kuryād gṛuhī satsangam āshritaha ।

Prati-dinam namaskāram tat-pādeṣhu nivedayet ॥172॥

ગૃહસ્થ સત્સંગીએ માતા-પિતાની સેવા કરવી. પ્રતિદિન તેમનાં ચરણોમાં નમસ્કાર કરવા. (૧૭૨)

Gṛuhasth satsangīe mātā-pitānī sevā karavī. Pratidin temanā charaṇomā namaskār karavā. (172)

Householder satsangis should serve their mother and father. They should bow to their feet every day. (172)

गृहस्थ सत्संगी माता-पिता की सेवा करें। प्रतिदिन उनके चरणों में नमस्कार करें। (१७२)

गृहस्थ सत्संगींनी माता-पित्यांची सेवा करावी. प्रतिदिन त्यांच्या चरणी नमस्कार करावा. (172)

173

श्वशुरः पितृवत् सेव्यो वध्वा श्वश्रूश्च मातृवत्।

स्वपुत्रीवत् स्नुषा पाल्या श्वश्र्वाऽपि श्वशुरेण च॥१७३॥

શ્વશુરઃ પિતૃવત્ સેવ્યો વધ્વા શ્વશ્રૂશ્ચ માતૃવત્।

સ્વપુત્રીવત્ સ્નુષા પાલ્યા શ્વશ્ર્વાઽપિ શ્વશુરેણ ચ॥૧૭૩॥

Shvashurah pitṛuvat sevyo vadhvā shvashrūsh-cha mātṛuvat ।

Sva-putrīvat snuṣhā pālyā shvashrvā’pi shvashureṇa cha ॥173॥

વહુએ સસરાની સેવા પિતાતુલ્ય ગણી અને સાસુની સેવા માતાતુલ્ય ગણી કરવી. સાસુ-સસરાએ પણ પુત્રવધૂનું પોતાની પુત્રીની જેમ પાલન કરવું. (૧૭૩)

Vahue sasarānī sevā pitātulya gaṇī ane sāsunī sevā mātātulya gaṇī karavī. Sāsu-sasarāe paṇ putra-vadhūnu potānī putrīnī jem pālan karavu. (173)

A wife should serve her father-in-law as her own father and mother-in-law as her own mother. A father- and mother-in-law should care for their daughter-in-law as they would for their own daughter. (173)

वधू अपने ससुर को पितातुल्य एवं सास को मातातुल्य मानकर सेवा करे। सास-ससुर भी पुत्रवधू का अपनी पुत्री के समान पालन करें। (१७३)

सूनबाईने सासऱ्याची सेवा पितातुल्य जाणून आणि सासूची सेवा मातातुल्य जाणून करावी. सासू-सासऱ्यांनी पण सूनबाईचे स्वतःच्या मुली प्रमाणे पालन करावे. (173)

174

संपाल्याः पुत्रपुत्र्यश्च सत्सङ्गशिक्षणादिना।

अन्ये सम्बन्धिनः सेव्या यथाशक्ति च भावतः॥१७४॥

સંપાલ્યાઃ પુત્રપુત્ર્યશ્ચ સત્સઙ્ગશિક્ષણાદિના।

અન્યે સમ્બન્ધિનઃ સેવ્યા યથાશક્તિ ચ ભાવતઃ॥૧૭૪॥

Sampālyāh putra-putryash-cha satsanga-shikṣhaṇādinā ।

Anye sambandhinah sevyā yathā-shakti cha bhāvataha ॥174॥

ગૃહસ્થોએ દીકરા-દીકરીઓનું સત્સંગ, શિક્ષણ વગેરેથી સારી રીતે પોષણ કરવું. અન્ય સંબંધીઓની પોતાની શક્તિ પ્રમાણે ભાવથી સેવા કરવી. (૧૭૪)

Gṛuhasthoe dīkarā-dīkarīonu satsang, shikṣhaṇ vagerethī sārī rīte poṣhaṇ karavu. Anya sambandhīonī potānī shakti pramāṇe bhāvthī sevā karavī. (174)

Householders should diligently nurture their sons and daughters through satsang, education and other activities. They should affectionately care for their other relatives according to their means. (174)

गृहस्थ भक्त अपने पुत्र-पुत्रियों का सत्संग, शिक्षण आदि से भलीभाँति पोषण करें। अन्य संबंधियों की भावपूर्वक यथाशक्ति सेवा करें। (१७४)

गृहस्थांनी मुलांचे सत्संग, शिक्षण वगैरे द्वारा उत्तम प्रकारे पोषण करावे. अन्य संबंधींची यथाशक्ती भावपूर्वक सेवा करावी. (174)

175

गृहे हि मधुरां वाणीं वदेद् वाचं त्यजेत् कटुम्।

कमपि पीडितं नैव प्रकुर्याद् मलिनाऽऽशयात्॥१७५॥

ગૃહે હિ મધુરાં વાણીં વદેદ્ વાચં ત્યજેત્ કટુમ્।

કમપિ પીડિતં નૈવ પ્રકુર્યાદ્ મલિનાઽઽશયાત્॥૧૭૫॥

Gṛuhe hi madhurām vāṇīm vaded vācham tyajet kaṭum ।

Kam api pīḍitam naiva prakuryād malinā’shayāt ॥175॥

ઘરમાં મધુર વાણી બોલવી. કડવી વાણીનો ત્યાગ કરવો અને મલિન આશયથી કોઈને પીડા ન પહોંચાડવી. (૧૭૫)

Gharmā madhur vāṇī bolavī. Kaḍavī vāṇīno tyāg karavo ane malin āshaythī koīne pīḍā na pahonchāḍavī. (175)

One should speak pleasantly at home. One should renounce bitter speech and not harm others with malicious intent. (175)

घर में मधुर वाणी बोलें। कर्कश वाणी का त्याग करें तथा मलिन आशय से किसी को पीड़ा न पहुँचाएँ। (१७५)

घरात गोड बोलावे. पीडादायक कटू वाणीचा त्याग करावा आणि मलीन आशयाने कुणाला पीडा देऊ नये. (175)

OPTIONS

Display

Audio

॥ સત્સંગદીક્ષા ॥

SHASTRIJI/GUNATIT CHALLENGE