॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥

॥ સત્સંગદીક્ષા ॥

SHASTRIJI/GUNATIT CHALLENGE

यागादिके च कर्तव्ये सिद्धान्तं सांप्रदायिकम्।

अनुसृत्य हि कर्तव्यं हिंसारहितमेव तत्॥३६॥

યાગાદિકે ચ કર્તવ્યે સિદ્ધાન્તં સાંપ્રદાયિકમ્।

અનુસૃત્ય હિ કર્તવ્યં હિંસારહિતમેવ તત્॥૩૬॥

Yāgādike cha kartavye siddhāntam sāmpradāyikam ।

Anusṛutya hi kartavyam hinsā-rahitam eva tat ॥36॥

યાગાદિ કરવાના થાય ત્યારે સંપ્રદાયના સિદ્ધાંતને અનુસરીને હિંસારહિત જ કરવા. (૩૬)

Yāgādi karavānā thāy tyāre sampradāynā siddhāntne anusarīne hinsā-rahit ja karavā. (36)

When yagnas are held, they should only be conducted without harming any beings and according to the Sampraday’s principles. (36)

यज्ञ आदि करना हो, तब संप्रदाय के सिद्धांत के अनुसार हिंसारहित ही करें। (३६)

यज्ञयाग करावयाचे असल्यास, संप्रदायाच्या सिद्धांतानुसार हिंसारहितच करावेत. (36)

मत्वाऽपि यज्ञशेषं च वाऽपि देवनिवेदितम्।

मांसं कदापि भक्ष्यं न सत्सङ्गमाश्रितैर्जनैः॥३७॥

મત્વાઽપિ યજ્ઞશેષં ચ વાઽપિ દેવનિવેદિતમ્।

માંસં કદાપિ ભક્ષ્યં ન સત્સઙ્ગમાશ્રિતૈર્જનૈઃ॥૩૭॥

Matvā’pi yagna-sheṣham cha vā’pi deva-niveditam ।

Mānsam kadāpi bhakṣhyam na satsangam āshritair-janaihi ॥37॥

યજ્ઞનો શેષ ગણીને કે પછી દેવતાના નૈવેદ્ય રૂપે પણ સત્સંગીઓએ ક્યારેય માંસ ન જ ખાવું. (૩૭)

Yagnano sheṣh gaṇīne ke pachhī devatānā naivedya rūpe paṇ satsangīoe kyārey māns na ja khāvu. (37)

Satsangis should never eat meat, even if it is considered to be the remnant of a yagna or sanctified by the deities. (37)

यज्ञ का शेष मानकर या देवता के प्रासादिक नैवेद्य के रूप में भी सत्संगीजन मांस कदापि न खाएँ। (३७)

यज्ञाचे शेष भाग म्हणून किंवा देवतेचा प्रसाद म्हणूनही सत्संगींनी कधीही मांस खाऊ नये. (37)

कस्याऽपि ताडनं नैव करणीयं कदाचन।

अपशब्दाऽपमानादि-सूक्ष्महिंसाऽपि नैव च॥३८॥

કસ્યાઽપિ તાડનં નૈવ કરણીયં કદાચન।

અપશબ્દાઽપમાનાદિ-સૂક્ષ્મહિંસાઽપિ નૈવ ચ॥૩૮॥

Kasyā’pi tāḍanam naiva karaṇīyam kadāchana ।

Apa-shabdā’pamānādi-sūkṣhma-hinsā’pi naiva cha ॥38॥

કોઈનું તાડન ક્યારેય ન કરવું. અપશબ્દો કહેવા, અપમાન કરવું ઇત્યાદિ કોઈપણ પ્રકારે સૂક્ષ્મ હિંસા પણ ન કરવી. (૩૮)

Koīnu tāḍan kyārey na karavu. Apshabdo kahevā, apamān karavu ityādi koīpaṇ prakāre sūkṣhma hinsā paṇ na karavī. (38)

One should never strike another person. One should not swear, insult or commit other forms of subtle harm or injury. (38)

कदापि किसी का ताड़न न करें। अपशब्द कहना, अपमानित करना इत्यादि किसी भी प्रकार की सूक्ष्म हिंसा भी न करें। (३८)

कधीही कोणाला ताडन करू नये, अपशब्द बोलणे, अपमान करणे इत्यादी कोठल्याही प्रकारे सूक्ष्म (किंचितही) हिंसा सुद्धा करू नये. (38)

सत्ता-कीर्ति-धन-द्रव्य-स्त्री-पुरुषादिकाऽऽप्तये।

मानेर्ष्याक्रोधतश्चाऽपि हिंसां नैव समाचरेत्॥३९॥

સત્તા-કીર્તિ-ધન-દ્રવ્ય-સ્ત્રી-પુરુષાદિકાઽઽપ્તયે।

માનેર્ષ્યાક્રોધતશ્ચાઽપિ હિંસાં નૈવ સમાચરેત્॥૩૯॥

Sattā-kīrti-dhana-dravya-strī-puruṣhādikā’ptaye ।

Mānerṣhyā-krodhatash-chā’pi hinsām naiva samācharet ॥39॥

ધન, સત્તા, કીર્તિ, સ્ત્રી, પુરુષ ઇત્યાદિની પ્રાપ્તિને અર્થે તથા માન, ઈર્ષ્યા કે ક્રોધે કરીને પણ હિંસા ન કરવી. (૩૯)

Dhan, sattā, kīrti, strī, puruṣh ityādinī prāptine arthe tathā mān, īrṣhyā ke krodhe karīne paṇ hinsā na karavī. (39)

One should not commit violence to attain wealth, power, prestige or [to fulfil one’s desire] for a man or woman or anything else. Also, one should also not commit violence out of ego, jealousy or anger. (39)

धन, सत्ता, कीर्ति, स्त्री, पुरुष इत्यादि की प्राप्ति के लिए तथा मान, ईर्ष्या या क्रोध से भी हिंसा न करें। (३७)

धन, सत्ता, कीर्ती, स्त्री-पुरुष इत्यादींच्या प्राप्तीसाठी, तसेच मान-ईर्षा किंवा क्रोधाच्या आहारी जाऊन पण हिंसा करू नये. (39)

मनसा वचसा वाऽपि कर्मणा हिंसने कृते।

तत्स्थितो दुःख्यते नूनं स्वामिनारायणो हरिः॥४०॥

મનસા વચસા વાઽપિ કર્મણા હિંસને કૃતે।

તત્સ્થિતો દુઃખ્યતે નૂનં સ્વામિનારાયણો હરિઃ॥૪૦॥

Manasā vachasā vā’pi karmaṇā hinsane kṛute ।

Tat-sthito dukhyate nūnam Swāminārāyaṇo Harihi ॥40॥

મને કરીને, વચને કરીને કે કર્મે કરીને હિંસા કરવાથી તેનામાં રહેલા સ્વામિનારાયણ ભગવાન દુઃખાય છે. (૪૦)

Mane karīne, vachane karīne ke karme karīne hinsā karavāthī tenāmā rahelā Swāminārāyaṇ Bhagwān dukhāy chhe. (40)

Inflicting mental, verbal or physical violence pains Swaminarayan Bhagwan, who resides within that person. (40)

मन से, वचन से या कर्म से हिंसा करने से उसमें विराजमान स्वामिनारायण भगवान दुःखित होते हैं। (४०)

मनाने, वचनाने किंवा कर्माने हिंसा केल्याने त्याच्यात राहिलेले स्वामिनारायण भगवान दुखावले जातात. (40)

आत्मघातोऽपि हिंसैव न कार्योऽतः कदाचन।

पतनगलबन्धाद्यैर्विषभक्षादिभिस्तथा॥४१॥

આત્મઘાતોઽપિ હિંસૈવ ન કાર્યોઽતઃ કદાચન।

પતનગલબન્ધાદ્યૈર્વિષભક્ષાદિભિસ્તથા॥૪૧॥

Ātma-ghāto’pi hinsaiva na kāryo’tah kadāchana ।

Patana-gala-bandhādyair viṣha-bhakṣhādibhis-tathā ॥41॥

આત્મહત્યા કરવી તે પણ હિંસા જ છે. આથી પડતું મૂકવું, ગળે ટૂંપો ખાવો, ઝેર ખાવું ઇત્યાદિ કોઈ રીતે આત્મહત્યા ક્યારેય ન કરવી. (૪૧)

Ātma-hatyā karavī te paṇ hinsā ja chhe. Āthī paḍatu mūkavu, gaḷe ṭūnpo khāvo, zer khāvu ityādi koī rīte ātma-hatyā kyārey na karavī. (41)

Suicide is also a form of violence. Therefore, never commit suicide by falling from heights, hanging oneself, consuming poison or any other means. (41)

आत्महत्या भी हिंसा ही है। ऊपर से गिरना, फाँसी लगाना, विषपान करना इत्यादि किसी भी प्रकार से आत्महत्या कदापि न करें। (४१)

आत्महत्या ही देखील हिंसाच आहे. म्हणून कुठून तरी उडी घेऊन, फाशी घेऊन किंवा विष पिऊन इत्यादी कोठल्याही प्रकारे आत्महत्या कधीही करू नये. (41)

दुःखलज्जाभयक्रोध-रोगाद्यापत्तिकारणात्।

धर्माऽर्थमपि कश्चिद्धि हन्यान्न स्वं न वा परम्॥४२॥

દુઃખલજ્જાભયક્રોધ-રોગાદ્યાપત્તિકારણાત્।

ધર્માઽર્થમપિ કશ્ચિદ્ધિ હન્યાન્ન સ્વં ન વા પરમ્॥૪૨॥

Dukha-lajjā-bhaya-krodha-rogādyāpatti kāraṇāt ।

Dharmā’rtham api kashchiddhi hanyān-na swam na vā param ॥42॥

દુઃખ, લજ્જા, ભય, ક્રોધ તથા રોગ ઇત્યાદિ આપત્તિને કારણે, કે પછી ધર્મને અર્થે પણ કોઈએ પોતાની કે અન્યની હત્યા ન કરવી. (૪૨)

Dukh, lajjā, bhay, krodh tathā rog ityādi āpattine kāraṇe, ke pachhī dharmane arthe paṇ koīe potānī ke anyanī hatyā na karavī. (42)

No one should kill oneself or others out of grief, shame, fear, anger or due to illness and other adversities, not even for the sake of dharma. (42)

दुःख, लज्जा, भय, क्रोध, रोग इत्यादि आपत्तियों के कारण, या धर्म के लिए भी कोई मनुष्य स्वयं की अथवा अन्य किसी की हत्या न करें। (४२)

दुःख, लज्जा, भय, क्रोध तसेच रोग इत्यादी आपत्तींमुळे किंवा धर्मासाठी पण कोणीही स्वतःची किंवा अन्य कोणाची हत्या करू नये. (42)

तीर्थेऽपि नैव कर्तव्य आत्मघातो मुमुक्षुभिः।

नैवाऽपि मोक्षपुण्याप्तिभावात् कार्यः स तत्र च॥४३॥

તીર્થેઽપિ નૈવ કર્તવ્ય આત્મઘાતો મુમુક્ષુભિઃ।

નૈવાઽપિ મોક્ષપુણ્યાપ્તિભાવાત્ કાર્યઃ સ તત્ર ચ॥૪૩॥

Tīrthe’pi naiva kartavya ātma-ghāto mumukṣhubhihi ।

Naivā’pi mokṣha-puṇyāpti bhāvāt kāryah sa tatra cha ॥43॥

મુમુક્ષુએ તીર્થને વિષે પણ આત્મહત્યા ન જ કરવી. મોક્ષ કે પુણ્ય પામવાની ભાવનાથી પણ તીર્થને વિષે આપઘાત ન જ કરવો. (૪૩)

Mumukṣhue tīrthane viṣhe paṇ ātma-hatyā na ja karavī. Mokṣha ke puṇya pāmavānī bhāvanāthī paṇ tīrthane viṣhe āpghāt na ja karavo. (43)

A mumukshu should never commit suicide even at a place of pilgrimage. One should never commit suicide at pilgrimage places even with the hope of attaining moksha or merits. (43)

मुमुक्षुजन तीर्थ में भी कभी आत्महत्या न करें। मोक्ष या पुण्य पाने की भावना से भी तीर्थ में आत्महत्या कदापि न करें। (४३)

मुमुक्षूने तीर्थस्थानी सुद्धा आत्महत्या करूच नये. मोक्ष किंवा पुण्याच्या लालसेनेही तीर्थस्थानीसुद्धा आत्महत्या करूच नये. (43)

भगवान् सर्वकर्ताऽस्ति दयालुः सर्वरक्षकः।

स एव नाशकः सर्व-सङ्कटानां सदा मम॥४४॥

ભગવાન્ સર્વકર્તાઽસ્તિ દયાલુઃ સર્વરક્ષકઃ।

સ એવ નાશકઃ સર્વ-સઙ્કટાનાં સદા મમ॥૪૪॥

Bhagavān sarva-kartā’sti dayāluh sarva-rakṣhakaha ।

Sa eva nāshakah sarva-sankaṭānām sadā mama ॥44॥

ભગવાન સર્વકર્તા છે, દયાળુ છે, સર્વનું રક્ષણ કરનારા છે અને એ જ સદા મારાં સર્વે સંકટોના ટાળનારા છે. (૪૪)

Bhagwān sarva-kartā chhe, dayāḷu chhe, sarvanu rakṣhaṇ karanārā chhe ane e ja sadā mārā sarve sankaṭonā ṭāḷanārā chhe. (44)

Bhagwan is the all-doer, compassionate and the protector of all; at all times, he alone is the resolver of all my adversities. (44)

भगवान सर्वकर्ता हैं, दयालु हैं, सर्व के रक्षक हैं और वे ही सदा मेरे सभी संकटों के नाशक हैं। (४४)

भगवंत सर्वकर्ता आहेत, दयाळू आहेत, सर्वांचे रक्षण करणारे आहेत आणि तेच सदैव माझ्या सर्व संकटांना टाळणारे आहेत. (44)

भगवान् कुरुते यद्धि हितार्थमेव तत्सदा।

प्रारब्धं मे तदिच्छैव स एव तारको मम॥४५॥

ભગવાન્ કુરુતે યદ્ધિ હિતાર્થમેવ તત્સદા।

પ્રારબ્ધં મે તદિચ્છૈવ સ એવ તારકો મમ॥૪૫॥

Bhagavān kurute yaddhi hitārtham eva tat sadā ।

Prārabdham me tad ichchhaiva sa eva tārako mama ॥45॥

ભગવાન જે કરે તે સદાય સારા માટે હોય. તેમની ઇચ્છા એ જ મારું પ્રારબ્ધ છે. તેઓ જ મારા તારક છે. (૪૫)

Bhagwān je kare te sadāy sārā māṭe hoy. Temanī ichchhā e ja māru prārabdha chhe. Teo ja mārā tārak chhe. (45)

Whatever Bhagwan does is always beneficial. His wish alone is my prārabdh. He alone is my liberator. (45)

भगवान जो भी करते हैं, वह सदैव भले के लिए ही होता है। उनकी इच्छा ही मेरा प्रारब्ध है। वे ही मेरे तारणहार हैं। (४५)

भगवंत जे करतील ते सदैव भल्यासाठीच असते. त्यांची इच्छा हेच माझे प्रारब्ध आहे. तेच माझे तारक आहेत. (45)

OPTIONS

Display

Audio

॥ સત્સંગદીક્ષા ॥

SHASTRIJI/GUNATIT CHALLENGE