Satsang Diksha Shastriji Challenge સત્સંગદીક્ષા // Anirdesh.com

126

स्वदुर्गुणान् अपाकर्तुं संप्राप्तुं सद्‌गुणांस्तथा।

सत्सङ्गाऽऽश्रयणं कार्यं स्वस्य परममुक्तये॥१२६॥

સ્વદુર્ગુણાન્ અપાકર્તું સંપ્રાપ્તું સદ્‌ગુણાંસ્તથા।

સત્સઙ્ગાઽઽશ્રયણં કાર્યં સ્વસ્ય પરમમુક્તયે॥૧૨૬॥

Sva-dur-guṇān apā-kartum sam-prāptum sad-guṇāns-tathā ।

Satsangā’shrayaṇam kāryam svasya parama-muktaye ॥126॥

સત્સંગનો આશરો પોતાના દુર્ગુણોને ટાળવા, સદ્‌ગુણોને પ્રાપ્ત કરવા અને પોતાના પરમ કલ્યાણ માટે કરવો. (૧૨૬)

Satsangno āsharo potānā durguṇone ṭāḷavā, sadguṇone prāpt karavā ane potānā param kalyāṇ māṭe karavo. (126)

One should take the refuge of satsang to rid oneself of flaws, acquire virtues and attain ultimate moksha. (126)

सत्संग का आश्रय अपने दुर्गुणों को दूर करने, सद्‌गुणों को प्राप्त करने एवं अपने परम कल्याण के लिए करें। (१२६)

सत्संगाचा आश्रय स्वतःच्या दुर्गुणांना टाळण्यासाठी, सद्गुणांच्या प्राप्तीसाठी आणि स्वतःच्या परम कल्याणासाठी करावा. (126)

127

प्रसन्नतां समावाप्तुं स्वामिनारायणप्रभोः।

गुणातीतगुरूणां च सत्सङ्गमाश्रयेत् सदा॥१२७॥

પ્રસન્નતાં સમાવાપ્તું સ્વામિનારાયણપ્રભોઃ।

ગુણાતીતગુરૂણાં ચ સત્સઙ્ગમાશ્રયેત્ સદા॥૧૨૭॥

Prasannatām samāvāptum Swāminārāyaṇa-Prabhoho ।

Guṇātīta-gurūṇām cha satsangam āshrayet sadā ॥127॥

સ્વામિનારાયણ ભગવાન તથા ગુણાતીત ગુરુઓની પ્રસન્નતા પ્રાપ્ત કરવા સદા સત્સંગનો આશરો કરવો. (૧૨૭)

Swāminārāyaṇ Bhagwān tathā guṇātīt guruonī prasannatā prāpt karavā sadā satsangno āsharo karavo. (127)

One should forever take the refuge of satsang to attain the pleasure of Swaminarayan Bhagwan and the Gunatit gurus. (127)

भगवान श्रीस्वामिनारायण तथा गुणातीत गुरुओं की प्रसन्नता प्राप्त करने के लिए सदैव सत्संग का आश्रय करें। (१२७)

स्वामिनारायण भगवान आणि गुणातीत गुरूंची प्रसन्नता प्राप्त करण्यासाठी सदैव सत्संगाचा आश्रय करावा. (127)

128

अहो इहैव नः प्राप्तावक्षरपुरुषोत्तमौ।

तत्प्राप्तिगौरवान्नित्यं सत्सङ्गानन्दमाप्नुयात्॥१२८॥

અહો ઇહૈવ નઃ પ્રાપ્તાવક્ષરપુરુષોત્તમૌ।

તત્પ્રાપ્તિગૌરવાન્નિત્યં સત્સઙ્ગાનન્દમાપ્નુયાત્॥૧૨૮॥

Aho ihaiva nah prāptāv-Akṣhara-Puruṣhottamau ।

Tat-prāpti-gauravān-nityam satsang-ānandam āpnuyāt ॥128॥

અહો! આપણને અક્ષર અને પુરુષોત્તમ બંને અહીં જ મળ્યા છે. તેમની પ્રાપ્તિના કેફથી સત્સંગના આનંદને સદાય માણવો. (૧૨૮)

Aho! Āpaṇne Akṣhar ane Puruṣhottam banne ahī ja maḷyā chhe. Temanī prāptinā kefthī satsangnā ānandne sadāy māṇavo. (128)

O! We have attained both Akshar and Purushottam here [in this life]. With the joy of having attained them, one should always relish the bliss of satsang. (128)

अहो! हमें तो अक्षर एवं पुरुषोत्तम दोनों यहीं मिले हैं। उनकी प्राप्ति के उल्लास से सत्संग के आनंद का सदैव अनुभव करें। (१२८)

अहो! आपल्याला अक्षर आणि पुरुषोत्तम दोन्ही येथेच मिळाले आहेत. त्यांच्या प्राप्तीच्या कैफाने सत्संगाचा आनंद सदैव मानावा. (128)

129

सेवाभक्तिकथाध्यानतपोयात्रादि साधनम्।

मानतो दम्भतो नैव कार्यं नैवेर्ष्यया तथा॥१२९॥

સેવાભક્તિકથાધ્યાનતપોયાત્રાદિ સાધનમ્।

માનતો દમ્ભતો નૈવ કાર્યં નૈવેર્ષ્યયા તથા॥૧૨૯॥

Sevā-bhakti-kathā-dhyāna-tapo-yātrādi sādhanam ।

Mānato dambhato naiva kāryam naiverṣhyayā tathā ॥129॥

સેવા, ભક્તિ, કથા, ધ્યાન, તપ તથા યાત્રા ઇત્યાદિ સાધન કરીએ તે માને કરીને, દંભે કરીને, ઈર્ષ્યાએ કરીને, સ્પર્ધાએ કરીને, દ્વેષે કરીને કે પછી લૌકિક ફળની ઇચ્છાથી ન જ કરવું. પરંતુ શ્રદ્ધાએ સહિત, શુદ્ધભાવથી અને ભગવાનને રાજી કરવાની ભાવનાથી કરવું. (૧૨૯-૧૩૦)

Sevā, bhakti, kathā, dhyān, tap tathā yātrā ityādi sādhan karīe te māne karīne, dambhe karīne, īrṣhyāe karīne, spardhāe karīne, dveṣhe karīne ke pachhī laukik faḷnī ichchhāthī na ja karavu. Parantu shraddhāe sahit, shuddha-bhāvthī ane Bhagwānne rājī karavānī bhāvanāthī karavu. (129-130)

One should never perform sevā, devotion, discourses, meditation, austerities, pilgrimages and other endeavors out of vanity, pretense, jealousy, competition, enmity or for the attainment of worldly fruits. However, they should be performed with faith, pure intentions and the wish to please Bhagwan. (129–130)

सेवा, भक्ति, कथा, ध्यान, तप तथा यात्रा इत्यादि साधन अभिमान, दंभ, ईर्ष्या, स्पर्धा एवं द्वेष से या लौकिक फल की इच्छा से कदापि न करें, परंतु श्रद्धा के साथ, शुद्धभाव से तथा भगवान की प्रसन्नता-प्राप्ति के लिए करें। (१२९-१३०)

सेवा, भक्ती, कथा, ध्यान, तप तथा यात्रा इत्यादी साधन करावे ते मान, दंभ, ईर्ष्या, स्पर्धा, द्वेषाने किंवा लौकिक फळाच्या इच्छेने करूच नये. परंतु श्रद्धेने, शुद्धभावाने आणि भगवंतांना प्रसन्न करण्याच्या भावाने करावे. (129-130)

130

स्पर्धया द्वेषतो नैव न लौकिकफलेच्छया।

श्रद्धया शुद्धभावेन कार्यं प्रसन्नताधिया॥१३०॥

સ્પર્ધયા દ્વેષતો નૈવ ન લૌકિકફલેચ્છયા।

શ્રદ્ધયા શુદ્ધભાવેન કાર્યં પ્રસન્નતાધિયા॥૧૩૦॥

Spardhayā dveṣhato naiva na laukika-falechchhayā ।

Shraddhayā shuddha-bhāven kāryam prasannatā-dhiyā ॥130॥

સેવા, ભક્તિ, કથા, ધ્યાન, તપ તથા યાત્રા ઇત્યાદિ સાધન કરીએ તે માને કરીને, દંભે કરીને, ઈર્ષ્યાએ કરીને, સ્પર્ધાએ કરીને, દ્વેષે કરીને કે પછી લૌકિક ફળની ઇચ્છાથી ન જ કરવું. પરંતુ શ્રદ્ધાએ સહિત, શુદ્ધભાવથી અને ભગવાનને રાજી કરવાની ભાવનાથી કરવું. (૧૨૯-૧૩૦)

Sevā, bhakti, kathā, dhyān, tap tathā yātrā ityādi sādhan karīe te māne karīne, dambhe karīne, īrṣhyāe karīne, spardhāe karīne, dveṣhe karīne ke pachhī laukik faḷnī ichchhāthī na ja karavu. Parantu shraddhāe sahit, shuddha-bhāvthī ane Bhagwānne rājī karavānī bhāvanāthī karavu. (129-130)

One should never perform sevā, devotion, discourses, meditation, austerities, pilgrimages and other endeavors out of vanity, pretense, jealousy, competition, enmity or for the attainment of worldly fruits. However, they should be performed with faith, pure intentions and the wish to please Bhagwan. (129–130)

सेवा, भक्ति, कथा, ध्यान, तप तथा यात्रा इत्यादि साधन अभिमान, दंभ, ईर्ष्या, स्पर्धा एवं द्वेष से या लौकिक फल की इच्छा से कदापि न करें, परंतु श्रद्धा के साथ, शुद्धभाव से तथा भगवान की प्रसन्नता-प्राप्ति के लिए करें। (१२९-१३०)

सेवा, भक्ती, कथा, ध्यान, तप तथा यात्रा इत्यादी साधन करावे ते मान, दंभ, ईर्ष्या, स्पर्धा, द्वेषाने किंवा लौकिक फळाच्या इच्छेने करूच नये. परंतु श्रद्धेने, शुद्धभावाने आणि भगवंतांना प्रसन्न करण्याच्या भावाने करावे. (129-130)

॥ સત્સંગદીક્ષા ॥

SHASTRIJI/GUNATIT CHALLENGE

OPTIONS

Display

Audio

॥ સત્સંગદીક્ષા ॥

SHASTRIJI/GUNATIT CHALLENGE