॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥

॥ સત્સંગદીક્ષા ॥

SHASTRIJI/GUNATIT CHALLENGE

211

बाल्यादेव दृढीकुर्यात् सेवाविनम्रतादिकम्।

निर्बलतां भयं चाऽपि नैव गच्छेत् कदाचन॥२११॥

બાલ્યાદેવ દૃઢીકુર્યાત્ સેવાવિનમ્રતાદિકમ્।

નિર્બલતાં ભયં ચાઽપિ નૈવ ગચ્છેત્ કદાચન॥૨૧૧॥

Bālyād eva dṛuḍhī-kuryāt sevā-vinamratādikam ।

Nirbalatām bhayam chā’pi naiva gachchhet kadāchana ॥211॥

બાળપણથી જ સેવા, વિનમ્રતા વગેરે દૃઢ કરવાં. ક્યારેય નિર્બળ ન થવું અને ભય ન પામવો. (૨૧૧)

Bāḷpaṇthī ja sevā, vinamratā vagere dṛuḍh karavā. Kyārey nirbaḷ na thavu ane bhay na pāmavo. (211)

From childhood, one should strengthen the virtues of sevā, humility and other virtues. One should never lose courage or be fearful. (211)

बाल्यावस्था से ही सेवा, विनम्रता आदि सद्‌गुणों को दृढ करें। निर्बलता तथा भय के अधीन कभी न हों। (२११)

बालपणापासूनच सेवा, विनम्रता वगैरे दृढ करावी. कधीही निर्बळ होऊ नये, तसेच भयभीत होऊ नये. (211)

212

बाल्यादेव हि सत्सङ्गं कुर्याद् भक्तिं च प्रार्थनाम्।

कार्या प्रतिदिनं पूजा पित्रोः पञ्चाङ्गवन्दना॥२१२॥

બાલ્યાદેવ હિ સત્સઙ્ગં કુર્યાદ્ ભક્તિં ચ પ્રાર્થનામ્।

કાર્યા પ્રતિદિનં પૂજા પિત્રોઃ પઞ્ચાઙ્ગવન્દના॥૨૧૨॥

Bālyād eva hi satsangam kuryād bhaktim cha prārthanām ।

Kāryā prati-dinam pūjā pitroh panchānga-vandanā ॥212॥

બાળપણથી જ સત્સંગ, ભક્તિ અને પ્રાર્થના કરવાં. પ્રતિદિન પૂજા કરવી તથા માતા-પિતાને પંચાંગ પ્રણામ કરવા. (૨૧૨)

Bāḷpaṇthī ja satsang, bhakti ane prārthanā karavā. Pratidin pūjā karavī tathā mātā-pitāne panchāng praṇām karavā. (212)

From childhood, one should practice satsang, offer devotion and pray. One should daily perform puja and offer panchāng pranāms to one’s mother and father. (212)

बाल्यावस्था से ही सत्संग, भक्ति और प्रार्थना करें। प्रतिदिन पूजा करें और माता-पिता को पंचांग प्रणाम करें। (२१२)

बालपणापासूनच सत्संग, भक्ती आणि प्रार्थना करावी. प्रतिदिन पूजा करावी तथा माता-पित्यांना पंचांग प्रणाम करावा. (212)

213

विशेषसंयमः पाल्यः कौमार्ये यौवने तथा।

अयोग्यस्पर्शदृश्याद्यास्त्याज्याः शक्तिविनाशकाः॥२१३॥

વિશેષસંયમઃ પાલ્યઃ કૌમાર્યે યૌવને તથા।

અયોગ્યસ્પર્શદૃશ્યાદ્યાસ્ત્યાજ્યાઃ શક્તિવિનાશકાઃ॥૨૧૩॥

Visheṣha-saiyamah pālyah kaumārye yauvane tathā ।

Ayogya-sparsha-dṛushyādyās-tyājyāh shakti-vināshakāhā ॥213॥

કુમાર તથા યુવાન અવસ્થામાં વિશેષ સંયમ પાળવો. શક્તિનો નાશ કરે એવા અયોગ્ય સ્પર્શ, દૃશ્ય વગેરેનો ત્યાગ કરવો. (૨૧૩)

Kumār tathā yuvān avasthāmā visheṣh sanyam pāḷavo. Shaktino nāsh kare evā ayogya sparsh, dṛushya vagereno tyāg karavo. (213)

During adolescence and early adulthood, one should exercise greater self-control and refrain from improper physical contact, sights and other activities that destroy one’s energies [physical, mental and spiritual]. (213)

कुमार तथा युवावस्था में विशेष संयम रखें। शक्ति का नाश करनेवाले अयोग्य स्पर्श, दृश्य आदि का त्याग करें। (२१३)

कुमार वयात तथा यौवनावस्थेत विशेष संयम पाळावा. शक्तीपात करणारे असे अयोग्य स्पर्श व दृश्य वगैरेचा त्याग करावा. (213)

214

सत्फलोन्नायकं कुर्याद् उचितमेव साहसम्।

न कुर्यात् केवलं यद्धि स्वमनोलोकरञ्जकम्॥२१४॥

સત્ફલોન્નાયકં કુર્યાદ્ ઉચિતમેવ સાહસમ્।

ન કુર્યાત્ કેવલં યદ્ધિ સ્વમનોલોકરઞ્જકમ્॥૨૧૪॥

Sat-falonnāyakam kuryād uchitam eva sāhasam ।

Na kuryāt kevalam yaddhi sva-mano-loka-ranjakam ॥214॥

સારા ફળને આપે તેવું, ઉન્નતિ કરે તેવું અને ઉચિત હોય તેવું જ સાહસ કરવું. જે કેવળ પોતાના મનનું અને લોકોનું રંજન કરે તેવું સાહસ ન કરવું. (૨૧૪)

Sārā faḷne āpe tevu, unnati kare tevu ane uchit hoy tevu ja sāhas karavu. Je kevaḷ potānā mannu ane lokonu ranjan kare tevu sāhas na karavu. (214)

One should only undertake ventures that are appropriate and lead to good outcomes and development. However, one should not engage in ventures that merely entertain one’s mind or gratify others. (214)

ऐसा ही साहस करें जो उत्कृष्टफलदायक, उन्नतिकारक तथा उचित हो। जो केवल अपने मन का और लोगों का रंजन करे वैसा साहस न करें। (२१४)

उत्तम फलदायी, उन्नतीकारक व उचित असेच साहस करावे. जे केवळ स्वतःचे व इतरांचे रंजन करेल तसे साहस करू नये. (214)

215

नियतोद्यमकर्तव्ये नाऽऽलस्यम् आप्नुयात् क्वचित्।

श्रद्धां प्रीतिं हरौ कुर्यात् पूजां सत्सङ्गमन्वहम्॥२१५॥

નિયતોદ્યમકર્તવ્યે નાઽઽલસ્યમ્ આપ્નુયાત્ ક્વચિત્।

શ્રદ્ધાં પ્રીતિં હરૌ કુર્યાત્ પૂજાં સત્સઙ્ગમન્વહમ્॥૨૧૫॥

Niyatodyama-kartavye nā’lasyam āpnuyāt kvachit ।

Shraddhām prītim Harau kuryāt pūjām satsangam anvaham ॥215॥

પોતાને અવશ્ય કરવાના ઉદ્યમને વિષે ક્યારેય આળસ ન કરવી. ભગવાનને વિષે શ્રદ્ધા અને પ્રીતિ કરવી. પ્રતિદિન પૂજા કરવી અને સત્સંગ કરવો. (૨૧૫)

Potāne avashya karavānā udyamne viṣhe kyārey āḷas na karavī. Bhagwānne viṣhe shraddhā ane prīti karavī. Pratidin pūjā karavī ane satsang karavo. (215)

One should never be lazy in undertaking one’s important tasks. One should have faith in and love towards Bhagwan. One should daily perform puja and do satsang. (215)

अवश्य करने योग्य उद्यम में कदापि आलस्य न करें। भगवान में श्रद्धा और प्रीति करें। प्रतिदिन पूजा और सत्संग करें। (२१५)

स्वकर्मात कधीही आळस करू नये. भगवंतांच्याविषयी श्रद्धा आणि प्रीती करावी. प्रतिदिन पूजा करावी आणि सत्संग करावा. (215)