Satsang Diksha Yogi Challenge સત્સંગદીક્ષા // Anirdesh.com

149

एवं प्राप्तेर्महिम्नश्च प्रत्यहं परिचिन्तनम्।

प्रभोः प्रसन्नतायाश्च कार्यं स्थिरेण चेतसा॥१४९॥

એવં પ્રાપ્તેર્મહિમ્નશ્ચ પ્રત્યહં પરિચિન્તનમ્।

પ્રભોઃ પ્રસન્નતાયાશ્ચ કાર્યં સ્થિરેણ ચેતસા॥૧૪૯॥

Evam prāpter mahimnash-cha pratyaham pari-chintanam ।

Prabhoh prasannatāyāsh-cha kāryam sthireṇa chetasā ॥149॥

આ રીતે પરમાત્માની દિવ્ય પ્રાપ્તિનું, મહિમાનું તથા તેમની પ્રસન્નતાનું ચિંતન દરરોજ સ્થિર ચિત્તે કરવું. (૧૪૯)

Ā rīte Paramātmānī divya prāptinu, mahimānu tathā temanī prasannatānu chintan dar-roj sthir chitte karavu. (149)

In this way, with a composed mind, one should reflect daily on one’s divine attainment of Paramatma, his greatness and [attaining] his pleasure. (149)

इस प्रकार परमात्मा की दिव्य प्राप्ति, उनकी महिमा तथा उनकी प्रसन्नता का चिंतन प्रतिदिन स्थिर चित्त से करें। (१४९)

अशा प्रकारे परमात्माच्या दिव्य प्राप्तीचे, महिम्याचे तसेच त्यांच्या प्रसन्नतेचे चिंतन दररोज स्थिर चित्ताने करावे. (149)

150

देहत्रय-त्र्यवस्थातो ज्ञात्वा भेदं गुणत्रयात्।

स्वात्मनो ब्रह्मणैकत्वं प्रतिदिनं विभावयेत्॥१५०॥

દેહત્રય-ત્ર્યવસ્થાતો જ્ઞાત્વા ભેદં ગુણત્રયાત્।

સ્વાત્મનો બ્રહ્મણૈકત્વં પ્રતિદિનં વિભાવયેત્॥૧૫૦॥

Deha-traya-tryavasthāto gnātvā bhedam guṇa-trayāt ।

Svātmano Brahmaṇaikatvam prati-dinam vibhāvayet ॥150॥

પોતાના આત્માને ત્રણ દેહ, ત્રણ અવસ્થા તથા ત્રણ ગુણથી જુદો સમજી તેની અક્ષરબ્રહ્મ સાથે એકતાની વિભાવના પ્રતિદિન કરવી. (૧૫૦)

Potānā ātmāne traṇ deh, traṇ avasthā tathā traṇ guṇthī judo samajī tenī Akṣharbrahma sāthe ekatānī vibhāvanā pratidin karavī. (150)

Realizing one’s ātmā to be distinct from the three bodies,¹⁵ the three states,¹⁶ and the three qualities,¹⁷ one should every day believe oneself as being one with Aksharbrahman. (150)

15. Three bodies: sthul (gross), sukshma (subtle) and kāran (causal).

16. Three states: jāgrat (waking), swapna (dream) and sushupti (deep sleep).

17. Three qualities: sattvagun, rajogun and tamogun – the three qualities of māyā.

अपनी आत्मा को तीनों शरीर, तीनों अवस्था एवं तीनों गुणों से भिन्न समझकर, उसकी अक्षरब्रह्म के साथ एकता की विभावना प्रतिदिन करें। (१५०)

स्वतःच्या आत्म्याला तीन देह, तीन अवस्था तथा तीन गुणांपेक्षा अतीत समजून त्याची अक्षरब्रह्मांसोबत एकतेची विभावना प्रतिदिनी करावी. (150)

151

प्रत्यहमनुसन्धेया जगतो नाशशीलता।

स्वात्मनो नित्यता चिन्त्या सच्चिदानन्दरूपता॥१५१॥

પ્રત્યહમનુસન્ધેયા જગતો નાશશીલતા।

સ્વાત્મનો નિત્યતા ચિન્ત્યા સચ્ચિદાનન્દરૂપતા॥૧૫૧॥

Pratyaham anusandheyā jagato nāsha-shīlatā ।

Svātmano nityatā chintyā sach-chid-ānanda-rūpatā ॥151॥

દરરોજ જગતના નાશવંતપણાનું અનુસંધાન કરવું અને પોતાના આત્માની નિત્યતા તથા સચ્ચિદાનંદપણાનું ચિંતવન કરવું. (૧૫૧)

Dar-roj jagatnā nāshavant-paṇānu anusandhān karavu ane potānā ātmānī nityatā tathā sachchidānand-paṇānu chintavan karavu. (151)

Daily, one should reflect on the impermanent nature of the world and on one’s ātmā as eternal and sachchidānand. (151)

प्रतिदिन संसार की नश्वरता का विचार करें एवं अपनी आत्मा की नित्यता तथा सच्चिदानंदरूपता का चिंतन करें। (१५१)

दररोज जगाच्या नश्वरतेचा अनुसंधान घ्यावा आणि स्वतःच्या आत्म्याच्या नित्यत्व आणि सच्चिदानंदत्वाचे चिंतन करावे. (151)

152

भूतं यच्च भवद्यच्च यदेवाऽग्रे भविष्यति।

सर्वं तन्मे हितायैव स्वामिनारायणेच्छया॥१५२॥

ભૂતં યચ્ચ ભવદ્યચ્ચ યદેવાઽગ્રે ભવિષ્યતિ।

સર્વં તન્મે હિતાયૈવ સ્વામિનારાયણેચ્છયા॥૧૫૨॥

Bhūtam yach-cha bhavad yach-cha yad-evā’gre bhaviṣhyati ।

Sarvam tan me hitāyaiva Swāminārāyaṇechchhayā ॥152॥

જે થઈ ગયું છે, થઈ રહ્યું છે અને જે કાંઈ આગળ થશે તે બધું જ સ્વામિનારાયણ ભગવાનની ઇચ્છાથી મારા હિત માટે જ થયું છે એમ માનવું. (૧૫૨)

Je thaī gayu chhe, thaī rahyu chhe ane je kānī āgaḷ thashe te badhu ja Swāminārāyaṇ Bhagwānnī ichchhāthī mārā hit māṭe ja thayu chhe em mānavu. (152)

One should understand that all which has happened, which is happening, and which will happen is solely due to Swaminarayan Bhagwan’s will and only for my benefit. (152)

जो हो गया है, जो हो रहा है और जो कुछ भी आगे होगा, वह सब भगवान श्रीस्वामिनारायण की इच्छा से मेरे हित के लिए ही है, ऐसा समझें। (१५२)

जे काही झाले, होत आहे आणि होणार आहे, ते सर्व स्वामिनारायण भगवंतांच्या इच्छेने माझ्या हितासाठीच झाले आहे, असे मानावे. (152)

153

प्रार्थनं प्रत्यहं कुर्याद् विश्वासभक्तिभावतः।

गुरोर्ब्रह्मस्वरूपस्य स्वामिनारायणप्रभोः॥१५३॥

પ્રાર્થનં પ્રત્યહં કુર્યાદ્ વિશ્વાસભક્તિભાવતઃ।

ગુરોર્બ્રહ્મસ્વરૂપસ્ય સ્વામિનારાયણપ્રભોઃ॥૧૫૩॥

Prārthanam pratyaham kuryād vishvāsa-bhakti-bhāvataha ।

Guror Brahmaswarūpasya Swāminārāyaṇa-Prabhoho ॥153॥

સ્વામિનારાયણ ભગવાન તથા બ્રહ્મસ્વરૂપ ગુરુને પ્રતિદિન વિશ્વાસ અને ભક્તિભાવથી પ્રાર્થના કરવી. (૧૫૩)

Swāminārāyaṇ Bhagwān tathā brahmaswarūp gurune pratidin vishvās ane bhakti-bhāvthī prārthanā karavī. (153)

One should daily pray to Swaminarayan Bhagwan and the Brahmaswarup guru with faith and devotion. (153)

भगवान श्रीस्वामिनारायण तथा ब्रह्मस्वरूप गुरु को विश्वास एवं भक्तिभाव से प्रतिदिन प्रार्थना करें। (१५३)

स्वामिनारायण भगवान आणि ब्रह्मस्वरूप गुरूंची प्रतिदिन श्रद्धा आणि भक्तिभावाने प्रार्थना करावी. (153)

154

मानेर्ष्याकामक्रोधादि-दोषाऽऽवेगो भवेत् तदा।

अक्षरमहमित्यादि शान्तमना विचिन्तयेत्॥१५४॥

માનેર્ષ્યાકામક્રોધાદિ-દોષાઽઽવેગો ભવેત્ તદા।

અક્ષરમહમિત્યાદિ શાન્તમના વિચિન્તયેત્॥૧૫૪॥

Mānerṣhyā-kāma-krodhādi-doṣhā’vego bhavet tadā ।

Akṣharam-aham ityādi shānta-manā vichintayet ॥154॥

માન, ઈર્ષ્યા, કામ, ક્રોધ ઇત્યાદિ દોષોનો આવેગ આવે ત્યારે ‘હું અક્ષર છું, પુરુષોત્તમનો દાસ છું’ એમ શાંત મને ચિંતવન કરવું. (૧૫૪)

Mān, īrṣhyā, kām, krodh ityādi doṣhono āveg āve tyāre ‘Hu Akṣhar chhu, Puruṣhottamno dās chhu’ em shānt mane chintavan karavu. (154)

When one experiences impulses of egotism, jealousy, lust, anger, and other base instincts, one should calmly reflect: ‘I am akshar; I am a servant of Purushottam.’ (154)

मान, ईर्ष्या, काम, क्रोध इत्यादि दोषों के आवेग के समय ‘मैं अक्षर हूँ, पुरुषोत्तम का दास हूँ’ इस प्रकार शांत मन से चिंतन करें। (१५४)

मान, ईर्ष्या, काम, क्रोध, इत्यादी दोष उद्भवल्यास ‘मी अक्षर आहे, पुरुषोत्तमांचा दास आहे,’ असे शांत मनाने चिंतन करावे. (154)

156

स्वधर्मं पालयेन्नित्यं परधर्मं परित्यजेत्।

स्वधर्मो भगवद्‌गुर्वोराज्ञायाः परिपालनम्॥१५६॥

સ્વધર્મં પાલયેન્નિત્યં પરધર્મં પરિત્યજેત્।

સ્વધર્મો ભગવદ્‌ગુર્વોરાજ્ઞાયાઃ પરિપાલનમ્॥૧૫૬॥

Sva-dharmam pālayen-nityam para-dharmam pari-tyajet ।

Sva-dharmo Bhagavad-gurvor āgnāyāh pari-pālanam ॥156॥

સ્વધર્મનું સદા પાલન કરવું. પરધર્મનો ત્યાગ કરવો. ભગવાન અને ગુરુની આજ્ઞાનું પાલન કરવું તે સ્વધર્મ છે. તેમની આજ્ઞાનો ત્યાગ કરી પોતાના મનનું ધાર્યું કરવામાં આવે તેને વિવેકી મુમુક્ષુએ પરધર્મ જાણવો. (૧૫૬-૧૫૭)

Swadharmanu sadā pālan karavu. Par-dharmano tyāg karavo. Bhagwān ane gurunī āgnānu pālan karavu te swadharma chhe. Temanī āgnāno tyāg karī potānā mannu dhāryu karavāmā āve tene vivekī mumukṣhue par-dharma jāṇavo. (156-157)

One should always observe swadharma and renounce pardharma. Swadharma means to observe the commands of Bhagwan and the guru. The wise mumukshu should realize that pardharma is disregarding their instructions and acting willfully. (156–157)

स्वधर्म का सदैव पालन करें। परधर्म का त्याग करें। भगवान एवं गुरु की आज्ञा का पालन ही स्वधर्म है; उनकी आज्ञा का उल्लंघन करके मनमाना आचरण किया जाए तो उसे विवेकी मुमुक्षु परधर्म समझें। (१५६-१५७)

स्वधर्माचे सदैव पालन करावे, परधर्माचा त्याग करावा. भगवंत आणि गुरूंच्या आज्ञेचे पालन करणे हा स्वधर्म आहे. त्यांच्या आज्ञेचा अव्हेर करून स्वतःच्या मना प्रमाणे वागणे, त्याला विवेकी मुमुक्षूने परधर्म जाणावा. (156-157)

157

तदाज्ञां यत् परित्यज्य क्रियते स्वमनोधृतम्।

परधर्मः स विज्ञेयो विवेकिभिर्मुमुक्षुभिः॥१५७॥

તદાજ્ઞાં યત્ પરિત્યજ્ય ક્રિયતે સ્વમનોધૃતમ્।

પરધર્મઃ સ વિજ્ઞેયો વિવેકિભિર્મુમુક્ષુભિઃ॥૧૫૭॥

Tad-āgnām yat pari-tyajya kriyate sva-mano-dhṛutam ।

Para-dharmah sa vigneyo vivekibhir mumukṣhubhihi ॥157॥

સ્વધર્મનું સદા પાલન કરવું. પરધર્મનો ત્યાગ કરવો. ભગવાન અને ગુરુની આજ્ઞાનું પાલન કરવું તે સ્વધર્મ છે. તેમની આજ્ઞાનો ત્યાગ કરી પોતાના મનનું ધાર્યું કરવામાં આવે તેને વિવેકી મુમુક્ષુએ પરધર્મ જાણવો. (૧૫૬-૧૫૭)

Swadharmanu sadā pālan karavu. Par-dharmano tyāg karavo. Bhagwān ane gurunī āgnānu pālan karavu te swadharma chhe. Temanī āgnāno tyāg karī potānā mannu dhāryu karavāmā āve tene vivekī mumukṣhue par-dharma jāṇavo. (156-157)

One should always observe swadharma and renounce pardharma. Swadharma means to observe the commands of Bhagwan and the guru. The wise mumukshu should realize that pardharma is disregarding their instructions and acting willfully. (156–157)

स्वधर्म का सदैव पालन करें। परधर्म का त्याग करें। भगवान एवं गुरु की आज्ञा का पालन ही स्वधर्म है; उनकी आज्ञा का उल्लंघन करके मनमाना आचरण किया जाए तो उसे विवेकी मुमुक्षु परधर्म समझें। (१५६-१५७)

स्वधर्माचे सदैव पालन करावे, परधर्माचा त्याग करावा. भगवंत आणि गुरूंच्या आज्ञेचे पालन करणे हा स्वधर्म आहे. त्यांच्या आज्ञेचा अव्हेर करून स्वतःच्या मना प्रमाणे वागणे, त्याला विवेकी मुमुक्षूने परधर्म जाणावा. (156-157)

158

सत्सङ्गनियमाद् यद्धि विरुद्धं धर्मलोपकम्।

फलदमपि नाऽऽचर्यं भवेद् यद् भक्तिबाधकम्॥१५८॥

સત્સઙ્ગનિયમાદ્ યદ્ધિ વિરુદ્ધં ધર્મલોપકમ્।

ફલદમપિ નાઽઽચર્યં ભવેદ્ યદ્ ભક્તિબાધકમ્॥૧૫૮॥

Satsanga-niyamād yaddhi viruddham dharma-lopakam ।

Fala-dam api nā’charyam bhaved yad bhakti-bādhakam ॥158॥

જે કર્મ ફળ આપે તેવું હોય તેમ છતાં ભક્તિમાં બાધ કરતું હોય, સત્સંગના નિયમથી વિરુદ્ધ હોય તથા જે આચરવાથી ધર્મનો લોપ થતો હોય તેવા કર્મનું આચરણ ન કરવું. (૧૫૮)

Je karma faḷ āpe tevu hoy tem chhatā bhaktimā bādh karatu hoy, satsangnā niyamthī viruddha hoy tathā je ācharavāthī dharmano lop thato hoy tevā karmanu ācharaṇ na karavu. (158)

One should avoid even [apparently] beneficial actions that impede devotion, transgress the niyams of satsang or cause one to lapse from dharma. (158)

जो कर्म फलदायी होने पर भी भक्ति में बाधक हो, सत्संग के नियम के विरुद्ध हो तथा जिसके आचरण से धर्म का लोप होता हो, ऐसे कर्म का आचरण न करें। (१५८)

जे कर्म फलदायी असेल, तरीसुद्धा भक्तीमध्ये व्यत्यय आणत असेल, सत्संगाच्या नियमा विरुद्ध असेल तसेच ज्याच्या आचरणाने धर्माचा लोप होत असेल, त्या कर्माचे आचरण करू नये. (158)

159

आदरेण प्रणामैश्च मधुरवचनादिभिः।

यथोचितं हि सम्मान्या वृद्धा ज्ञानवयोगुणैः॥१५९॥

આદરેણ પ્રણામૈશ્ચ મધુરવચનાદિભિઃ।

યથોચિતં હિ સમ્માન્યા વૃદ્ધા જ્ઞાનવયોગુણૈઃ॥૧૫૯॥

Ādareṇa praṇāmaish-cha madhura-vachanādibhihi ।

Yatho-chitam hi sanmānyā vṛuddhā gnāna-vayo-guṇaihi ॥159॥

વયે કરીને, જ્ઞાને કરીને કે ગુણે કરીને જે મોટા હોય તેમનું આદર થકી પ્રણામ તથા મધુરવચનાદિકે કરીને યથોચિત સન્માન કરવું. (૧૫૯)

Vaye karīne, gnāne karīne ke guṇe karīne je moṭā hoy temanu ādar thakī praṇām tathā madhur-vachanādike karīne yathochit sanmān karavu. (159)

One should offer appropriate respect to those who are senior in age, possess greater wisdom or are more virtuous by bowing reverently, using polite speech and expressing other forms of regard. (159)

आयु, ज्ञान या गुणों में जो वरिष्ठ हों, उन्हें सादर प्रणाम कर उनका मधुर वचन आदि से यथोचित सम्मान करें। (१५९)

वयाने, ज्ञानाने किंवा गुणांनी जे श्रेष्ठ आहेत, त्यांना आदराने प्रणाम करावा तथा मधुर वचनाने यथोचित सन्मान करावा. (159)