॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥

॥ સત્સંગદીક્ષા ॥

YOGI CHALLENGE

124

कुर्याद्धि भजनं कुर्वन् क्रिया आज्ञाऽनुसारतः।

क्रियाबन्धः क्रियाभारः क्रियामानस्ततो नहि॥१२४॥

કુર્યાદ્ધિ ભજનં કુર્વન્ ક્રિયા આજ્ઞાઽનુસારતઃ।

ક્રિયાબન્ધઃ ક્રિયાભારઃ ક્રિયામાનસ્તતો નહિ॥૧૨૪॥

Kuryāddhi bhajanam kurvan kriyā āgnā’nusārataha ।

Kriyā-bandhah kriyā-bhārah kriyāmānas-tato na hi ॥124॥

ભજન કરતાં કરતાં ક્રિયા કરવી. આજ્ઞા અનુસારે કરવી. આમ કરવાથી ક્રિયાનું બંધન ન થાય, ક્રિયાનો ભાર ન લાગે અને ક્રિયાનું માન ન આવે. (૧૨૪)

Bhajan karatā karatā kriyā karavī. Āgnā anusāre karavī. Ām karavāthī kriyānu bandhan na thāy, kriyāno bhār na lāge ane kriyānu mān na āve. (124)

One should perform tasks while engaging in devotion and according to āgnā. By doing so, one will not become attached to one’s actions, be burdened by them or develop ego because of them. (124)

भजन करते हुए क्रिया करें। आज्ञा के अनुसार क्रिया-प्रवृत्ति करें। इससे क्रिया बंधनकारक नहीं होती, क्रिया भाररूप नहीं लगती तथा क्रिया करने पर भी अभिमान नहीं आता। (१२४)

भजन करता करता कर्म करावे, आज्ञेनुसार करावे. असे केल्याने कर्माचे बंधन होत नाही, कर्माचे ओझे जाणवत नाही आणि कर्माचा अभिमान येत नाही. (124)

125

सेवया कथया स्मृत्या ध्यानेन पठनादिभिः।

सुफलं समयं कुर्याद् भगवत्कीर्तनादिभिः॥१२५॥

સેવયા કથયા સ્મૃત્યા ધ્યાનેન પઠનાદિભિઃ।

સુફલં સમયં કુર્યાદ્ ભગવત્કીર્તનાદિભિઃ॥૧૨૫॥

Sevayā kathayā smṛutyā dhyānena paṭhanādibhihi ।

Sufalam samayam kuryād Bhagavat-kīrtanādibhihi ॥125॥

સેવા, કથા, સ્મરણ, ધ્યાન, પઠનાદિ તથા ભગવત્કીર્તન વગેરેથી સમયને સુફળ કરવો. (૧૨૫)

Sevā, kathā, smaraṇ, dhyān, paṭhanādi tathā bhagwat-kīrtan vagerethī samayne sufaḷ karavo. (125)

One should fruitfully use time by performing sevā, listening to discourses, smruti, meditating, studying, singing kirtans of Bhagwan and engaging in other such activities. (125)

सेवा, कथा, स्मरण, ध्यान, पठन आदि तथा भगवत्कीर्तन इत्यादि से समय को सुफल करें। (१२५)

सेवा, कथा, स्मरण, ध्यान, पठनादी तथा भगवत्कीर्तन वगैरेने वेळ सुफळ करावा. (125)

126

स्वदुर्गुणान् अपाकर्तुं संप्राप्तुं सद्‌गुणांस्तथा।

सत्सङ्गाऽऽश्रयणं कार्यं स्वस्य परममुक्तये॥१२६॥

સ્વદુર્ગુણાન્ અપાકર્તું સંપ્રાપ્તું સદ્‌ગુણાંસ્તથા।

સત્સઙ્ગાઽઽશ્રયણં કાર્યં સ્વસ્ય પરમમુક્તયે॥૧૨૬॥

Sva-dur-guṇān apā-kartum sam-prāptum sad-guṇāns-tathā ।

Satsangā’shrayaṇam kāryam svasya parama-muktaye ॥126॥

સત્સંગનો આશરો પોતાના દુર્ગુણોને ટાળવા, સદ્‌ગુણોને પ્રાપ્ત કરવા અને પોતાના પરમ કલ્યાણ માટે કરવો. (૧૨૬)

Satsangno āsharo potānā durguṇone ṭāḷavā, sadguṇone prāpt karavā ane potānā param kalyāṇ māṭe karavo. (126)

One should take the refuge of satsang to rid oneself of flaws, acquire virtues and attain ultimate moksha. (126)

सत्संग का आश्रय अपने दुर्गुणों को दूर करने, सद्‌गुणों को प्राप्त करने एवं अपने परम कल्याण के लिए करें। (१२६)

सत्संगाचा आश्रय स्वतःच्या दुर्गुणांना टाळण्यासाठी, सद्गुणांच्या प्राप्तीसाठी आणि स्वतःच्या परम कल्याणासाठी करावा. (126)

127

प्रसन्नतां समावाप्तुं स्वामिनारायणप्रभोः।

गुणातीतगुरूणां च सत्सङ्गमाश्रयेत् सदा॥१२७॥

પ્રસન્નતાં સમાવાપ્તું સ્વામિનારાયણપ્રભોઃ।

ગુણાતીતગુરૂણાં ચ સત્સઙ્ગમાશ્રયેત્ સદા॥૧૨૭॥

Prasannatām samāvāptum Swāminārāyaṇa-Prabhoho ।

Guṇātīta-gurūṇām cha satsangam āshrayet sadā ॥127॥

સ્વામિનારાયણ ભગવાન તથા ગુણાતીત ગુરુઓની પ્રસન્નતા પ્રાપ્ત કરવા સદા સત્સંગનો આશરો કરવો. (૧૨૭)

Swāminārāyaṇ Bhagwān tathā guṇātīt guruonī prasannatā prāpt karavā sadā satsangno āsharo karavo. (127)

One should forever take the refuge of satsang to attain the pleasure of Swaminarayan Bhagwan and the Gunatit gurus. (127)

भगवान श्रीस्वामिनारायण तथा गुणातीत गुरुओं की प्रसन्नता प्राप्त करने के लिए सदैव सत्संग का आश्रय करें। (१२७)

स्वामिनारायण भगवान आणि गुणातीत गुरूंची प्रसन्नता प्राप्त करण्यासाठी सदैव सत्संगाचा आश्रय करावा. (127)

128

अहो इहैव नः प्राप्तावक्षरपुरुषोत्तमौ।

तत्प्राप्तिगौरवान्नित्यं सत्सङ्गानन्दमाप्नुयात्॥१२८॥

અહો ઇહૈવ નઃ પ્રાપ્તાવક્ષરપુરુષોત્તમૌ।

તત્પ્રાપ્તિગૌરવાન્નિત્યં સત્સઙ્ગાનન્દમાપ્નુયાત્॥૧૨૮॥

Aho ihaiva nah prāptāv-Akṣhara-Puruṣhottamau ।

Tat-prāpti-gauravān-nityam satsang-ānandam āpnuyāt ॥128॥

અહો! આપણને અક્ષર અને પુરુષોત્તમ બંને અહીં જ મળ્યા છે. તેમની પ્રાપ્તિના કેફથી સત્સંગના આનંદને સદાય માણવો. (૧૨૮)

Aho! Āpaṇne Akṣhar ane Puruṣhottam banne ahī ja maḷyā chhe. Temanī prāptinā kefthī satsangnā ānandne sadāy māṇavo. (128)

O! We have attained both Akshar and Purushottam here [in this life]. With the joy of having attained them, one should always relish the bliss of satsang. (128)

अहो! हमें तो अक्षर एवं पुरुषोत्तम दोनों यहीं मिले हैं। उनकी प्राप्ति के उल्लास से सत्संग के आनंद का सदैव अनुभव करें। (१२८)

अहो! आपल्याला अक्षर आणि पुरुषोत्तम दोन्ही येथेच मिळाले आहेत. त्यांच्या प्राप्तीच्या कैफाने सत्संगाचा आनंद सदैव मानावा. (128)