પુરુષોત્તમ પ્રકાશ
પ્રકારઃ ૩૦
દોહા
વળતું વાલમે વિચારિયું, આંહિ મંદિર કરીએ એક ।
માંહિ બેસારિયે મૂરતિ, અતિ સારી સહુથી વિશેક ॥૧॥
ગઢડે મહારાજ ઘણું રહ્યા, એમ જાણે છે સહુ જન ।
માટે મંદિર કરાવિએ, મર આવી કરે દરશન ॥૨॥
મૂરતિ દ્વારે મનુષ્યનું, થાશે કોટિનું કલ્યાણ ।
એહ ઉત્તમ ઉપાય છે, એમ બોલિયા શ્યામ સુજાણ ॥૩॥
સુણી સંત રાજી થયા, રાજી થયા સહુ હરિજન ।
પછી મોટું મંદિર કરાવવા, અતિ ઉતાવળું ભગવન ॥૪॥
ચોપાઈ
કર્યું ખાત મુહૂર્ત હરિ હાથે રે, તિયાં હું1 પણ હતો સંગાથે રે ।
નાખી નાથે પાયો નક્કી કર્યું રે, એમ આપે મંદિર આદર્યું રે ॥૫॥
હાં હાં કરતાં થયું તૈયાર રે, વળી ઘણી લાગી નહિ વાર રે ।
કર્યું મોટું મંદિર બે માળ રે, કરાવિયું હેતે શું દયાળ રે ॥૬॥
થયું મંદિર પૂરું જે વાર રે, માંહિ મૂરતિ પધરાવી તે વાર રે ।
ગુણસાગર જે ગોપીનાથ રે, તે તો પધરાવ્યા પોતાને હાથ રે ॥૭॥
રાધા સહિત શોભે અતિ સારા રે, જે જુવે તેને લાગે પ્યારા રે ।
એ તો વાસુદેવ ભગવાન રે, જે જુવે તે થાય ગુલતાન રે ॥૮॥
એ જે ગોપીનાથની મૂરતિ રે, એ તો સુંદર શોભે છે અતિ રે ।
એવી મૂરતિ એમ પધરાવી રે, સુંદર મંદિર સારું બનાવી રે ॥૯॥
બાંધ્યું ધામ શ્યામે સહુ કાજ રે, મે’ર કરીને પોતે મહારાજ રે ।
કંક2 દેશનું કરવા કલ્યાણ રે, કર્યું કામ એ શ્યામ સુજાણ રે ॥૧૦॥
જે જે જન કરે દરશન રે, મૂરતિ જોઈ થાયે મગન રે ।
કરે દંડવત પરણામ રે, તે તો પો’ત્યા છે પરમ ધામ રે ॥૧૧॥
વળી મન કર્મ ને વચને રે, નિરખ્યા ગોપીનાથ જે જને રે ।
તે તો પામશે અક્ષરધામ રે, થાશે જન તે પૂરણકામ રે ॥૧૨॥
એમ દયા કરીને દયાળે રે, કર્યાં કલ્યાણ બહુનાં આ કાળે રે ।
કોઈ ભાવે અભાવે આજ ભજે રે, આવે હરિ તેડવા તન તજે રે ॥૧૩॥
ભાવે કરી કરે જે ભગતિ રે, તે તો પામે પરમ પ્રાપતિ રે ।
અન્ન ધન વાહન વસને રે, વાસણ ભૂષણાદિ પૂજ્યા જને રે ॥૧૪॥
ફળ ફૂલ આદિક જેહ રે, હેતે કરી આપે જન તેહ રે ।
કુસુમ હાર તોરા ને ગજરા રે, બાજુ કાજુ કુંડળ ગુછ ખરા રે ॥૧૫॥
આપી નાથને જોડિયા હાથ રે, તે તો થઈ ચૂક્યા છે સનાથ રે ।
થાય સેવા તે સર્વે જો રીતે રે, કર્યું જન હેતે પોતે પ્રીતે રે ॥૧૬॥
કર્યું કામ એ મોટું મહારાજે રે, સહુ જીવના કલ્યાણ કાજે રે ।
એમ બહુ બહુ કર્યા ઉપાય રે, જીવ લઈ જાવા ધામમાંય રે ॥૧૭॥
તેનો આગ્રહ છે આઠુ જામ રે, નથી પામતા પળ વિશરામ રે ।
જાણે બાંધી ધામ ઘણાં ઘણાં રે, કરું બાર અપાર મોક્ષતણાં રે ॥૧૮॥
ચાર વર્ણ ને આશ્રમ ચાર રે, સહુ પામે ભવજળ પાર રે ।
મારો આવવાનો અર્થ શિયો રે, જ્યારે જીવને સંકટ રિયો રે ॥૧૯॥
ગઢપુર મંદિરથી અપાર રે, કૈક જીવનો કર્યો ઉદ્ધાર રે ।
ખાયે પીયે રહે ખુશી રમે રે, આવે નાથ તેડવા અંત સમે રે ॥૨૦॥
ઇતિ શ્રી સહજાનંદ સ્વામી ચરણકમલ સેવક નિષ્કુળાનંદ મુનિ વિરચિતે પુરુષોત્તમપ્રકાશ મધ્યે ત્રિંશત્તમઃ પ્રકારઃ ॥૩૦॥
Purushottam Prakash
Prakar - 30
Dohā
Valatu vālame vichāriyu, āhi mandir karie eka.
Māhi besāriye murati, ati sāri sahuthi visheka..1
And then Maharaj thought to build a mandir here. In this mandir, we shall install a murti that is extremely nice and superior... 1
Gadhade Mahārāja ghanu rahyā, ema jāne chhe sahu jana.
Māte mandir karāvie, mara āvi kare darashana..2
Maharaj stayed in Gadhada for a long time, as all devotees know this. Therefore, a mandirshould be built here; it’s great if people do darshan here... 2
Murati dvāre manushyanu, thāshe kotinu kalyāna.
Eha uttama upāya chhe, ema boliyā Shyāma sujāna..3
Through the murtis, millions will attain liberation. This is the best method said Maharaj himself... 3
Suni santa rāji thayā, rāji thayā sahu harijana.
Pachhi motu mandir karāvavā, ati utāvalu Bhagavan..4
Upon hearing this, the sadhus became happy; and so did all the devotees. Then, to build this large mandir, Maharaj started the work rapidly... 4
Chopāi
Karyu khāta muhurta Hari hāthe re, tiyā hu pana hato sangāthe re.
Nākhi nāthe pāyo nakki karyu re, ema āpe mandir ādaryu re..5
Maharaj, with his own hands, did the ground-breaking ceremony (khāt"meaning_en"class="text_">-muhurta); I (Nishkulanand
Swami) was present. Maharaj placed the foundation stones here; in this way, he began the construction... 5
Hā hā karatā thayu taiyāra re, vali ghani lāgi nahi vāra re.
Karyu motu mandira be māla re, karāviyu heteshu dayāla re..6
The temple became ready with ease; and it did not take long. It was a large mandir with two stories; Maharaj lovingly built this temple... 6
Thayu mandira puru je vāra re, māhi murati padharāvi te vāra re.
Guna-sāgara je Gopinātha re, te to padharāvya potāne hātha re..7
Once the mandir was ready, murtis were then installed in the temple. The murti of Gopinathji, which is virtuous, was installed by Maharaj’s own hands... 7
Rādhā sahita shobhe ati sārā re, je juve tene lāge chhe pyārā re.
E to Vāsudeva Bhagavānare, je juve te thāya gulatān re..8
Alongside is the murti of Radha, which is attractive too; whoever looks at them become enamored. This is God’s murti; whoever looks at it becomes filled with joy... 8
E je Gopināthani murati re, e to sundara shobhe chhe ati re.
Evi murati ema padharāvi re, sundar mandir sāru banāvi re..9
That same murti of Gopinathji is extremely beautiful and attractive. Such murtis were installed in the spectacular mandir built here... 9
Bāndhyu dhāma shyāme sahu kāja re, me’ra karine pote Mahārāja re.
Kanka deshanu karavā kalyāna re, karyu kāma e Shyāma sujān re..10
Maharaj built this mandir for the good of all, by showing compassion himself. To liberate all those in the district of Kathiyawad, Maharaj build a mandir... 10
Jej e jana kare darashana re, murati joi thāye magan re.
Kare dandavata paranām re, te to po’tyā chhe parama dhāma re..11
Whoever does darshan here become happy. Those who do dandvats and bow down here have reached Akshardham... 11
Vali mana karma ne vachane re, nirakhyā Gopinātha je jane re.
Te to pāmashe aksharadhāma re, thāshe jana te puranakāma re..12
With their mind, actions or speech, those who have seen Gopinathji Maharaj will attain Akshardham; they will become fully perfect in all ways... 12
Ema dayā karine dayāle re, karya kalyān bahuna ā kāle re.
Koi bhāve abhāve āj bhaje re, āve Hari tedavā tana taje re..13
In this way, Maharaj showed compassion; this time he liberated many. Even if one worships Maharaj with or without love, Maharaj comes to take them to Akshardham when they die... 13
Bhāve kari kare je bhagati re, te to pāme parama prāpati re.
Anna dhana vāhana vasane re, vāsana bhushanādi pujyā jane re..14
Those who have performed devotion with love attain the superior Akshardham. Devotees who have served through giving food, money, vehicles, clothes, utensils, ornaments and other items... 14
Fala fula ādika jeha re, hete kari āpe jana teha re.
Kusuma hāra torā ne gajarā re, bāju kāju kundala guchha kharā re..15
Or fruits, flowers and other such items that devotees give to Maharaj with love. Some gave bracelets and necklaces of flowers, a tassel of flowers, earrings, flowers to put on the top of the ear and other beautiful items... 15
Āpi nāthane jodiyā hātha re, te to thai chukya chhe sanāth re.
Thāya seva te sarve jo rite re, karyu jana hete pote prite re..16
Thos who gave these items to Maharaj with folded hands attained Maharaj. Devotees did sevā in any way and with love... 16
Karyu kāma e motu Mahārāja re, sahu jivana kalyāna kāje re.
Ema bahu bahu karyā upāya re, jiva lai jāvā dhāma māya re..17
In this way, Maharaj accomplished this huge task of liberating countless jivas. He used many methods to take the jivas to Akshardham... 17
Teno āgraha chhe āthu jāma re, nathi pāmatā pala visharām re.
Jāne bāndhi dhāma ghanā ghanā re, karu bāra apāra mokshatanā re..18
Maharaj constantly has a strong strive to do this; he does not rest for even a moment. Maharaj understands that many mandirs have been built; let me make even more doors for liberation to be achieved... 18
Chāra varna ne āshrama chāra re, sahu pāme bhavajala pāra re.
Māro āvavāno artha shiyo re, jyāre jivane sankata riyo re..19
Everyone belonging to the four varnas and the four āshrams should be liberated. What is the point of me coming onto this earth if the jivas are still suffering?... 19
Gadhapur mandirathi apāra re, kaika jivano karyo uddhār re.
Khāye piye rahe khushi rame re, āve nātha tedavā anta same re..20
Through the Gadhada mandir, countless jivas have been uplifted. One can eat, drink, stay happy and play; Maharaj comes to take them to Akshardhm at the end of their life... 20
Iti Shri Sahajānanda Swami charana kamal sevaka Nishkulananda Muni virachite Purushottama-Prakāsha madhye trashattamah prakārah..30
