પ્રકરણ - ૧૦૭: નિર્લોભી વર્તમાન
અન્ન ખાવું તે ક્ષુધાને ખોવા, જળ પિવું તે પ્રાણને ટોવા;
રહેવું અન્ય વસ્તુથી નિરાશ, એમ સમજે છે હરિના દાસ. ૩૫
શીત ઉષ્ણ નિવારવા તન, રાખે અંગે વસ્ત્ર હરિજન;
જેવું મળે તેવું રાખે પાસ, એમ સમજે છે હરિના દાસ. ૩૬
તેહ વિના છે સર્વેનો ત્યાગ, વિષય સુખ સાથે છે વૈરાગ્ય;
ક્યારે ઇચ્છે નહિ જાણી કાશ, એમ સમજે છે હરિના દાસ. ૩૭
સોના રૂપામાં સુખ ન માને, જેને મહાપ્રભુ આવિયા પાને;
કીટ બ્રહ્માલગી દેખે નાશ, એમ સમજે છે હરિના દાસ. ૩૮
એક સમજાણું હરિમાં સુખ, બીજું સર્વે જણાણું છે દુઃખ;
જેવો જમકિંકર કાળપાશ, એમ સમજે છે હરિના દાસ. ૩૯
જેને મળ્યું છે મહાધન મોટું, બીજું સર્વે સમજાણું છે ખોટું;
પાપ જાણીને ન કરે પ્યાસ, એમ સમજે છે હરિના દાસ. ૪૦
અહિ વીંછી ને વિષ અંગાર, કાકવિષ્ટા માંહિ શિયું સાર;
એવું જાણી તજે સુખ આશ, એમ સમજે છે હરિના દાસ. ૪૧
એવી કોણ વસ્તુ છે આ ભૂમાં, જેમાં લોભે જે લોભ્યા પ્રભુમાં;
રહે છે અંતર સહુથી ઉદાસ, એમ સમજે છે હરિના દાસ. ૪૨
થઈ નાથ આપે નિરમાન, કરે સંસારીનું સનમાન. ૫
વળી સહે જગ ઉપહાસ, તોય ન કરે માન અવિનાશ;
જોને ઋષભદેવે કેવું સહ્યું, અતિશે નિરમાનને ગ્રહ્યું. ૬
જોને કપિલદેવ દયાળ, જેને મારવા ધાયા ભૂપાળ;
જોને વામનજી નિરમાની, બળીદ્વારે વસ્યા વરદાની. ૭
જોને રામ કેવા નિરમાન, નાગપાશે બંધાણા નિદાન;
જોને કૃષ્ણ કેવા સમરથ, મેલી માન તાણ્યો ઋષિરથ. ૮
એહ આદિ બહુ અવતાર, કહેતાં આવે નહિ તેનો પાર;
જુવો વર્તમાન કાળે આજ, કેવા નિર્માની છે મહારાજ. ૯
આપે સમર્થ ને સર્વે સહે, એવું નિરમાનીપણું ગ્રહે;
કરે તુચ્છ જીવ તિરસ્કાર, તે પર રોષ ન કરે લગાર. ૧૦
હવે એવા પ્રભુના જે દાસ, કહો કેમ ન સહે ઉપહાસ;
જેના નિરમાની ભગવાન, તેના જનને જોયે કેમ માન. ૧૧
રહેવું અન્ય વસ્તુથી નિરાશ, એમ સમજે છે હરિના દાસ. ૩૫
શીત ઉષ્ણ નિવારવા તન, રાખે અંગે વસ્ત્ર હરિજન;
જેવું મળે તેવું રાખે પાસ, એમ સમજે છે હરિના દાસ. ૩૬
તેહ વિના છે સર્વેનો ત્યાગ, વિષય સુખ સાથે છે વૈરાગ્ય;
ક્યારે ઇચ્છે નહિ જાણી કાશ, એમ સમજે છે હરિના દાસ. ૩૭
સોના રૂપામાં સુખ ન માને, જેને મહાપ્રભુ આવિયા પાને;
કીટ બ્રહ્માલગી દેખે નાશ, એમ સમજે છે હરિના દાસ. ૩૮
એક સમજાણું હરિમાં સુખ, બીજું સર્વે જણાણું છે દુઃખ;
જેવો જમકિંકર કાળપાશ, એમ સમજે છે હરિના દાસ. ૩૯
જેને મળ્યું છે મહાધન મોટું, બીજું સર્વે સમજાણું છે ખોટું;
પાપ જાણીને ન કરે પ્યાસ, એમ સમજે છે હરિના દાસ. ૪૦
અહિ વીંછી ને વિષ અંગાર, કાકવિષ્ટા માંહિ શિયું સાર;
એવું જાણી તજે સુખ આશ, એમ સમજે છે હરિના દાસ. ૪૧
એવી કોણ વસ્તુ છે આ ભૂમાં, જેમાં લોભે જે લોભ્યા પ્રભુમાં;
રહે છે અંતર સહુથી ઉદાસ, એમ સમજે છે હરિના દાસ. ૪૨
પ્રકરણ - ૧૧૦: નિર્માની વર્તમાન
મેલી પોતાની મોટ્યપ નાથ, મળી રહ્યા મનુષ્યને સાથ;થઈ નાથ આપે નિરમાન, કરે સંસારીનું સનમાન. ૫
વળી સહે જગ ઉપહાસ, તોય ન કરે માન અવિનાશ;
જોને ઋષભદેવે કેવું સહ્યું, અતિશે નિરમાનને ગ્રહ્યું. ૬
જોને કપિલદેવ દયાળ, જેને મારવા ધાયા ભૂપાળ;
જોને વામનજી નિરમાની, બળીદ્વારે વસ્યા વરદાની. ૭
જોને રામ કેવા નિરમાન, નાગપાશે બંધાણા નિદાન;
જોને કૃષ્ણ કેવા સમરથ, મેલી માન તાણ્યો ઋષિરથ. ૮
એહ આદિ બહુ અવતાર, કહેતાં આવે નહિ તેનો પાર;
જુવો વર્તમાન કાળે આજ, કેવા નિર્માની છે મહારાજ. ૯
આપે સમર્થ ને સર્વે સહે, એવું નિરમાનીપણું ગ્રહે;
કરે તુચ્છ જીવ તિરસ્કાર, તે પર રોષ ન કરે લગાર. ૧૦
હવે એવા પ્રભુના જે દાસ, કહો કેમ ન સહે ઉપહાસ;
જેના નિરમાની ભગવાન, તેના જનને જોયે કેમ માન. ૧૧