પ્રકરણ - ૬૮: ગઢડામાં સંતો સાથે જ્ઞાન ગોષ્ઠિ
પૂર્વછાયો
પછી મુક્તાનંદજીએ, પૂછ્યું પ્રભુને પ્રશન;
નાથ તમારું ગમતું જે, હોય તે કરિએ સાધન. ૪
પછી પ્રભુજી બોલિયા, તમે સાંભળો સર્વે જન;
જ્યારે પ્રભુને પામિયે, ત્યારે સર્વે થયાં સાધન. ૫
પછી જે જે કરવું, તેહની તે કહું વાત;
ગુરુ સંતને ભજવા, શ્રીહરિ જે સાક્ષાત. ૬
ચૈતન્ય ચૈતન્ય એક નહિ, ઇન્દ્રિય મન જીવ ઈશ્વર;
એક એકથી અધિક એહ, તેથી પર પરમેશ્વર. ૭
સંત અસંત એક નહિ, તે વિવેકબુદ્ધિ ધારવી;
મેં કરી જે લીલા અલૌકિક, તેને વારમવાર સંભારવી. ૮
મારા જનને અંતકાળે, જરૂર મારે આવવું;
બિરુદ મારું એ ન બદલે, તે સર્વે જનને જણાવવું. ૯
દાસના દાસ થઈને, વળી જે રહે સતસંગમાં;
ભક્તિ તેની ભલી માનીશ, રાચીશ તેના રંગમાં. ૧૦
મારા લોક મારી મૂરતિ, તે સત્ય નિર્ગુણ છે સહિ;
તેને અસત્ય જે જાણશે, તે નાસ્તિક મારા નહિ. ૧૧
મારું ધાર્યું અસત્ય સત્ય થાય છે, સમરથ મારું નામ સહિ;
મારી દ્રષ્ટિએ જક્ત ઊપજે સમે, અનેક રૂપે માયા થઈ. ૧૨
પ્રકટ રૂપે સતસંગમાં, રહું છું રૂડી પેર્ય;
વળી અવનિએ અવતાર લહું, નૃપ યોગી વિપ્રને ઘેર્ય. ૧૩
જન એટલું એ જાણવું, જે કહી તમને વાત;
નિઃશંક રહો નાથ કહે, સુણી જન થાય રળિયાત. ૧૪
પછી જનને જમાડવા, પાક કરાવિયા બહુ પેર્ય;
સુંદર આસન આલિયાં, સંત બેસાર્યા તે ઉપર્ય. ૧૫
જમી જમીને જન સરવે, પરિપૂરણ પોતે થિયા;
પછી દૂધ સાકર દોવટે, દેવા આપે આવિયા. ૨૦
લીયે ન લીયે દિયે પરાણે, હરિ પીરસે હાથડે;
ના ના પાડે ઠામ સંતાડે, તેને તે રેડે માથડે. ૨૧
નાથ તમારું ગમતું જે, હોય તે કરિએ સાધન. ૪
પછી પ્રભુજી બોલિયા, તમે સાંભળો સર્વે જન;
જ્યારે પ્રભુને પામિયે, ત્યારે સર્વે થયાં સાધન. ૫
પછી જે જે કરવું, તેહની તે કહું વાત;
ગુરુ સંતને ભજવા, શ્રીહરિ જે સાક્ષાત. ૬
ચૈતન્ય ચૈતન્ય એક નહિ, ઇન્દ્રિય મન જીવ ઈશ્વર;
એક એકથી અધિક એહ, તેથી પર પરમેશ્વર. ૭
સંત અસંત એક નહિ, તે વિવેકબુદ્ધિ ધારવી;
મેં કરી જે લીલા અલૌકિક, તેને વારમવાર સંભારવી. ૮
મારા જનને અંતકાળે, જરૂર મારે આવવું;
બિરુદ મારું એ ન બદલે, તે સર્વે જનને જણાવવું. ૯
દાસના દાસ થઈને, વળી જે રહે સતસંગમાં;
ભક્તિ તેની ભલી માનીશ, રાચીશ તેના રંગમાં. ૧૦
મારા લોક મારી મૂરતિ, તે સત્ય નિર્ગુણ છે સહિ;
તેને અસત્ય જે જાણશે, તે નાસ્તિક મારા નહિ. ૧૧
મારું ધાર્યું અસત્ય સત્ય થાય છે, સમરથ મારું નામ સહિ;
મારી દ્રષ્ટિએ જક્ત ઊપજે સમે, અનેક રૂપે માયા થઈ. ૧૨
પ્રકટ રૂપે સતસંગમાં, રહું છું રૂડી પેર્ય;
વળી અવનિએ અવતાર લહું, નૃપ યોગી વિપ્રને ઘેર્ય. ૧૩
જન એટલું એ જાણવું, જે કહી તમને વાત;
નિઃશંક રહો નાથ કહે, સુણી જન થાય રળિયાત. ૧૪
પછી જનને જમાડવા, પાક કરાવિયા બહુ પેર્ય;
સુંદર આસન આલિયાં, સંત બેસાર્યા તે ઉપર્ય. ૧૫
જમી જમીને જન સરવે, પરિપૂરણ પોતે થિયા;
પછી દૂધ સાકર દોવટે, દેવા આપે આવિયા. ૨૦
લીયે ન લીયે દિયે પરાણે, હરિ પીરસે હાથડે;
ના ના પાડે ઠામ સંતાડે, તેને તે રેડે માથડે. ૨૧
