સ્નેહગીતા
કડવું ૩૧
ઉદ્ધવજી તમે એશું બોલીયુંજી, અમને એ કહ્યું તમે અણતોળિયુંજી1 ।
ભાઈ અમને ભામિનીને2 શીદ પાડો છો ભૂલીયુંજી, છતે કંથે3 છાર4 કો’ને કેણે ચોળીયુંજી ॥૧॥
છાર ન ચોળ્યું છતે ધણીએ, એતો વિધવા કેરો વેપાર છે ।
કંથ વિયોગી અંતર રોગી, તેને ભૂંસવી ભલી છાર છે ॥૨॥
વળી નર કોઈ નિરભાગી, સુત વિત્ત દારાનો દુઃખિયો ।
તેહ જોગ લઈને જાય જંગલે, થાવાનો કોઈ સ્થળે સુખિયો ॥૩॥
વળી ભવવૈભવ5 જેને હોય વા’લા, તે તો એક બ્રહ્મ કહી ઉચ્ચરે ।
ભાય ઉભયભ્રષ્ટ થઈને, પછી મનમાન્યા વિષય કરે ॥૪॥
વળી ધણી વિના જે ધ્યાન ધરે, તે તો કોઈકનું ઘર ઘાલવા ।
જેમ આંખ્ય મીંચી બેસે બલાઈ,6 તે તો ઝડપી ઉંદરને ઝાલવા ॥૫॥
ડગમગ દિલ ચળ7 ચિત્તવાળા, જેને પ્રતીતિ નહિ પ્રગટતણી ।
તે તો વણ કહ્યે વેપાર એહવો, ભાઈ ધાઈને કરશે તેનો ધણી ॥૬॥
ઉદ્ધવજી તમે કહ્યું જે અમને, તેમાં સાર ન દીઠો કાંઈ શોધતાં ।
અમને કહ્યું એવું જે જ્ઞાન, તમને કેટલું થયું પરમોદતાં8 ॥૭॥
બહુ સાધને સાધ્યું હશે, ઉદ્ધવજી એવું જ્ઞાન ।
આટલા દિવસ આવા9 વેષનું, કેમ અળગું ન કર્યું અજ્ઞાન ॥૮॥
બીજાને તો જોગ ધરાવો, ભાઈ તમે તે ભોગી કેમ રહ્યા ।
અમે કંગાલની ઉપરે, છેક ન થઈએ નિર્દયા ॥૯॥
એવા સંદેશા સાટે ઉદ્ધવ, કેમ ના’ણ્યો કૂપ10 વિષનો ભરી।
નિષ્કુળાનંદના નાથનું મોકલ્યું, ખાત અમે ખાંતે કરી ॥૧૦॥ કડવું ॥૩૧॥