સ્નેહગીતા
કડવું ૪૩
ધન્ય ધન્ય ગોપિકા સ્નેહની મૂરતિજી, જેને અલબેલો સંભારે છે અતિ અતિજી ।
જેહનો અપાર સ્નેહ ને અપાર મતિજી, જેના જશ ગાય છે નિત્યે નિત્યે શ્રુતિજી ॥૧॥
શ્રુતિ ગાય છે જશ જેનો, વળી સરાયે1 છે જેને શ્રીહરિ ।
ધન્ય ધન્ય સ્નેહ એહનો, વળી સાચી ભક્તિ એણે કરી ॥૨॥
ધન્ય ધન્ય એહનો પ્રેમ કહીએ, ધન્ય ધન્ય એહની પ્રીતને ।
ધન્ય ધન્ય હેત એના હૈયાનું, ધન્ય ધન્ય એહની રીતને ॥૩॥
ધન્ય ધન્ય ભાવ ભલો એહનો, ધન્ય ધન્ય એહની મત્યને ।
ધન્ય ધન્ય સમજણ એહની, ધન્ય ધન્ય એહનાં કૃત્યને2 ॥૪॥
ધન્ય ધન્ય અંતર એહનું, ધન્ય ધન્ય એહના મનને ।
ધન્ય ધન્ય બુદ્ધિ ચિત્ત સમેતને, જે કર્યું અર્પણ કૃષ્ણને ॥૫॥
શ્રવણ નયન નાસિકા, ધન્ય ત્વચા રસના તેહને ।
પાદ પાણિ ધન્ય એહનાં, ધન્ય ધન્ય એહના દેહને ॥૬॥
સર્વે અંગે અતિ રંગે, કરી કૃષ્ણની જેણે ભગતિ ।
ત્રિલોકશું તોડી હરિશું જોડી, કરી પ્રીત અચળ અડગ અતિ ॥૭॥
ભવરોગ વામી કૃષ્ણ પામી, સ્વામી સદા સુખકંદને ।
દાઝ ટળી શાંતિ વળી, મળી પરમાનંદને ॥૮॥
કરી પ્રીત પૂરણ રીતે, જીતી ગઈ જશ જુવતી ।
જશ જેના ઊત્તમ એના, ગુણ ગાય છે ગૃહસ્થ ને જતિ3 ।૯॥
ભૂત ભવિષ્ય વર્તમાનમાં, કોઈએ સ્નેહ તુલ્ય નથી આવતું ।
નિષ્કુળાનંદના નાથજીને, સ્નેહ વિના નથી ભાવતું ॥૧૦॥ કડવું ॥૪૩॥