સ્નેહગીતા
કડવું ૩૮
ઉદ્ધવ ઉચ્ચરિયા કરી અતિ વિનતિજી, માતાજી મારી છે જો થોડી મતિજી ।
મૂઢ નવ જાણે ગૂઢ તમારી ગતિજી, આપો મને આજ્ઞા જાઉં હવે જુવતિજી ॥૧॥
જાઉં હવે જગદીશ પાસે, એવી આજ્ઞા કરો તમે ।
ત્યારે સુંદરી કહે સારું વીરા, સુખે પધારો રાજી અમે ॥૨॥
પછી ભવન ભવન ગઈ ભામીની, લાવી ભેટ ભૂધર અરથે ।
મહી માખણ દૂધ ઘૃત ગાડવા,1 વળી લાવીને બાંધ્યા રથે ॥૩॥
કોઈક કુરમલડો2 લાવી, કોઈક તલ બાજરી તલ સાંકળી ।
કોઈક ધોતી પોતી3 પીતાંબર, કોઈ લાવી કાળી કાંબળી ॥૪॥
ભર્યો રથ લઈ ભેટશું, લાવી વસ્તુ બહુ પ્રકારની ।
અગર ચંદન માળા આપી, ઉદ્ધવ કરજો પૂજા મોરારની ॥૫॥
કોઈક કહે ચરણ હૃદે ધરજો, કોઈ કહે અંગોઅંગ ભેટજો ।
કોઈક કહે હૈયે હાથ ચાંપી, કોઈ કહે ચરણમાં લોટજો4 ॥૬॥
કોઈ કહે જઈ બકી લેજો, કોઈ કહે ગાલ ઝાલી તાણજો ।
કોઈ કહે હાથ જોડી કહેજો, હરિ અમને પોતાનાં જાણજો ॥૭॥
જેને જેવું અંગ હતું, તેણે તે તેવું કા’વિયું ।
હેત છુપાળ્યું નવ છુપે, હૈયાનું તે હોઠે આવિયું ॥૮॥
વળી સહુ મળી પ્રણામ કહ્યા, ઉદ્ધવ કહેજો જઈ કૃષ્ણને ।
દયાનિધિ દયા કરીને, દેજો વહેલાં હરિ દૃષ્ણને ॥૯॥
ઉદ્ધવજી સ્તુતિ કરજો, કર જોડી અમારી વતી ।
નિષ્કુળાનંદના નાથ આગળે, વિધવિધ કરજો વિનતિ ॥૧૦॥ કડવું ॥૩૮॥