કીર્તન મુક્તાવલી
ભક્ત પ્રહ્લાદ-નૃસિંહાવતાર સંવાદ
૨-૧૦૪૯: અજાણ્ય
Category: નૃત્ય ગીતો
નૃસિંહાવતાર: ઊઠો, પ્રહ્લાદ. મૈં તુમ્હારી ભક્તિ સે અતિ પ્રસન્ન હૂં.
ભક્ત પ્રહ્લાદ: હે પ્રભુ! આપ અપને અસલ સ્વરૂપ મેં પ્રગટ હો. આપ કા યે ભયંકર ઔર વિકરાલ સ્વરૂપ દેખ કર સબ દેવગણ ભયભીત હૈ. ઔર દેવગણો કી યહ પ્રાર્થના હૈ કે આપકા યે ભીસણ ક્રોધ ભી શાંત હો.
નૃસિંહાવતાર: હે વસ્ત. તુમ તો ભયભીત નહીં હો ના?
ભક્ત પ્રહ્લાદ: ના, ભગવન, ના. મૈં તનેક ભી ભયભીત નહીં હૂં. જબ આપ કે શરણ મેં મીલા હે શરણ, તો મેરા સફલ હુવા હૈ યે જનમ.
નૃસિંહાવતાર: ધન્ય હો, ભક્ત. ધન્ય હો! માગો. માગો. વરદાન માગો. મૈં અતિ પ્રસન્ન હૂં.
ભક્ત પ્રહ્લાદ: મેરે પિતા કે સબ પાપ માફ કર દીજીયે. તાકી ઉનકો મોક્ષ મીલે.
નૃસિંહાવતાર: હે ભક્તરાજ, આપ કે પિતા હો કે નાતે હી હિરણ્યકશ્યપ પવિત્ર હો ગયે હૈ ઔર પૂર્વકર્માનુસાર ઉન્હે મોક્ષ ભી મીલ ગયા હૈ. ઔર કુછ માગો.
ભક્ત પ્રહ્લાદ: પ્રભુ, અબ મુજ કો આપ કે સાથ લે ચલીયે.
નૃસિંહાવતાર: ના, ના, ભક્ત પ્રહ્લાદ. અભી તો તુમ્હે હમારી કંઈ કામ કરને હૈ. આજ સે ઇસ રાજગાદી પર તુમ બૈઠોંગે. નીતિ સે રાજ કરોંગે, ધર્મ કી રક્ષા કરોંગે, ઔર હમ તુમ્હારી રક્ષા કરેંગે.
ભક્ત પ્રહ્લાદ: હે પ્રભુ, મેરે બાહ્યદેહ કી રક્ષા કો મૈં નહીં માનતા. મેરી ઇન્દ્રિયોરૂપી શત્રુઓ સે મેરી રક્ષા કરો. યહી પ્રાર્થના હૈ. તો હી મૈં યહી રાજગાદી પર બૈઠુંગા.
નૃસિંહાવતાર: ધન્ય હૈ, ભક્તરાજ. વરદાન માગના તો કોઈ તુમ સે સીખે. મૈં તુમ્હારી વાણી સે પ્રસન્ન હું. સદૈવ મૈં તુમ્હારી ભક્તિ સે પ્રસન્ન રહુંગા. ઔર જૈસે કહા વૈસે હી તુમ્હારી રક્ષા કરુંગા.
ભક્ત પ્રહ્લાદ: પ્રભુ, પ્રણામ હો.
ભગવાન વિષ્ણુ કી જય! ભક્ત પ્રહ્લાદ કી જય!
Bhakta Prahlād-Nṛusinhāvatār samvād
2-1049: unknown
Category: Nrutya Gito
Nṛusinhāvatār: Ūṭho, Prahlād. Me tumhārī bhakti se ati prasanna hu.
Bhakta Prahlād: He Prabhu! Āp apane asal swarūp me pragaṭ ho. Āp kā ye bhayankar aur vikarāl swarūp dekh kar sab devagaṇ bhayabhīt hai. Aur devagaṇo kī yah prārthanā hai ke āpakā ye bhīsaṇ krodh bhī shānt ho.
Nṛusinhāvatāra: He vasta. Tum to bhayabhīt nahī ho nā?
Bhakta Prahlād: Nā, Bhagwan, nā. Mei tanek bhī bhayabhīt nahī hu. Jab āp ke sharaṇ me mīlā he sharaṇ, to merā safal huvā hai ye janam.
Nṛusinhāvatār: Dhanya ho, bhakta. Dhanya ho! Māgo. Māgo. Varadān māgo. Mei ati prasanna hu.
Bhakta Prahlād: Mere pitā ke sab pāp māf kar dījīye. Tākī unako mokṣha mīle.
Nṛusinhāvatār: He bhaktarāj, āp ke pitā ho ke nāte hī Hiraṇyakashyap pavitra ho gaye hai aur pūrvakarmānusār unhe mokṣha bhī mīḷ gayā hai. Aur kuchh māgo.
Bhakta Prahlād: Prabhu, ab muj ko āp ke sāth le chalīye.
Nṛusinhāvatār: Nā, nā, Bhakta Prahlād. Abhī to tumhe hamārī kaī kām karane hai. Āj se is rāj-gādī par tum baiṭhonge. Nīti se rāj karonge, dharma kī rakṣhā karonge, aur ham tumhārī rakṣhā karenge.
Bhakta Prahlād: He Prabhu, mere bāhyadeh kī rakṣhā ko mei nahī mānatā. Merī indriyorūpī shatruo se merī rakṣhā karo. Yahī prārthanā hai. To hī mai yahī rāj-gādī par baiṭhungā.
Nṛusinhāvatār: Dhanya hai, bhaktarāj. Varadān māganā to koī tum se sīkhe. Mai tumhārī vāṇī se prasanna hu. Sadaiv mai tumhārī bhakti se prasanna rahungā. Aur jaise kahā vaise hī tumhārī rakṣhā karungā.
Bhakta Prahlād: Prabhu, praṇām ho.
Bhagwān Viṣhṇu kī jay! Bhakta Prahlād kī jay!
