ભક્તિનિધિ
કડવું - ૨
રાગ: ધન્યાશ્રી
ભાગ્ય જાગ્યાં (આજ) જાણવાં જેને ભેટ્યા ભગવાનજી, ત્રિલોકમાં ના’વે કોઈ તેહને સમાનજી ।
જેહને મળિયા પ્રભુ મૂર્તિમાનજી, જેહ મૂર્તિનું ધરે ભવ1 બ્રહ્મા ધ્યાનજી ॥૧॥
રાગ: ઢાળ
ધ્યાન ધરે જેનું જાણજો, અજ ઈશ સરીખા સોઈ ।
તોયે અતિ અકળ છે એહને, જથારથ જાણે નહિ કોઈ ॥૨॥
એવી અલૌકિક મૂરતિ, અમાયિક અનુપ અમાપ ।
આગમ2 નિગમને3 અગોચર અતિ, તેનો કરી શકે કોણ થાપ4 ॥૩॥
થાપ ન થાયે એવા આગમે, વર્ણવિયા વારમવાર ।
તેહ પ્રભુને કેમ પામિએ, જેનો કોઈ ન પામિયા પાર ॥૪॥
તેહ હરિ નરતન ધરી, આપે આવે અવનિ મોઝાર ।
ત્યારે મળાય એ મૂર્તિને, જ્યારે નાથ થાય નર આકાર ॥૫॥
મહારાજ થાય જ્યારે મનુષ્ય જેવા, દેવા જીવોને અભયદાન ।
ત્યારે પલ પાકે સહુ પ્રાણધારીની, જ્યારે ભૂમિ આવે ભગવાન ॥૬॥
ત્યારે ભક્તને ભક્તિ કરવા, ઊઘડે દ્વાર અપાર ।
થાય સેવકને સેવ્યા સરખા, જ્યારે પ્રગટે પ્રાણ આધાર ॥૭॥
ત્યારે સુગમ થાય છે સહુને, પ્રાણધારીને પરમાનંદ ।
ન હોય દરશ સ્પર્શનું દોયલું,5 સદા સોયલા6 હોય સુખકંદ ॥૮॥
સાકાર સુંદર મૂરતિ, જોઈ જન મગન મન થાય ।
પછી સેવા કરી એવા શ્યામની, મોટું ભાગ્ય માનવું મનમાંય ॥૯॥
પણ મૂરતિ મૂકી મહારાજની, બીજું માગવું નહિ બાળક થઈ ।
નિષ્કુળાનંદ નિર્ભય થાવા, હરિભક્તિ વિના ઇચ્છવું નહિ ॥૧૦॥