ભક્તિનિધિ
કડવું - ૧૨
રાગ: ધન્યાશ્રી
હરિની ભક્તિનો કરતાં દ્વેષજી, આવે અંગે અંતરે કોટિ કલેશજી ।
તેણે કરી રહે હેરાન હમેશજી, એહ માંહી સંશય નથી લવલેશજી ॥૧॥
રાગ: ઢાળ
લેશ સંશય નવ લેખવો, એનો દેખવો અસદ્ ઉપાય ।
નાખતાં રજ સૂરજ સામી, પાછી પડે આંખ્ય મુખમાંય ॥૨॥
જે જળથી શીતળ થાય, તેને લગાડે કોઈ તાપ ।
તેનું તે બાળે તનને, સામુનો1 થાય સંતાપ ॥૩॥
વળી જે વહ્નિથી ટાઢ ટળે, તેમાંજ નાંખિયે નીર ।
પછી બેસિયે પાસળે,2 શું શીત3 વીતે4 શરીર ॥૪॥
વળી જે ભોજને કરીને ભૂખ ભાગે, તે ભોજનમાં ભેળિયે ઝેર ।
તે કહો સુખ કેમ પામશે, જેણે કર્યું સુખદશું વેર ॥૫॥
જે પટે5 ઘટ6 ઢાંકિયે, તે પટનો કરીયે ત્યાગ ।
પછી ઇચ્છિયે પ્રવીણતા,7 તે મૂરખ નર કહ્યા લાગ8 ॥૬॥
જે ભૂમિમાં અન્ન ઊપજે, તે ભૂમિમાં વિષ વવાય ।
પછી અમરપણું ઇચ્છવું, તે તો અતિ અવળું કે’વાય ॥૭॥
એમ અભાગી નરને, હરિભક્તિમાંહિ અભાવ ।
તે કેમ તરશે સિંધુતોયને,9 જે બેઠા પથરને નાવ ॥૮॥
ડોબું10 ન ગમ્યું દૂઝણું,11 ભલી લાગી આવિયા12 ભેડ્ય13 ।
તજી દઈ તાંદુલને,14 કરી કૂકશ15 સારુ વઢવેડ્ય ॥૯॥
અલ્પમતિને અવળું સૂજે, સવળું સૂજે નહિ લવ લેશ ।
નિષ્કુળાનંદ એવા નરને, આપિયે શિયો ઉપદેશ ॥૧૦॥