ભક્તિનિધિ
પદ – ૮
રાગ: બિહાગડો
ભજો ભક્તિ કરી ભગવન રે; સંતો ભક્તિ કરી ભગવન રે.
માનો એટલું હિત વચન રે, સંતો૦ । ટેક
ભક્તિ વિના ભારે ભાગ્ય ન જાગે, જાણી લેજો સહુ જન ।
ભક્તિ વિના ભવદુઃખ ન ભાંગે, એ પણ માનવું મન રે; સંતો૦ ॥૧॥
ભક્તિ વિના ભટકણ ન ટળે, મર કરે કોટિક જતન ।
ભક્તિ વિના નિર્ભય નર નહિ, કરે સો સો જો સાધન રે; સંતો૦ ॥૨॥
ભક્તિ ભંડાર અપાર સુખનો, નિર્ધનિયાનું એ ધન ।
જે પામી ન રહે પામવું, એવું એ સુખસદન રે; સંતો૦ ॥૩॥
તે ભક્તિ તન માનવે1 થાયે, નહિ અન્ય તન કરવા સંપન2 ।
નિષ્કુળાનંદ કે’ નિરાશ થઈને, કરો હરિસેવન રે; સંતો૦ ॥૪॥ પદ॥ ૮॥
કડવું – ૩૩
રાગ: ધન્યાશ્રી
સેવા ન કરે તે સેવક શાનોજી, થયો હરિદાસ પણ હરામી છાનોજી ।
એહને ભક્ત રખે કોઈ માનોજી, અંતર પિતળ છે બા’રે ધૂંસ3 સોનાનોજી ॥૧॥
રાગ: ઢાળ
સોના સરિખો શોભતો, થયો ભક્ત ભવમાંહિ ભલો ।
લાખો લોક લાગ્યાં પૂજવા, દેખી આટાટોપ4 ઉપલો ॥૨॥
ખાવા પીવાની ખોટ ન રહી, મળે વસ્ત્ર પણ વિધવિધશું ।
સારો સારો સહુ કોઈ કહે, પામ્યો આ લોક સુખ પ્રસિદ્ધશું ॥૩॥
ભોજન વ્યંજન બહુ ભાતનાં, ઘણાં મળે ગામોગામ ।
મળ્યું સુખ વણ મહેનતે, જ્યારે કરી તિલક ધરી દામ5 ॥૪॥
આડંબર આણી ઉપલ્યો, થયો ભક્ત તે ભરપૂર ।
જાણ્યું કસર કોઈ વાતની, જોતાં રહી નથી જરૂર ॥૫॥
એવો બા’રે વેષ બનાવિયો, સારો સાચા સંત સમાન ।
પણ પાછું વળી નવ પેખિયું,6 એવું આવી ગયું અજ્ઞાન ॥૬॥
જે ભક્તપણું શું ભાળી મુજમાં, ભક્ત ભક્ત કહે છે ભવમાંઈ ।
ભક્તપણું નથી ભાસતું7, ભાસે છે ઠાવકી ઠગાઈ8 ॥૭॥
જે સર્વે સુખ શરીરનાં, લઈ લેવાં લોકની પાસથી ।
ભક્ત જાણી ભોળવાઈ ભોળા, આપે હૈયે હુલાસથી ॥૮॥
વળી વા’લી વસ્તુ વિલોકીને, આણી આપે જાણી હરિદાસ ।
જાણે અરથ એથી સરશે, એવો આણી ઉરે વિશ્વાસ ॥૯॥
તે વાત નથી તપાસતો, એવો દિલે દગાદાર છે ।
નિષ્કુળાનંદ નર કળ9 કરે છે, પણ સરવાળે શું સાર છે? ॥૧૦॥