સ્નેહગીતા
કડવું ૧
રાગ: ધન્યાશ્રી
મંગળ મૂર્તિ છે શ્રીમહારાજજી, વ્રજજનવલ્લભ શ્રીવ્રજરાજજી ।
મે’ર મુજ ઊપર કરો એવી આજજી, અંતર ઇચ્છે છે ગાવા ગુણ કાજજી ॥૧॥
ઢાળ
ગુણ ગાવા ગોવિંદ તમારા, ઇચ્છા તે મુજને અતિ ઘણી ।
ચવું1 ચરિત્ર સ્નેહગીતા, જેવી મતિ ગતિ છે મુજતણી ॥૨॥
સ્નેહે કથા હવે સુણો સહુ, બહુ પ્રકારે મેં પેખિયું2 ।
જપ તપ તીરથ જોગ3 યજ્ઞ, સ્નેહ સમાન નવ દેખિયું ॥૩॥
દાન પુણ્ય ને વ્રત વિધિ, કરે ભક્તિ નવધા કોય ।
સ્નેહ વિના સરવે સૂનું, જેમ ભોજન ઘૃત વીણ હોય ॥૪॥
નીર વિના જેમ સૂકું સરોવર, સુગંધ વિના શિયાં ફૂલ ।
તેમ સ્નેહ વિના સૂનું હૃદય, શું થયું ચવે છે ચંડૂલ4 ॥૫॥
પ્રેમ પખી5 છે લૂખી જો ભગતિ, કોઈ અનેક ગુણ ભાખે6 ભણે ।
ચૌદ વિદ્યાવાન ચતુર જન, વળી કવિ કોવિદને7 કોણ ગણે ॥૬॥
સ્નેહ વિના લૂખું લાગે, કથતાં તે કોરૂં જો જ્ઞાન ।
હેત વિનાનું હૃદય એવું, જેવી વર વિનાની જાન ॥૭॥
સ્નેહ વિના શોભે નહિ, હૃદય તે હરિદાસનું ।
પંકજનયનની8 પ્રીત વિના, અમથું શું રહેવું ઊદાસનું ॥૮॥
નેહનાં નયણે નીર વરસે, ગાતાં ગદગદ ગિરા9 નિસરે ।
કૃષ્ણ કૃષ્ણ કહેતાં મુખે, વળી વપુ10 વિકારને વીસરે ॥૯॥
પ્રીતે ચિત્ત ચરણે સોંપી, અને સ્નેહ સાચો જે કરે ।
નિષ્કુળાનંદના નાથ સાથે, સ્નેહીને સદા સંગે ફરે ॥૧૦॥ કડવું ॥૧॥