સ્નેહગીતા

કડવું ૨૯

ઉદ્ધવ કહે વળી સુંદરી સુણો સહુજી, તમે છો હરિને બાઈ વ્હાલી બહુજી ।

નિશદિન¹ નાથની સાથે બાઈ હું રહુંજી, કહ્યું મને શ્રીકૃષ્ણે તે તમને કહુંજી ॥૧॥

કહ્યું છે બાઈ કૃષ્ણજીએ, કરજો કર જોડી પ્રણામ ।

વળી વળી શું કહું કૃષ્ણ કહે, મારે સુંદરી² સુખધામ ॥૨॥

રાત દિવસ રટણ રહે છે, વારંવાર વ્રજ સાથને³ ।

તમારા પ્રેમની વાત પ્રમદા, નથી વિસરતી નાથને ॥૩॥

વળી ઊઠતાં બેસતાં એમ બોલે, શું કરતી હશે વ્રજ સુંદરી ।

સુતાં સુતાં જાગે જ્યારે, ત્યારે ગોપી ગોપી ઊઠે કરી ॥૪॥

એમ સંભાળે છે શ્યામળો, વળી વળી વ્રજજનને ।

પ્રાણ થકી અધિક અબળા, જણાવો છો જીવનને ॥૫॥

ભવ બ્રહ્મા ભજે છે જેને, તે તો ભજે છે બાઈ તમને ।

તમારી તેની ખબર ખરી, કાંઈ પડતી નથી અમને ॥૬॥

કોણ જાણે જે કેમ હશે, વળી નથી કળાતી વારતા ।

રાત દિવસ હૃદયથી, હરિ તમને નથી વિસારતા ॥૭॥

ઉદ્ધવ કહે હું આશ્ચર્ય પામ્યો, શિયાં પુણ્ય તમારાં છે સજની ।

સુતાં બેઠાં જાગતાં, વ્હાલો વાત કરે છે વળી વ્રજની ॥૮॥

બાઈ પ્યારી છો તમે પ્રાણથી, કૃષ્ણે કહ્યું ને હું પણ કહું ।

હરિ તમારા હેતનો હું, પાર કઈ પેરે લહું ॥૯॥

પણ હેત કરી હરિ હૈયાનું, હારદ⁴ કહ્યું છે અમને ।

નિષ્કુળાનંદના નાથનું ગમતું, તે સાંભળો તો કહું તમને ॥૧૦॥ કડવું ॥૨૯॥