સ્નેહગીતા
કડવું ૨૮
પછી ઊગ્યો અર્ક1 ને જાતી રહી જામનીજી,2 ભવન ભવનથી ભેળી થઈ ભામનીજી3 ।
નંદ ઘરે નવલો રથ કેનો આવ્યો કામનીજી, અલબેલો આવ્યા જાણી ધામધામનીજી ॥૧॥
ધામધામથી ધાઈ4 ગોપી, વળી રથ જાણીને રાજનો ।
ટોળે મળી વળી વનિતા, મેલ્યો ધંધો ઘર કાજનો ॥૨॥
આવી જોયું ત્યાં ઉદ્ધવ દીઠા, પછી ભેટી તેને ભાવશું ।
પછી પ્રેમે કરીને પ્રમદા, પૂછે ઉદ્ધવને ઉચ્છાવશું5 ॥૩॥
શિયો સંદેશો સુખનો, કૃષ્ણજીએ અમને કા’વિયો ।
તમને મૂક્યા તે ન આવ્યા, એવો શિયો અભાવ આવિયો ॥૪॥
સાચું કહેજો સમ અમારા, અમે પૂછું છું એ પ્રશ્નને ।
અમ ઉપરે ઉદ્ધવ એણે, કહો કેમ ધાર્યું છે કૃષ્ણને ॥૫॥
અહોનિશ ઉદ્ધવ તમે, મોહનશું રહો છો મળી ।
કોઈ વારે કૃષ્ણજી કહેતા, વ્રજમાં જાશું વળી ॥૬॥
ઉદ્ધવ કહેજો અમને, હોય જથારથ જેવું સહિ ।
શિયે વાંકે શ્યામળો, વળી વ્રજમાં આવ્યા નહિ ॥૭॥
સ્નેહ છે એને કોણ સાથે, કેની પ્રીત કરી પિયુ વાધિયા ।
કેને વશ થઈ રહ્યા વહાલો, જે અમને તજી તેના થયા ॥૮॥
ઉદ્ધવ અમને અલબેલાની, કથા તે સર્વે કહો કથી ।
કોણ કારણ ઉદ્ધવ અમને, મોહને ઉતાર્યાં મનથી ॥૯॥
ઉદ્ધવજી હવે ઊચ્ચરો, રખે વા’લે કહ્યું તે વિસારતા ।
નિષ્કુળાનંદના નાથજીની, કરો વિધ વિધ વારતા ॥૧૦॥ કડવું ॥૨૮॥