વચન વિધિ
કડવું – ૧૪
વળી એક વચન વિરોધીની વાતજી, સતી પતિવ્રતા સીતા સાક્ષાતજી
આપે ઇન્દિરા1 જગે જાનકી વિખ્યાતજી, તેણે પણ કરી આજ્ઞાની ઘાતજી
ઘાત થઈ તેની વાત કહું, જાનકી બોલિયાં એમ ॥
લછમન તમારા ભાઈની ભીડ્યે,2 જાઓ બેસી રહ્યા કો’ કેમ ॥૨॥
ત્યારે રામાનુજ3 કહે રામને, નથી લોપનાર ત્રિલોકમાં ॥
વચન માની મગન રહો, શીદ રહો છો શોકમાં ॥૩॥
ત્યારે વૈદેહીએ વચનનાં, લછમનને લગાડ્યાં બાણ ॥
તું જાણે રામ મર્યે વરે મુજને, તે ન વરું તજીશ હું પ્રાણ ॥૪॥
ત્યારે રામાનુજે હૃદે ધારિયું, ઇન્દિરા તોયે પણ સ્ત્રી ખરી ॥
પછી રામની આણ્ય4 આપી ચાલિયા, કેડે લંકેશ વેષ આવ્યો ધરી ॥૫॥
સંન્યાસીરૂપે કહ્યું સીતાને, આપ્ય ભિક્ષા મને આદર કરી ॥
છૂટી ભિક્ષા હું છોડીને ચાલીશ, નૈ’તો આપ્ય આણ્યથી બાર નીસરી ॥૬॥
આજ્ઞા લોપી શ્રીરામની, ભિક્ષા આપવા નીસરી બા’ર ॥
તર્ત રાવણ તેડી ચાલિયો, પછી પામિયા દુઃખ અપાર ॥૭॥
વિપત્તિ પડી વિયોગ થયો, રહ્યાં રામજીથી વળી દૂર ॥
નિષ્કુળાનંદ કહે વચન લોપતાં, આવે દુઃખ જાણજો જરૂર ॥૮॥