વચન વિધિ
કડવું – ૩૧
હરિવિમુખ થાશે હેરાણજી, મરશે ફરશે ભરશે ચારે ખાણજી
થાશે પરવશ પરનો1 વેચાણજી,2 ત્યારે પડશે એ પાપની પે’ચાણજી3
પે’ચાણ પડશે પાપની, જ્યારે જડશે જોડા મૂંડમાં4 ॥
ત્યારે આંખ્ય ઊઘડશે, પડશે માર જ્યારે પંડમાં ॥૨॥
જાણી જોઈ જગદીશનાં, વિમુખ લોપે છે વચનને ॥
મર માણે આજ મોજને, પણ પડશે ખબર તજે તનને ॥૩॥
ટીપ5 થાશે ત્રણે કાળમાં, અન્ન વસન વિના રે’શે વનમાં ॥
રાત દિવસ રડવડશે, ત્યારે વિચારશે મનમાં ॥૪॥
શીશ ડોલાવી શોક કરશે, કે’શે ક્યાંથી વચનદ્રોહી થયો ॥
સંત ઘણું સમજાવતા, પણ હું તો દેહમાની રહ્યો ॥૫॥
કિયાં જાઉં હવે કેમ કરું, સરું6 દુઃખનું નથી આવતું ॥
મોટાની મરજાદ મૂકી, કર્યું મેં મન ભાવતું ॥૬॥
એમ પસ્તાશે પાપિયો, લેશે ફળ વચન લોપ્યાતણું ॥
દુઃખના દરિયા ઊલટશે, સુખ નહિ રહે એક અણું ॥૭॥
એમ કે’ છે આગમમાં, સંત વળી મોટા મુનિ ॥
નિષ્કુળાનંદ કે’ હરિદ્રોહી સમ, ખોળતાં વળી ન મળે ખૂની7 ॥૮॥