વચન વિધિ
કડવું – ૫૨
વચનવિધિ આ ગ્રંથ છે રૂડોજી, હરિવિમુખને લાગશે કૂડોજી1
જેને પેરવો છે પરનરનો ચૂડોજી,2 તે તો કે’શે આ કવિ કાલૂડોજી3
કાલુડાઈમાં ગ્રંથ કર્યો, તેમાં વગોવ્યા વિમુખ અતિ ॥
દીઠા દુઃખિયા વિમુખને, ત્યારે સનમુખ શી પામ્યા ગતિ ॥૨॥
એમ કહી અભાગિયા, કોઈ વિમુખપણું તજતા નથી ॥
વચનદ્રોહીપણું દૃઢ કરી, હરિ કોઈ ભજતા નથી ॥૩॥
હરિ ભજશે જન હરિના, માની મનમાં મોટા સુખને ॥
સદા રહેશે સત્સંગમાં, નહિ વસે પાસ વિમુખને ॥૪॥
વિમુખથી રહી વેગળા, કરી લેશે પોતાના કામને ॥
સાચા સંતની શીખ લઈ, પામશે પ્રભુના ધામને ॥૫॥
જે ધામને શુક સનકાદિક, વખાણે છે વારમવાર ॥
તે ધામને પામશે, વામશે સરવે વિકાર ॥૬॥
અવશ્ય કરવાનું એ જ છે, તે કરી લેશે કારજ ॥
છેલ્લી શિખામણ સાંભળી, તેમાં ફેર નહિ રાખે એક રજ ॥૭॥
પૂરણ સુખને પામવા, એટલું તો ધારવું ઉર ॥
નિષ્કુળાનંદ નિશ્ચે કરી, જોઈએ આ વાત જાણવી જરૂર ॥૮॥
પદ – ૧૩
રાગ: ધોળ (‘ત્યાગ ન ટકે રે વૈરાગ્ય વિના’ એ ઢાળ)
જરૂર જાણજો જન જીવમાં, પામવું છે પરમ આનંદ રે;
જે રે આનંદ જાય નહિ કહ્યે, સદા સર્વે સુખનું છે કંદ4 રે… જરૂર૦ ૧
અચળ અખંડ એનું નામ છે, અક્ષર અનંત અનુપ રે;
જે એ પામે તે પાછો નવ પડે, એવું છે એ સત્ય સ્વરૂપ રે… જરૂર૦ ૨
આવે નહિ એકે જેને ઉપમા, જડે નહિ બીજી જેની જોડ રે;
શોધતાં ન મળે સંસારમાં, ત્રિલોકે નહિ તેની તડોવડ5 રે… જરૂર૦ ૩
મહા મોટું સુખ માની મનમાં, મોટા મોટા મૂકી ચાલ્યા રાજ રે;
તે તો સુખ મળે છે સે’જમાં, સત્સંગમાંહી રે’તા આજ રે… જરૂર૦ ૪
પૂરણ સુખને જ્યારે પામિયે, ત્યારે ઝાઝી કરવી જતન રે;
સદાયે રહિયે એ સાચવતાં, જેમ રાંક સાચવે રતન રે… જરૂર૦ ૫
ગાફલપણે જો ઘણું ઘરમાં, જોતાં જોતાં થઈ જાયે જ્યાન રે;
માટે પ્રમાદપણું પરહરી, સદાય રે’વું જો સાવધાન રે… જરૂર૦ ૬
લાભ અલભ્યને લઈ કરી, બેઠા છીએ બેપરવાઈ6 રે;
સ્વામી સહજાનંદ સેવતાં, કસર રહી નથી કાંઈ રે… જરૂર૦ ૭
સદા રે’વું મનમાં મગન થઈ, કેદિયે ન માનવું કંગાલ રે;
નિષ્કુળાનંદ કહે નીલકંઠ મળ્યે, થયાં છીએ નિર્ભય નિયાલ7 રે… જરૂર૦ ૮
દોહા
આ ગ્રંથ અતિ અનુપમ છે, મુખ દેખાડવા દરપણ8 ॥
પણ હબશી9 મુખ જોઈ હૈયે, લિયે નહિ લગારે ગુણ ॥૧॥
દેખી મુખ દુઃખિયો થઈ, કરે ગ્રંથ મુકુર10 પર રોષ ॥
જેમ છે તેમ દેખાડિયું, ગ્રંથ દર્પણનો શો દોષ ॥૨॥
ઇતિ શ્રીનિષ્કુળાનંદમુનિ વિરચિતઃ વચનવિધિઃ સંપૂર્ણઃ ।
વચનવિધિઃ સમાપ્તઃ