વચન વિધિ
કડવું – ૪૧
જેમ એક પુરુષને પુત્ર બે ચારજી, તેને પરણાવી જૂજવી નારજી
તે સૌ બાંધી બેઠા ઘરબારજી, તેમાં એક વનિતાયે કર્યો વ્યભિચારજી
વ્યભિચાર કરી વણશી ગઈ, માંડ્યું જેઠનું જઈ ઘર ॥
તેને શાણી ગઈ સમજાવવા, ત્યાં તો બોલી સામું બળભર ॥૨॥
કહે શું સમજી શિખામણ દેવા, તું આવી અતિ ડાહી થઈ ॥
ખબર વિના ખોટ ખોળે છે, એવી અક્કલ કેમ ઊઠી ગઈ ॥૩॥
સાસુ સસરો ગોર ગોત્રજ, કુળદેવ બીજા નથી કરિયાં ॥
નણંદ નાતિ જાતિ જાણો, એ તો એમ જ છે નથી ફરિયાં ॥૪॥
ફેરવણીમાં ફેરવણી1 એટલી, પાલટો2 કર્યો એક પતિતણો ॥
એને ઉપર આગ્રહ આવો, કહો કેમ કરો છો ઘણો ॥૫॥
ઈર્ષ્યાયે કરી આળ3 ચડાવી, વણ વાંકે નાખો છો વાંકને ॥
ફજેતી કરવા સૌ ફર્યા છો, નાખી કલંક કાપવા નાકને ॥૬॥
મને કહ્યું એમ કહો બીજાને, તો તરત મળે તેનું ફળ ॥
અમ જેવાં તો અનેક છે, તેની નથી તમને કાંઈ કળ4 ॥૭॥
એમ અભાગણી ઉચ્ચરે, શુદ્ધ અતિ સાચી થઈ ॥
નિષ્કુળાનંદ કહે એવા નિર્લજ્જને, લાજ ને શરમ શી રઈ ॥૮॥