વચન વિધિ
કડવું – ૪૭
પ્રભુ પાસ વાસ કરવા વિગત્યજી, વચન વા’લાનાં સર્વે માનવા સત્યજી
સુખ દુઃખ પડ્યે ન હારવી હિમત્યજી, માન અપમાને રાખવી એક મત્યજી
મતિ એક રતી નવ ફરે, આવે કાયાયે1 કોટિ કલેશ ॥
વ્યાકુળ થઈ વિપત્તિમાંહી, લોપે નહિ વચનને લેશ ॥૨॥
જેણે સાબિત કીધું છે શીશ સાટે, હરિમરજીમાં મરી મટવા ॥
એવા જનને જોઈને, હરિ નહિ દિયે પાછો હટવા ॥૩॥
પણ દેહાભિમાની દાસનો, ના’વે વાલમને વિશ્વાસ ॥
જાણે ખરું કે’તાં ખમી નહિ શકે, કાં જે નથી વચનમાં વાસ ॥૪॥
હરિવચનમાં પડે વસમું, તો લોપતાં લેશ ભૂલે નહિ ॥
સુખ સદા રહે શરીરમાં, એમ સાબિત કીધું છે સહિ ॥૫॥
તેને વચનમાં વરતતાં, કઠણથી કઠણ પડે ઘણું ॥
જેને લેવું છે સુખ આ લોકનું, નથી લેવું સુખ શ્રીહરિતણું ॥૬॥
જેમ પશુઘાતકી ઘરનું પશુ, નીલી ચાર્ય2 પર નજર છે ॥
પણ કાતે3 કરી કંઠ કાપશે, તેની તેને કાંઈ ખબર છે? ॥૭॥
તેમ પશુવત પામર નરને, વિષયરૂપ ચાર્ય મળી ॥
નિષ્કુળાનંદ નિરભાગી નરને, દુઃખમાં સુખ મનાણું વળી ॥૮॥