પુરુષોત્તમ પ્રકાશ
પ્રકારઃ ૨૧
દોહા
એહ રીતે અગણિતને, તાર્યા પોતાને પ્રસંગ ।
તે પોં’ચાડ્યા પરમ ધામમાં, સહુને કરી શુદ્ધ અંગ ॥૧॥
જે જે જનને જાણજો, થયો શ્રીહરિનો સંબંધ ।
તરત તેહ પ્રાણી તણા, છૂટી ગયા ભવબંધ ॥૨॥
અતિશે સામર્થી આ સમે, વાવરતાં ન કર્યો વિચાર ।
ઉદાર મને આવિયા, જન તારવા જગ આધાર ॥૩॥
સુખનિધિ સહજાનંદજી, કીધી ઇચ્છા આણી ઉમંગ ।
અનંત જીવ ઉદ્ધારિયા, એમ પોતાને પ્રસંગ ॥૪॥
ચોપાઈ
મોટો પરતાપ મૂર્તિ તણો રે, કહ્યો થોડો ને રહી ગયો ઘણો રે ।
હવે પોતાને સંગાથે સંત રે, આવ્યા છે જે મુક્ત અનંત રે ॥૫॥
તેહ દ્વારે ઉદ્ધાર્યા જે જન રે, તે પણ થયા પરમ પાવન રે ।
જ્યાં જ્યાં ફરી મુક્તની મંડળી રે, કરી વાત જે જને સાંભળી રે ॥૬॥
સુણી વાત લાગી અતિ સારી રે, તે તો હેતે લીધી હૈયે ધારી રે ।
પછી નિ’મ ધારી નકી મને રે, રહ્યા જે જે જન વચને રે ॥૭॥
તે તો તન તજે જેહ વારે રે, આવે નાથ તેડવાને ત્યારે રે ।
તેડી જાયે તે પોતાને ધામ રે, થાય તે જન પૂરણકામ રે ॥૮॥
વળી જેણે આપ્યું અન્ન જળ રે, કંદ મૂળ પાન ફૂલ ફળ રે ।
એહ આપનાર જેહ જન રે, જાય ધામમાં થાય પાવન રે ॥૯॥
વળી હાથ જોડી પાયે લાગે રે, શીશ નમાવીને બેસે આગે રે ।
સુણે શ્રદ્ધાયે વાત સંતની રે, બહુ પેરે સુબુદ્ધિવંતની રે ॥૧૦॥
સુણી વાત લિયે ગુણ હૈયે રે, તેપણ ધામના નિવાસી કહિયે રે ।
વળી સંતને કોઈ સંતાપે રે, નિરમાની જાણી દુઃખ આપે રે ॥૧૧॥
તેની ભીડ્યમાંહિ પોતે ભળી રે, કરે સંત તણી સા’ય વળી રે ।
એવી રક્ષાના કરનાર રે, એવા જન ઉદ્ધાર્યા અપાર રે ॥૧૨॥
વળી સંત જાણી શીલવંત રે, નાખે માથે આળ1 અત્યંત રે ।
ખોટાં કલંક ધરે સંત શિર રે, પાપી આળ ચડાવી અચિર2 રે ॥૧૩॥
તેનો પક્ષ લઈ પોતા માથે રે, કરે લડાઈ લબાડ3 સાથે રે ।
એહ પક્ષના જે લેનાર રે, જાય તે જન ધામ મોઝાર રે ॥૧૪॥
વળી ખાતાં પીતાં સંત જોઈ રે, લીધો ગુણ કે આવા ન કોઈ રે ।
જોઈ વર્તવું ને વળી વેશ રે, સુણી સારો લાગ્યો ઉપદેશ રે ॥૧૫॥
જેને વા’લી લાગી સંત વાત રે, રાખ્યાં નિ’મ થઈ રળીયાત રે ।
તેને તન છૂટે તતકાળ રે, આવે તેડવા દીનદયાળ રે ॥૧૬॥
તેને આપે અક્ષરમાં વાસ રે, મહાસુખ પામે છે તે દાસ રે ।
કર્યો સંતનો દરશ સ્પરશ રે, ગાયા જિહ્વાએ સંતના જશ રે ॥૧૭॥
તે પણ ધામના છે અધિકારી રે, ખરી વાત લખી છે વિચારી રે ।
વાત શ્રીમુખથી સાંભળેલ રે, નથી બીજે તે ક્યાંયે લખેલ રે ॥૧૮॥
કહ્યું શ્રીમુખે શ્રીભગવાને રે, તે મેં સાંભળ્યું છે મારે કાને રે ।
આજ જીવ અનેક પરકારે રે, લઈ જાવા છે જો ધામ મારે રે ॥૧૯॥
એમ મને કહ્યું’તું મહારાજે રે, રાજી થઈને રાજ અધિરાજે રે ।
તે પ્રમાણે લખ્યું છે લઈ રે, નથી મારા હૈયાની મેં કઈ રે ॥૨૦॥
ઇતિ શ્રી સહજાનંદ સ્વામી ચરણકમલ સેવક નિષ્કુળાનંદ મુનિ વિરચિતે પુરુષોત્તમપ્રકાશ મધ્યે એકવિંશતિતમઃ પ્રકારઃ ॥૨૧॥
Purushottam Prakash
Prakar - 21
Dohā
Eha rite aganitane, tāryā potāne prasanga.
Te po’chādyā parama dhāmamā, sahune kari shuddha anga... 1
He liberated countless jivas through his association. He paved a path to Akshardham by purifying them in every way... 1
Je je janane jānajo, thayo Shri Harino sambandha.
Tarata te prāni tanā, chhuti gayā bhavabandha... 2
Know that whoever came into contact with Maharaj were freed from the shackles of births and deaths immediately... 2
Atishe sāmarthi ā same, vāvaratā na karyo vichāra.
Udāra mane āviyā, jana tāravā jaga ādhāra... 3
He did not think twice in usin using his powers. He came with a generous mind to liberate jivas... 3
Sukhanidhi Sahajānandaji, kidhi ichchhā āni umanga.
Ananta jiva uddhāriyā, ema potāne prasanga... 4
Sahajanand Swami, the treasure of happiness, enthusiastically wished to liberate countless jivas by his association... 4
Chopāi
Moto paratāpa murti tano re, kahyo thodo ne rahi gayo ghano re.
Have potāne sangāthe santa re, āvyā chhe je mukta ananta re... 5
I have been able to only say a small amount of the grace of this murti. A lot more remains to be said. Now, the sadhus that came with him – countless muktas came with him... 5
Teha dvāre uddhāriyā je jana re, te pana thayā parama pāvana re.
Jyā jyā fari muktani mandala re, kari vāta je jane sāmbhali re... 6
The jivas that have been liberated through his sadhus have also become pure. Wherever the group of muktas (sadhus) traveled and whoever heard them talk... 6
Suni vāta lāgi ati sāri re, te to hete lidhi haiye dhāri re.
Pachhi ni’ma dhāri naki mane re, rahyā je je jana vachane re... 7
Those who found these talks great and lovingly embraced it in their heart; then, they vowed to abide by the niyams of satsang with a resolute mind... 7
Te to tana taje jeha vāre re, āve nātha teravāne tyāre re.
Tedi jāye te potāne dhāma re, thāya te jana puranakāma re... 8
When these devotees leave their body, Maharaj comes personally at the time of their death to take them to his Akshardham; that person then becomes fully accomplished... 8
Vali jene āpyu anna jala re, kanda mula pāna fula fala re.
Eha āpanāra jeha jana re, jāya dhāmamā thāya pāvana re... 9
And those who gave the sadhus food, water, kand, mul, pān, flowers or fruits"meaning_en"class="calibre3">… The giver will attain Akshardham and become pure... 9
Vali hātha jodi pāye lāge re, shisha namāvine bese āge re.
Sune shraddhāye vāta santani re, bahu pere subuddhivantani re... 10
And those who touch their feet with folded hands, bow their head and sit in front of them; and listen with faith to the preachings of the highly knowledgeable sadhus... 10
Suni vāta liye guna haiye re, te pana dhāmanā nivāsi kahiye re.
Vari santane koi santāpe re, niramāni jāni dukha āpe re... 11
If they think of the good qualities whilst listening to them, then they too are granted Akshardham.
If the sadhus who pain the sadhus because of their egoless nature... 11
Teni bhidyamāhi pote bhali re, kare santa tani sā’ya vali re.
Evi rakshānā karanāra re, evā jana uddhāryā apāra re... 12
Those who took part in their miseries, those who have rescued them; and those who have protected them, a countless number of these people have been liberated... 12
Vali santa jāni shilavanta re, nākhe māthe āla atyanta re.
Khotā kalanka dhare santa shira re, pāpi āla chadāvi achira re... 13
Some who understood the sadhus to be of a good character falsely blamed them for wrongdoing. The sadhus bore these false accusations; some sinful people immediately insulted the saints... 13
Teno paksha lai potā māthe re, kare ladāi labāda sāthe re.
Eha pakshanā je lenāra re, jāya te jana dhāma mojhāra re... 14
Those who sides with the sadhus and fought with those who harassed them will go to Akshardham... 14
Vali khātā pitā santa joi re, lidho guna ke āvā na koi re.
Joi vartavu ne vali vesha re, suni sāro lāgyo upadesha re... 15
Those who saw the sadhus eating or drinking and then thought good of them and thought
there isn’t anyone else like this; those who saw the sadhus abide in this way and those who found their preachings to be very good... 15
Jene vā’li lāgi santa vāta re, rākhyā ni’ma thai radiyāta re.
Tene tana chhute tatakāla re, āve tedavā dinadayāla re... 16
Those who adored the words that the sadhus spoke and happily decided to abide by the niyams; immediately when they leave their body, Maharaj comes to take them to Akshardham... 16
Tene āpe aksharamā vāsa re, mahāsukha pāme chhe te dāsa re.
Karyo santano darasha sparasha re, gāyā jihvāye santanā jasha re... 17
He gives them residence in Akshardhām, where they attain substantial bliss. Those who have seen and touched these sadhus and sing the praises of the sadhus’ qualities... 17
Te pana dhāmanā chhe adhikāri re, khari vāta lakhi chhe vichāri re.
Vāta Shrimukhathi sāmbhalela re, nathi bije te kyāye lakhela re... 18
Akshardhan are also worthy of Akshardham; these talks have been written with due thought. I have heard these words directly from Maharaj’s mouth; it’s not written anywhere else... 18
Kahyu Shrimukhe Shri Bhagavāne re, te me sāmbhalyu chhe māre kāne re.
Āja jiva aneka parakāre re, lai jāvā chhe jo dhāma māre re... 19
Maharaj said this with his own mouth and I heard it myself with my own ears. Today, in many different ways, I want to take the jivas to Akshardham... 19
Ema mane kahyu’tu mahārāje re, rāji thaine rāja adhirāje re.
Te pramāne lakhyu chhe lai re, nathi mārā haiyāni me kai re... 20
That is what Maharaj, the king of kings, said to me happily. In that way, I have taken his words and written this. I have not written this from my own heart... 20
Iti Shri Sahajānanda Swami charana-kamala sevaka Nishkulananda Muni virachite Purushottama-Prakāsha madhye ekavashatitamah prakārah... 21
